ناندکیشور کمار؛ نتيجه معكوس تلاش‌های پاکستان برای استفاده از طالبان افغان علیه هند

عصرهامون: پروفسور ناندکیشور کمار در نشست مجازی گروه مطالعات پاکستان انجمن ایرانی مطالعات غرب آسیا بیان کرد: در سال ۱۹۹۴ حدود ۵۰ طالب از پاکستان واقع در منطقه قبیله‌ای پختون را به‌عنوان واعظ دینی به افغانستان انتقال دادند تا تفسیر وهابی فوق محافظه‌کار از اسلام را تبلیغ کنند.

وی تصریح کرد: در سال ۱۹۹۶ این تعداد به طور چشمگیری افزایش یافت و به حدود ۸۵ هزار نفر رسید، آن هم نه به‌عنوان مبلغ دینی بلکه به‌عنوان ستیزه‌جویان آموزش‌دیده که بعدها قدرت را در افغانستان به دست گرفتند.

استاد مطالعات استراتژیک هند افزود: طالبان در اولین تجربه حکومت‌داری (۱۹۹۶-۲۰۰۱) بی‌رحمانه بر افغانستان حکومت کرد و برای گروه‌های تروریستی مختلف از جمله القاعده که در حمله یازده سپتامبر دست داشت، مخفیگاه امنی فراهم نمود، این گروه‌های تروریستی همچنین در ربودن یک هواپیمای هندی و حمله به پارلمان هند در سال ۲۰۰۱ نقش داشتند.

وی اضافه کرد: در سال ۲۰۰۱ رژیم طالبان توسط نیروهای ناتو به رهبری آمریکا سرنگون شد، ولی طالبان در سال ۲۰۲۱ پس از خروج نیروهای آمریکا مجدد در افغانستان به قدرت رسید.

کمار با اشاره به ناتوانی آمریکا در افغانستان، اظهار کرد: حدود یک میلیون و ۵۰ هزار نیروی رزمی ناتو در سال ۲۰۰۱ برای انتقام از حمله تروریستی ۱۱ سپتامبر وارد افغانستان شده و در سال ۲۰۲۱ از افغانستان خارج شدند، همچنین چهارهزار پرسنل نظامی ناتو کشته و ۲۵ هزار نفر زخمی شدند.

وی با بیان اینکه آنها در این عملیات نظامی ۲۰ساله حدود ۳ میلیارد دلار هزینه کردند، ادامه داد: بااین‌حال نتوانستند طالبان را شکست دهند، آمریکا پاکستان را به دلیل نقش دوگانه‌اش مسئول این مأموریت ناتمام دانست و پس از این جریان کمک به پاکستان را متوقف کرد.

این کارشناس سیاسی هندی در ارتباط با رابطه و تنش بین طالبان و پاکستان، اظهار کرد: جنبش طالبان پاکستان که از همکاری پاکستان با نیروهای آمریکایی در «جنگ علیه تروریسم» بر ضد طالبان افغان در افغانستان خشمگین شده بود، در سال ۲۰۰۷ در پاکستان به‌عنوان یک گروه جداگانه با برنامه و استراتژی خاص خود تشکیل شد‌ و از زمان شکل‌گیری جنبش (طالبان پاکستان)، این گروه بیش از سه هزار حمله انجام داده که حداقل هفت هزار و ۵۰۰ نفر از جمله دو هزار و ۵۰۰ نیروی امنیتی را در پاکستان کشته‌اند.

وی در خصوص روابط طالبان و هند گفت: هند در پروژه‌های مختلف حدود ۵ میلیارد دلار در افغانستان سرمایه‌گذاری نموده و همچنین کمک‌های بشردوستانه زیادی را به افغانستان کرده است.

به گفته کمار؛ یک بررسی جدید نشان می‌دهد که ۶۹ درصد افغان‌ها، هند را به‌عنوان بهترین دوست افغانستان ترجیح می‌دهند.

وی اضافه کرد: به دعوت رژیم طالبان، هندوستان برای ازسرگیری پروژه‌های معلق و همچنین مسائل استراتژیک، سفارت خود را در کابل بازگشایی کرده است، بدون شک، هند جهت بازگشایی مرزهای مشترک قدیمی با افغانستان منافع بلندمدت دارد، بااین‌حال این بدان معنا نیست که رژیم کنونی افغانستان به شریک قابل‌اعتماد هند در آسیای مرکزی و جنوبی تبدیل شده است.

این کارشناس سیاسی هندی تصریح کرد: نباید فراموش کرد که طالبان افغانستان هنوز با پیشاور مرتبط هستند علاوه بر این، افغانستان به‌عنوان یک کشور بن‌بست در خشکی به‌شدت به خاک پاکستان برای مسیر دریایی وابسته است باتوجه‌به چنین حقایقی، هنوز مشخص نیست که یک افغانستان فقیر (طالبان) بدون حمایت پاکستان تا چه زمانی می‌تواند ادامه دهد.

کمار در ادامه گفت: پاکستان تحت یک بازی دوگانه نقش مشکوکی را در افغانستان ایفا کرده ازیک‌طرف به‌عنوان متحد آمریکا خود را نشان داده و در طرف دیگر حامی طالبان بوده است، این کشور با فراهم‌کردن پناهگاه ​​امن برای طالبان افغانستان و سرکوب طالبان پاکستان، استراتژی طالبان خوب – طالبان بد را دنبال كرده

وی اظهار کرد: پاکستان آنچه کاشته درو می‌کند، باوجوداینکه طالبان محصولی است از پاکستان اما طالبان دیگر علاقه‌ای به پاکستان ندارد و پاکستان اعتبار سیاسی و دیپلماتیک خود را ازدست‌داده است.

به گفته کمار؛ فعالیت‌های تروریستی جنبش طالبان پاکستان با حمایت طالبان افغان بدون وقفه ادامه دارد حتی گروه تروریستی بلوچ که ضد پاکستان است به هر دو گروه طالبان نزدیک شده است.

استاد مطالعات استراتژیک هند خاطرنشان کرد: تلاش‌های پاکستان برای استفاده از طالبان افغانستان علیه هند نتیجه معکوس داشته و این مشکل به‌جای اینکه هند را نگران کند، پاکستان را نگران کرده است، اکنون پاکستان افغانستان را به استفاده از خاک افغانستان برای تروریسم فرامرزی سرزنش می‌کند و جالب اینکه فعالیت‌های غیرقانونی مشابه خود علیه هند را فراموش کرده است.

نشست مجازی گروه مطالعات پاکستان انجمن ایرانی مطالعات غرب آسیا به مدیریت احمدرضا طاهری برگزار و در این نشست علمی تعدادی از استادان و دانشجویان هندی و ایرانی نیز شرکت کردند.