رحمت الله خسروی در آیینه نمایندگی مردم

ولی الله شجاع پوریان، مدیر مسئول روزنامه همدلی نوشت:

شنیدن خبر درگذشت انسانهای شریف همیشه خالی از افسوس و درد نیست . مهندس رحمتاله خسروی از اینگونه مردان روزگار ما بود، که آرام و بیهیاهوی بزرگان چشم از جهان بست. او ویژگیهای اخلاقی، انسانی و مردمي خود را در تمام سمتهای مدیریتی، نمایندگی مردم در مجلس شورای اسلامی و شورای شهر تهران حفظ کرد. وقتی به دوران مسئولیتهای او نگاهی بیفکنیم جز سختکوشی، فروتنی، احترام به نظرات کارشناسی و مخالفان، رعایت قانون و پاکدستی چیزی نمیتوان یافت. مردی که سودای سعادت شهروندان جامعه خود را داشت و همیشه در این راه ثابتقدم ماند.

مهندس خسروی در سال 1329 در یکی از روستاهای توابع شهر آباده به دنیا آمد، تحصیلات دانشگاهی خود را در رشته مهندسی را در مدرسه عالی ساختمان وابسته به دانشگاه پلیتکنیک تهران سپری کرد و پروانه اشتغال از وزارت مسکن و شهر سازی دریافت کرد. اما از سال 1354به استخدام وزارت آموزش و پرورش درآمد. او از روزهای آغازین انقلاب در پی تشکیل نهادهای انقلابی برای رفع تبعیض و فقر در شهر آباده اقدام کرد. در تشکیل شوراها در اوایل انقلاب بسیار کوشید و با رای مردم به عضویت شورای شهر آباده انتخاب شد.
در دولت شهید رجایی مسئولیت بازسازی شهرزلزلهزده طبس را داشت. سپس به عنوان رئیس بنیاد مسکن انقلاب اسلامی کشور منصوب شد. رسیدگی به ساختوساز مسکن برای محرومان کشور از جمله فعالیتهای او در این نهاد رفاهی بود. مهندس خسروی با همه دشواریهایی که متحمل شد، هماره از آن زمان با افتخار یاد میکرد. قائم مقام معاون نخستوزیر در سازمان تربیت بدنی، معاون تحقیقات و برنامهریزی سازمان هواپیمایی کشوری از دیگر مسئولیتهای مرحوم خسروی در دهه شصت شمسی بود. کسب اعتماد مردم و مسئولان سبب ارتقای او در مناصب نظام شد، بهگونهای که در دوره سوم مجلس شورای اسلامی به عنوان نماینده مردم آباده به مجلس راه یافت و تلاش بسیاری را به عنوان عضو کمیسیون مسکن و شهرسازی و راه و ترابری برای اصلاح امور کشور از خودنشان داد.

با تشکیل شوراهای شهر و روستا در کشور در سال 1377 مهندس خسروی این بار به نمایندگی از مردم پایتخت به اولین شورای شهر تهران راه یافت. ریاست شورای شهر تهران به مدت دو سال و ریاست کمیسیون توسعه و عمران شهر تهران از عمده فعالیتهای ایشان در این موقعیت نظارتی شهری بود. مهندس خسروی در شرایطی سخت ریاست شورای شهر تهران را پذیرفت. کارشناسان شورای شهر تهران که با او همکاری داشتند، بعد از گذشت دو دهه از خوبی ها و زحمات او یاد می کنند.

ایشان علیرغم حضور در قوای مقننه و مجریه اما در سال 1381از آموزش و پرورش بازنشسته شد و پس از آن زمان به تدریس در دانشگاههای مختلف کشور پرداخت. صراحت لهجه، مدارا و رسیدگی به امور معیشتی و حقوق پرسنل همیشه از دغدغههای او بود. در سپردن کار به جوانان تحصیلکرده و راهنمایی آنها الگویی مثال زدنی بود. به گواه بسیاری از همکارانش هرگز تخصص و شایستهسالاری را ندیده نمیگرفت و آن را ترویج میکرد. پاکدستی او مثال زدنی بود و رنجها و دلمشغولیهایش از جنس سوداگران امروزی نبود و اعتلای کشور در میان انگیزههایش از حضور در مناصب مختلف، جایگاه مهمی داشت. او از نسلی بود که بار غم نان، کار و مسکن مردم را بر دوش میکشید. ساده گفتوگو میکرد، به همین دلیل در دل بسیاری از مردم و مسئولان نشست. در دوران بیماری با کمتر کسی از بیماریش گفت. شاید به این دلیل که غم مردم را بیش از درد خود میدید. امروز شاید در شورای اسلامی شهر تهران یادی از مهندس خسروی نشود، اما او بخشی از تاریخ شورایی خواهد بود که نظارت بر مدیریت بزرگترین شهر ایران را بر عهده دارد.