- کیهان: ما محترمانه حجاب سر زنان می کنیم اما رضا شاه با ضرب و شتم حجابشان را برمی داشت
- این خبر را افرادی که از پیوستن ایران به شانگهای دلخوش بودند چند بار بخوانند!
- ماجرای دستگیری برادرزاده علی شمخانی چیست؟
- اقدام باورنکردنی دولت رئیسی
- از گشت ارشاد و طرح نور در نمایشگاهی که «رئیسی» آن را افتتاح کرد، خبری نیست!
- هشدار به «روحانیت» درباره ماجرای «کاظم صدیقی»
- معین الدین سعیدی: آقای رئیسی صحنه تلخ از دست دادن خشت خشت آلونک پیرزن دشتیاری را دیدهاید؟/معادل ریالی اختلاس چای دبش را صرف زیرساختهای سیستان کنید
- انتقاد شدیداللحن حسین شریعتمداری از لایحهی حجاب: پول بده و کشف حجاب کن! / بهتر است که این طرح از اساس کنار گذاشته شود
- ختم غائله ی شهرنو به روایت شیخ حسین انصاریان: «چند نفر از خانم های خیلی جوان اش را به کارمندان خودمان دادیم»
- خروج تعدادی از اعضای شورای شهر در حین سخنرانی زاکانی
رضا نصری در كانال تلگرامى اش نوشت:
در بهار ۱۳۸۴، دکتر ظریف گزارش مفصلی برای مقامات عالیرتبه کشور تهیه کرد که در آن به صراحت ««ارجاع پرونده هستهای ایران به شورای امنیت» را پیشبینی و با جزئیات و دقت تحسینبرانگیزی موارد پنجگانه زیر را تشریح و بررسی کرد:
«شرایط و مشکلات تدوین مقررات عمومی بینالمللی محدودکننده»؛ «اهداف آمریکا از قرار دادن ایران در دستورکار شورای امنیت»؛ «روشهای قرار گرفتن موضوع ایران در دستورکار شورای امنیت»؛ «تبعات قرار گرفتن در دستورکار شورای امنیت» و «انتخابهای جمهوری اسلامی»!
در بخشی از آن گزارش تاریخی، او (نقلبهمضمون) تأکید کرد: «تعیین ضربالاجلهای پیدرپی توسط شورای امنیت بهانه را برای دامن زدن به بحران توسط آمریکا ایجاد میکند؛ و بروز چنین وضعیتی سبب خواهد شد پس از هر بحران و کوشش برای مهار آن، از نقطه پایینتری برای یافتن راهحل مسیر را دنبال کنیم».
ظریف در گزارش خود به این نکته کلیدی نیز اشاره کرد که: «تعجیل در رسیدن به نتیجه، تنها به تأخیر در دستیابی به راهحل ممکن میانجامد»!
در آن زمان، تحلیل و هشدارهای دکتر ظریف - بعضاً بخاطر عدم تناسب تواناییها با آرزوها -جدی گرفته نشد و آقای احمدینژاد نیز - که یک ماه بعد از تدوین آن گزارش به مسند ریاستجمهوری رسیده بود - با جملات مشهورِ «ترمز قطار هستهای را دور انداختهایم»، «قطعنامه کاغذپاره است» - و اظهارات غیرضروری و بحرانزایی در باب «هولوکاست» - عملاً به آن هشدارها پاسخ داد و سیاستی کاملا مغایر با توصیههای کارشناسانه مندرج در آن اتخاذ کرد.
این فقط یک نمونه از ««سیاستگذاری آرمانگرایانه بدون پشتوانه تواناییهاست» که ایران را برای یک نسل اسیر شورای امنیت کرد و تا امروز نیز تبعات آن در سفره مردم و تأخیر در توسعه با پوست و گوشت و استخوان احساس میشود!