- محسن جلیلوند: تحریم برای مردم فشار است، نه برکت / درسهای چین برای اصلاحات ساختاری در ایران چیست؟
- در اعتراضات بازار تهران و خیابانهای اطراف چه گذشت!؟ + حرف معترضان
- آقای سردار نقدی! دوره سه ساله مرحوم رئیسی به اندازه چند ماه نبود تا دنیا شگفت زده شود؟
- حضور نیروهای نظامی و امنیتی سابق افغانستان در ایران یک تهدید بزرگ است/ از تعداد زیاد تشییع کنندگان یک جنازه درس بگیرید
- اولین واکنش پزشکیان به اعتراضات در بازار تهران: به وزیر کشور دستور دادم با نمایندگان معترضان گفتوگو کند
- روایت خاص کیهان از اعتراضات کسبه در تهران: مکانیسم خیابان فعال شد
- پیشنهاد امام به قالیباف
- واکنش ترامپ به اجازه حمله نتانیاهو به ایران: «برای موشکهای بالستیک، بله. برای سلاح هستهای، سریع!» / ایران میخواهد توافق کند
- فرزین رفت / همتی رییس بانک مرکزی شد
- گزارش میدانی ایسنا از اعتراضات امروز برخی کسبه تهران
دليل خودكشي کیومرث پوراحمد از نگاه كيهان
كيهان نوشت:
هوشنگ گلمکانی، سردبیر مجله سابق فیلم که این روزها با عنوان «فیلم امروز» منتشر میشود، طی این یادداشت به مرگ کیومرث پوراحمد واکنش نشان داده و نوشته است: «میخواستم برای چندمینبار به او بگویم دلم میخواهد یک شب بخوابم و صبح بیدار نشوم. نمیدانستم او شجاعتر بوده و خودش اقدام کرده و مثل من منتظر قضا و قدر نمانده است. همینقدر سهمگین و به شکل وحشتناکی شجاعانه از سر افسردگی حاصل از ناامیدی».
گفتنی است، کیومرث پوراحمد دومین سینماگر ایرانی است که طی ماههای اخیر اقدام به خودکشی کرده و فوت نموده است. دیماه سال قبل هم محسن جعفریراد، مستندساز هم با اقدام به خودکشی دار فانی را وداع گفت. اما نکته قابلتوجه این است که هر دو این سینماگرها، سابقه همکاری با مجله «فیلم» را هم دارند. هم جعفریراد از منتقدان مجله فیلم بود و هم پوراحمد، از جوانی تا به این اواخر در این مجله مطالبی را منتشر میکرد. مجله فیلم (فیلم امروزِ کنونی) ازجمله مبلغان اصلی سینمای شبهروشنفکری در ایران بوده است. سینمایی که در اغلب موارد به یأس و بیمعنایی زندگی «تقدس» میبخشد! در این جهت هم دو سینماگر با سابقه همکاری با این نشریه خودکشی کردهاند و سردبیر همین نشریه، اقدام کیومرث پوراحمد را به نوعی تحسین میکند و خودش هم به نومیدی و بیمعنایی زندگیاش اعتراف میکند!
کیومرث پوراحمد با اینکه در دهههای 60 و 70 آثار ملی و مردمی چون «قصههای مجید» را میساخت اما در سالهای اخیر، از تولید آن نوع سینما فاصله گرفته بود و به تولید فیلمهای شبهروشنفکرانه رو آورده بود. همان سینمایی که بطن آن، یأس و سیاهی تقدیس میشود و خودکشی، اختتامیه همان نوع سینماست.

