- انتقاد تند مشاور روحانی از حسین شریعتمداری: بر رخسارهی تکیدهی این ملت چنگ میزنید/ هر صدای عقلانی را با برچسب دشمنی و غربزدگی خفه کردهاید
- روایت معاون سیاسی سپاه چرایی آشتی ناپذیری ایران و آمریکا
- تسلیت رهبر انقلاب به خانوادۀ صابر کاظمی
- کشف ۷۴ جسد در سد کرج صحت دارد!؟
- شبنم نعمتزاده کجاست؟
- دستور پزشکیان برای دلجویی از خانواده احمد بالدی و برخورد قاطع با عاملان خودسوزی
- وزارت خارجه: آمریکا پیامهای متناقضی میفرستد
- سوخو ۳۵ با این موشک قدرتمند به ایران میآید؟
- برکناری معاون هنری افاقه نکرد؛ استیضاح وزیر ارشاد با ۲۲ امضا کلید خورد
- فاضل میبدی اینکه عدهای بنشینند و با پروندهسازی افراد را دستگیر کنند، سودی برای کشور ندارد/ جای منتقد زندان نیست، در صدا و سیماست
برداشت اشتباه شناسایی آمریکا به عنوان دشمن از سوی نیکاراگوئه به خاطر ایران: آمار روابط اقتصادی تهران و واشنگتن با نیکاراگوئه چه می گوید!؟
نواندیش - رضا امیری: سفر ابراهیم رئیسی، رئیس جمهور به سه کشور ونزوئلا، کوبا و نیکاراگوئه با تحلیل های عجیب و غریبی همراه بود.
مهمترین تحلیل، شکل گیری یک ائتلاف میان ایران با کشورهای آمریکای لاتین در برابر دشمنی مشترک به نام ایالات متحده آمریکا بود. حتی یک رسانه انقلابی پا را فراتر از این گذشته و نوشت: نیکاراگوئه تنها نقطه اتصال زمینی آمریکا با آمریکای جنوبی است و با اتحاد ایران و نیکاراگوئه اکنون ایران یکی از عوامل تعیین کننده درباره این دسترسی خواهد بود!
علاوه بر این در جریان این سفرها، از سوی مقامات هیات ایرانی بارها بر کلید واژه «دشمن»، «دشمن مشترک»، «ایستادگی و مقاومت» در برابر آمریکا تاکید شد.
اما واقعیت روابط نیکاراگوئه با ایالات متحده آمریکا چیست؟
براساس آمار رسمی، آمریکا مهمترین شریک تجازی نیکاراگوئه است. 50 درصد کل صادرات نیکاراگونه به آمریکا می رود و 27 درصد از کل واردات نیکاراگوئه از جانب آمریکا تامین می شود.
مجموع تجارت دو کشور در سال 2021، 6.8 میلیارد دلار بوده است. این رقم در سال 2022، به بالغ بر 8 میلیارد دلار رسیده است که نسبت به سال قبل نزدیک به 22 درصد افزایش یافته است.
این در حالیست که آمار تجارت خارجی ایران و نیکاراگوئه در مدت مشابه و در مقایسه با رقم بالا در حد صفر بوده است! و شرایط جغرافیایی، اقتصاد و نیازهای متفاوت و فاصله میان دو کشور، انتظار حضور تعیین کننده دو کشور در اقتصاد دیگری را محقق نخواهد کرد.
دولتمردان باید توجه کننده و آگاه باشند که امروز روابط استراتژیک و بلند مدت نه در شعار مسئولین و استقبال و حرکت های نمادین و نمایشی، که در روابط پایدار، مستمر و رو به رشد اقتصادی میان آنها معنی می یابد.


