- افشاگری تایمز اسرائیل از همکاری مشترک گروهک تروریستی مجاهدین خلق با موساد علیه ایران
- طباطبایی: دولت ظریف را کنار نگذاشت/ مخالفان فیلترینگ در دولت ثابتقدمتر شدهاند / نمیشود پزشکیان را سانسور کرد
- ۲۰ سال پس از معجزه هزاره سوم / بررسی روند ظهور، رشد و مواضع امروز محمود احمدینژاد
- دیدار مشاوران میرحسین موسوی با مهدی کروبی + عکس
- سپاه: ملت آماده درهم شکستن جبهه متجاوزان است
- تایید حکم اعدام شریفه محمدی
- ذوق صداوسیما از مذاکره پوتین و ترامپ در آلاسکا / مذاکره فقط برای ایران بد است!؟
- امام: امثال رسایی با نظارت استصوابی، محرومیت شایستگان و رای ۲ درصدی نماینده شدند
- ادعای ترامپ: نمیخواهم «نابودی زرادخانه هستهای ایران» را در فهرست ابتکارات صلح خود بگنجانم، چون آن را قطعی نمیدانم
- انتقاد شدید رسانه اصولگرا از حامیان جلیلی: برای زدن پزشکیان، رهبری را در برابر رهبری قرار میدهند
برداشت اشتباه شناسایی آمریکا به عنوان دشمن از سوی نیکاراگوئه به خاطر ایران: آمار روابط اقتصادی تهران و واشنگتن با نیکاراگوئه چه می گوید!؟
نواندیش - رضا امیری: سفر ابراهیم رئیسی، رئیس جمهور به سه کشور ونزوئلا، کوبا و نیکاراگوئه با تحلیل های عجیب و غریبی همراه بود.
مهمترین تحلیل، شکل گیری یک ائتلاف میان ایران با کشورهای آمریکای لاتین در برابر دشمنی مشترک به نام ایالات متحده آمریکا بود. حتی یک رسانه انقلابی پا را فراتر از این گذشته و نوشت: نیکاراگوئه تنها نقطه اتصال زمینی آمریکا با آمریکای جنوبی است و با اتحاد ایران و نیکاراگوئه اکنون ایران یکی از عوامل تعیین کننده درباره این دسترسی خواهد بود!
علاوه بر این در جریان این سفرها، از سوی مقامات هیات ایرانی بارها بر کلید واژه «دشمن»، «دشمن مشترک»، «ایستادگی و مقاومت» در برابر آمریکا تاکید شد.
اما واقعیت روابط نیکاراگوئه با ایالات متحده آمریکا چیست؟
براساس آمار رسمی، آمریکا مهمترین شریک تجازی نیکاراگوئه است. 50 درصد کل صادرات نیکاراگونه به آمریکا می رود و 27 درصد از کل واردات نیکاراگوئه از جانب آمریکا تامین می شود.
مجموع تجارت دو کشور در سال 2021، 6.8 میلیارد دلار بوده است. این رقم در سال 2022، به بالغ بر 8 میلیارد دلار رسیده است که نسبت به سال قبل نزدیک به 22 درصد افزایش یافته است.
این در حالیست که آمار تجارت خارجی ایران و نیکاراگوئه در مدت مشابه و در مقایسه با رقم بالا در حد صفر بوده است! و شرایط جغرافیایی، اقتصاد و نیازهای متفاوت و فاصله میان دو کشور، انتظار حضور تعیین کننده دو کشور در اقتصاد دیگری را محقق نخواهد کرد.
دولتمردان باید توجه کننده و آگاه باشند که امروز روابط استراتژیک و بلند مدت نه در شعار مسئولین و استقبال و حرکت های نمادین و نمایشی، که در روابط پایدار، مستمر و رو به رشد اقتصادی میان آنها معنی می یابد.