- شوخی روزنامه اطلاعات با پزشکیان : ما هم به جای ماشین ،خر سوار می شدیم!
- توضیح عراقچی درباره ادعای ارتباط اسرائیل با سانحه سقوط بالگرد رئیسی
- زمان و مکان دور پنجم مذاکرات ایران - آمریکا مشخص شد
- بقائی: هیچ پیشنهاد مکتوبی از آمریکا دریافت نکرده ایم / واکنش به خبر دیدار شمخانی و روبیو
- توضیحات سخنگوی دولت قبل درباره ماندن بخشی از بدن شهید رئیسی در محل سقوط بالگرد
- روایتی از سقوط بالگرد رئیس جمهور؛ تلفن را آقای آل هاشم جواب داد، می گفت «اینجا کجاست؟»
- انتقاد رسانه اصولگرا از سخنان همسر مرحوم رئیسی
- واکنش ایران به بیانیه اتحادیه عرب در عراق در خصوص جزایر سه گانه ایرانی
- حسین شریعتمداری: این حرف پزشکیان یعنی بستن تنگه هرمز! + عکس
- جزئیات تازه و جدید از حادثه بالگرد شهید رئیسی
وقتى هشدارهاى ظريف شنيده نشد
رضا نصری در كانال تلگرامى اش نوشت:
در بهار ۱۳۸۴، دکتر ظریف گزارش مفصلی برای مقامات عالیرتبه کشور تهیه کرد که در آن به صراحت ««ارجاع پرونده هستهای ایران به شورای امنیت» را پیشبینی و با جزئیات و دقت تحسینبرانگیزی موارد پنجگانه زیر را تشریح و بررسی کرد:
«شرایط و مشکلات تدوین مقررات عمومی بینالمللی محدودکننده»؛ «اهداف آمریکا از قرار دادن ایران در دستورکار شورای امنیت»؛ «روشهای قرار گرفتن موضوع ایران در دستورکار شورای امنیت»؛ «تبعات قرار گرفتن در دستورکار شورای امنیت» و «انتخابهای جمهوری اسلامی»!
در بخشی از آن گزارش تاریخی، او (نقلبهمضمون) تأکید کرد: «تعیین ضربالاجلهای پیدرپی توسط شورای امنیت بهانه را برای دامن زدن به بحران توسط آمریکا ایجاد میکند؛ و بروز چنین وضعیتی سبب خواهد شد پس از هر بحران و کوشش برای مهار آن، از نقطه پایینتری برای یافتن راهحل مسیر را دنبال کنیم».
ظریف در گزارش خود به این نکته کلیدی نیز اشاره کرد که: «تعجیل در رسیدن به نتیجه، تنها به تأخیر در دستیابی به راهحل ممکن میانجامد»!
در آن زمان، تحلیل و هشدارهای دکتر ظریف - بعضاً بخاطر عدم تناسب تواناییها با آرزوها -جدی گرفته نشد و آقای احمدینژاد نیز - که یک ماه بعد از تدوین آن گزارش به مسند ریاستجمهوری رسیده بود - با جملات مشهورِ «ترمز قطار هستهای را دور انداختهایم»، «قطعنامه کاغذپاره است» - و اظهارات غیرضروری و بحرانزایی در باب «هولوکاست» - عملاً به آن هشدارها پاسخ داد و سیاستی کاملا مغایر با توصیههای کارشناسانه مندرج در آن اتخاذ کرد.
این فقط یک نمونه از ««سیاستگذاری آرمانگرایانه بدون پشتوانه تواناییهاست» که ایران را برای یک نسل اسیر شورای امنیت کرد و تا امروز نیز تبعات آن در سفره مردم و تأخیر در توسعه با پوست و گوشت و استخوان احساس میشود!