- احتمال حضور ایلان ماسک در مذاکرات هستهای ایران
- استاندار سمنان انتخاب شد: محمد جواد کولیوند کیست!؟
- با این قانون، دختر سردار سلیمانی هم نمی تواند پست بگیرد!
- دادگاه رسیدگی به پرونده چای دبش برگزار شد: اتهامات مقام ارشد دو وزارتخانه دولت رئیسی طرح شد
- 8 نکته درباره سخنان جدید لاریجانی / منتظر " برجام ترامپی " باشیم؟
- نماینده مجلس: بسیجیان بختیاری برای ورود به منزل نتانیاهو و گالانت و بازداشت آنها اعلام آمادگی کردند (ویدئو)
- پس از ۲ سال وقفه در مذاکرات هسته ای؛ ژنو، میزبان هیات های مذاکره کننده ایران و اروپا
- زیدآبادی خطاب به رسایی: عضو تیم مذاکرات بشو تا کسی هم تو را «مای شیخ حمید» صدا بزند!
- اجرای سرود سلام فرمانده توسط جنگ زدگان لبنانی در محفل قرآنی زینبیه دمشق (ویدئو)
- رسایی: فضائلی سخنگوی دفتر رهبری نیست/ قالیباف: صحبتهای او در مورد نقل قول از رهبری مورد تائید است
ایران، روسیه و چین چگونه در حال تسلط بر خاورمیانه هستند؟!
نواندیش: پروژه چند بعدی چین تحت عنوان «یک کمربند، یک جاده» در واقع بخشی از هلال شیعی خاورمیانه را در بر میگیرد. هلال قدرت شیعی که شامل عراق، سوریه، اردن، لبنان و یمن است و عملا تحت سلطه ایران، متحد قدیمی چین در خاورمیانه قرار دارد. این هلال به چین سه مزیت ژئوپلیتیکی کلیدی میدهد. اول، پکن میتواند از آن برای کنترل ایالات متحده در آن مناطق استفاده کند. دوم، چندین مسیر حمل و نقل مستقیم به اروپا در اختیارش قرار میگیرد که میتواند از آنها به طور آشکار یا پنهان استفاده ببرد و سوم، دارای ذخایر عظیم نفت و گاز است که بسیاری از آنها در حال حاضر با قیمتی ارزان در اختیارش قرار دارد.
به گزارش آریا سعادتمند از سرویس بین الملل نواندیش، اویل پرایس در مورد تلاش ایران، روسیه و چین برای بسط نفوذشان در سراسر منطقه نوشت: در این میان امضای قرارداد طرح جامع همکاری راهبردی و بلندمدت توسط ابراهیم رئیسی، رئیس جمهور ایران و بشار اسد، همتای سوری وی، برای چین و برای متحد ژئوپلیتیکی تهران، یعنی روسیه، یک مزیت عمده خواهد بود.
ایران با کمک چین، به عنوان حامی این خطوط حملونقلی که در سراسر کشورهای هلال شیعه جریان دارد، در حال ایجاد یک شبکه برق سراسری با محوریت تهران در مرکز بوده است. این پروژه مبتنی بر منابع نفت، گاز و برق به چین این امکان را میدهد تا پرسنل خودش را در این کشورها مستقر کند. تا پیش از جنگ اوکراین نیز روسیه دقیقا با همین روش و به واسطه صادرات انرژی توانسته بود در اروپا مستقر شود، اکنون، توسعه شبکه برق و سایر منابع به ایران و چین همین امکان را برای بسط نفوذشان در سراسر منطقه میدهد. به عنوان مثال توافقات اعلام شده بین عراق و اردن در این زمینه گویا همین ماجرا است چرا که تهران به نوعی از این طریق میتواند نفوذ خود را افزایش دهد.
تمدید قرارداد واردات نفت خام اردن از عراق یکی از همین موارد است. پشتوانه این توافق، بحثهای گستردهتری در مورد روابط آتی اردن و عراق بوده است که منجر به امضای قراردادی برای اتصال شبکههای برق دو کشور شده است. با امضای این قراداد عملا یک ارتباط مستقیم بین اردن و ایران ایجاد میشود. در سال 2020، رضا اردکانیان، وزیر نیرو ایران اعلام کرد که شبکههای برق ایران و عراق برای تامین برق هر دو کشور با استفاده از خط انتقال 400 کیلوولت جدید به نام آماره-کرکه به طور کامل هماهنگ شدهاند. وی افزود که مراکز تولید برق ایران و عراق به طور کامل در بغداد وصل شدهاند و شبکه های برق به طور یکپارچه به هم مرتبط خواهند شد، ضمن اینکه ایران یک قرارداد همکاری سه ساله با عراق در این زمینه امضا کرده است. در همین حال، مجید مهدی حنطوش، وزیر برق وقت عراق، اعلام کرد که عراق نه تنها در حال کار بر روی اتصال شبکه برق خود به اردن از طریق یک خط 300 کیلومتری است، بلکه برنامه هایی برای تکمیل اتصال برق عراق با مصر طی سه سال آینده نیز در دستورکار دارد. وی افزود که این به نوبه خود بخشی از پروژه کلی ایجاد بازار مشترک برق عربی خواهد بود.
اینگونه می توان گفت که ایران، چین و روسیه خیلی چراغ خاموش در حال بسط نفوذ خود در سراسر منطقه هستند و این زنگ خطر بزرگی برای واشنگتن خواهد بود.