اجاره خانه ۵۰ متری در نازی آباد به «صد میلیون، ماهی ده میلیون تومان» رسیده!

پدیده پشت بام خوابی و خانه های اشتراکی در تهران طبق شنیده ها هر روز گسترش می یابند و دولت نیز به شعار های خود برای ساخت یک میلیون مسکن ادامه می دهد. یک میلیون مسکنی که برای مستضعفین ساخته می شود اما قسط وام های آن از حقوق اداره کار که خیلی از مردم آن را دریافت نمی کنند بیشتر است. مسلما ادامه این روند به بدمسکنی و شرایط بغرنجی در این حوزه منتهی خواهد شد که بحران های اجتماعی را نیز به دنبال دارد.

احمدرضا سرحدی، کارشناس مسکن، در آغاز درباره پدیده خانه های اشتراکی و پشت بام خوابی در تهران به انتخاب گفت:

دو مسئله وجود دارد، اول اینکه چرا این پدیده شکل گرفته و دوم اینکه این پدیده در کجا هست؟ وقتی به سطح حقوق ها نگاه می کنیم و آن را با قیمت اجاره و هزینه های زندگی مقایسه می کنیم به یک بی تعادلی می رسیم و خیلی طبیعی است که بپذیریم عده ای نمی توانند خانه ای را حتی در محلات پایین تهران کرایه کنند. اجاره کردن یک خانه 50 متری در نازی آباد الان به صد میلیون، ماهی ده میلیون رسیده است! نمونه های بعدی این روند پشت بام خوابی و خانه های اشتراکی و حلبی آباد است.

چندسال پیش شاهد گورخوابی هم بوده ایم البته معتادها بودند. این وضعیت نتیجه اقتصاد بیمار کشور است. بنابراین اگر مردم بخواهند به شهر نزدیک باشند ناچار اند که روی پشت بام چادر بزنند و روز به روز هم با این تورمی که نتوانستند آن را کنترل کنند وضعیت بدتر می شود. این پدیده آنقدر زیاد خواهد شد که دور تا دور شهر را حلبی آباد ها محاصره خواهند کرد.

وی در ادامه نسبت به کمبود ساخت و ساخت در وضعیت فعلی مسکن افزود: شما تا دلتان بخواهد در ایران خانه داریم، مشکل عدم تناسب قیمت هاست وگرنه ما چندهزار خانه خالی داریم. ما دو میلیون پانصد هزار خانه خالی در تمام کشور داریم. مشکل کمبود خانه نیست، مشکل درآمد برای افراد نیازمند و توزیع ناعادلانه است. شما میزان خانه های موجود در کشور را محاسبه کنید؛ این خانه ها از تعداد خانواده ها بیشتر است. اینکه فکر کنید مردم در پشت بام می خوابند چون خانه وجود ندارد، اینگونه نیست.

این کارشناس مسکن سپس درباره نقش دولت در وضعیت فعلی بازار مسکن اشاره کرد: طرح های دولت در حوزه مسکن تماما شکست خورده است، تنها طرحی که مقداری به اجرا رسید مسکن مهر بود که بخشی از مردم به خانه رسیدند، دیگر طرح ها نیز اصلا خروجی نداشت، افتخار آقای آخوندی این بود که کاری در حوزه مسکن نکرد، قاسمی هم می گفت زمین می دهیم، بزرپاش هم گفت اصلا چه کسی گفته دولت باید خانه بسازد؟ مسکن ملی که باید برای پایین ترین قشر جامعه باشد میزان قسط های مسکن ملی که باید برای پایین ترین قشر جامعه باشد اما میزان قسط های آن ۱۱میلیون تومان است

سرحدی در پایان درباره خالی ماندن خانه های تهران در اثر مشکلات اقتصادی و کاهش قیمت ها به علت عدم توان اجاره گفت: اصلا این اتفاق نمی افتد، مشکل اصلی این کشور تورم است، وقتی تورم وجود دارد افراد اموالشان را تبدیل به کالاهایی می کنند که ارزش را حفظ کند. وقتی طرف صاحب خانه است و می بیند که اگر خانه اش را نگه دارد بیشتر گران می شود این رفتار ها را نشان می دهد.

الان رکود تورمی داریم و مصرف کننده نمی تواند واحد بخرد و فقط سوداگران هستند که خانه را بین خود خرید و فروش می کنند. الان مصرف کننده نمی تواند خانه بخرد؛ مگر اینکه یک سرمایه خانوادگی داشته باشد. یک دانشجو و یک کارمند تازه کار اصلا نمی تواند خانه بخرد.