- توضیح عراقچی درباره ادعای ارتباط اسرائیل با سانحه سقوط بالگرد رئیسی
- زمان و مکان دور پنجم مذاکرات ایران - آمریکا مشخص شد
- بقائی: هیچ پیشنهاد مکتوبی از آمریکا دریافت نکرده ایم / واکنش به خبر دیدار شمخانی و روبیو
- توضیحات سخنگوی دولت قبل درباره ماندن بخشی از بدن شهید رئیسی در محل سقوط بالگرد
- روایتی از سقوط بالگرد رئیس جمهور؛ تلفن را آقای آل هاشم جواب داد، می گفت «اینجا کجاست؟»
- انتقاد رسانه اصولگرا از سخنان همسر مرحوم رئیسی
- واکنش ایران به بیانیه اتحادیه عرب در عراق در خصوص جزایر سه گانه ایرانی
- حسین شریعتمداری: این حرف پزشکیان یعنی بستن تنگه هرمز! + عکس
- جزئیات تازه و جدید از حادثه بالگرد شهید رئیسی
- ترخیص «مهدی کروبی» از بیمارستان
زیباکلام: افروغ آنقدر صداقت داشت که به اشتباه خود مبنی بر رای به احمدینژاد اعتراف کند
هم ميهن: صادق زیباکلام، استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران:
فکر میکنم بهترین صفتی که میتوان برای مرحوم افروغ به کارگرفت، این است که بگوییم او یک اصولگرای غیرحکومتی بود.
یعنی به اصول اسلامی واقعا و با تمام وجودش پایبند بود، اما نه برای اینکه به قدرت برسد. او هرکجای دیگری هم زندگی میکرد همین دکتر افروغی بود که میشناختیم.
مرحوم افروغ از عملکرد احمدینژاد بسیار ناراضی بود. طی هشت سال دولت احمدینژاد شاهد حمایت جبهه پایداری و تندروها از او بودیم. میتوان گفت در این مدت اصولگرایان به سمت تندروی، جبههپایداری و مرحوم آیتالله مصباحیزدی سوق یافتند اما در مقابل افروغ روزبهروز بیشتر از آنها فاصله گرفت و در اواخر عمر خود بهشدت از جریان اصولگرایی ناامید و سرخورده شده بود.
کم نبودند اصولگرایانی که در سال 1384 به احمدینژاد رای دادند اما بعدها متوجه شدند که اشتباه کردهاند. افروغ انقدر صداقت داشت که به اشتباه خود اعتراف کند و بگوید نباید به احمدینژاد رای میدادم. دلیل آرایی که توسط اصولگرایان به احمدینژاد داده شد، آن بود که هشت سال دولت اصلاحات نتوانسته بود واقعا گامی در جهت توسعه سیاسی بردارد. از طرف دیگر بسیاری از اصولگرایان نگران بودند که اگر مرحوم هاشمیرفسنجانی بار دیگر رئیسجمهور شود دست به اجرای همان برنامههای سازندگی و اقتصادی بزند که طی هشت سال ریاستجمهوری خود در روزگار بعد از جنگ نسبت به اجرای آنها اقدام کرده بود. بنابراین بسیاری احمدینژاد را بهعنوان سیاستمداری جوان، فرصتی میدانستند که اگرچه وابسته به جناح راست بود اما امید به موفقیت او داشتند.
در آن زمان قابل پیشبینی نبود که احمدینژاد به کدام سو رفته و چه میکند، اما بسیاری از اصولگرایان به تدریج متوجه شدند که سیاستهای احمدینژاد اعم از سیاستهای خارجی و سیاستهای اقتصادی، چه میزان مصیبت برای کشور به بار میآورد بنابراین از حمایت او دست برداشتند و متوجه شدند که او آن فردی نیست که آمده تا مملکت را اصلاح کند.
