- مدیر شهرداری تهران: دوربینهای اماکن هک شده نه دوربینهای ترافیکی!
- جواد امام: تصمیمگیران آب، حسابداری و الهیات خواندهاند
- واکنش رسمی به شایعه استعفای رئیس جمهور و معاون اول
- شهروند اسرائیل از دوست دخترش برای ایران جاسوسی می کرد
- خطیبزاده: مذاکره با آمریکا در شرایط کنونی «مذاکره مسلح» خواهد بود
- رونمایی از کتاب خاطرات معاون اولی جهانگیری با سخنرانی ظریف، طیبنیا، نهاوندیان و لعیا جنیدی + زمان برنامه
- توضیح یوسف پزشکیان درباره انتصاب سقاب اصفهانی
- سیاستورزی فضیلتی مدنظر سید محمد خاتمی چیست؟
- دو مقصد موشکهای ایران در صورت حمله احتمالی اسرائیل
- عراقچی: درخواست برای مذاکره با ایران آغاز شده
برداشت اشتباه شناسایی آمریکا به عنوان دشمن از سوی نیکاراگوئه به خاطر ایران: آمار روابط اقتصادی تهران و واشنگتن با نیکاراگوئه چه می گوید!؟
نواندیش - رضا امیری: سفر ابراهیم رئیسی، رئیس جمهور به سه کشور ونزوئلا، کوبا و نیکاراگوئه با تحلیل های عجیب و غریبی همراه بود.
مهمترین تحلیل، شکل گیری یک ائتلاف میان ایران با کشورهای آمریکای لاتین در برابر دشمنی مشترک به نام ایالات متحده آمریکا بود. حتی یک رسانه انقلابی پا را فراتر از این گذشته و نوشت: نیکاراگوئه تنها نقطه اتصال زمینی آمریکا با آمریکای جنوبی است و با اتحاد ایران و نیکاراگوئه اکنون ایران یکی از عوامل تعیین کننده درباره این دسترسی خواهد بود!
علاوه بر این در جریان این سفرها، از سوی مقامات هیات ایرانی بارها بر کلید واژه «دشمن»، «دشمن مشترک»، «ایستادگی و مقاومت» در برابر آمریکا تاکید شد.
اما واقعیت روابط نیکاراگوئه با ایالات متحده آمریکا چیست؟
براساس آمار رسمی، آمریکا مهمترین شریک تجازی نیکاراگوئه است. 50 درصد کل صادرات نیکاراگونه به آمریکا می رود و 27 درصد از کل واردات نیکاراگوئه از جانب آمریکا تامین می شود.
مجموع تجارت دو کشور در سال 2021، 6.8 میلیارد دلار بوده است. این رقم در سال 2022، به بالغ بر 8 میلیارد دلار رسیده است که نسبت به سال قبل نزدیک به 22 درصد افزایش یافته است.
این در حالیست که آمار تجارت خارجی ایران و نیکاراگوئه در مدت مشابه و در مقایسه با رقم بالا در حد صفر بوده است! و شرایط جغرافیایی، اقتصاد و نیازهای متفاوت و فاصله میان دو کشور، انتظار حضور تعیین کننده دو کشور در اقتصاد دیگری را محقق نخواهد کرد.
دولتمردان باید توجه کننده و آگاه باشند که امروز روابط استراتژیک و بلند مدت نه در شعار مسئولین و استقبال و حرکت های نمادین و نمایشی، که در روابط پایدار، مستمر و رو به رشد اقتصادی میان آنها معنی می یابد.


