- تاکید زهرا پزشکیان بر اهمیت همکاری تهران - باکو
- ظریف: تابعیت آمریکا و گرین کارت ندارم / تحولات اخیر تصمیم مردم سوریه بود؛ در برابر سوریه جدید موضع منفی نداریم
- انتقاد طبیبیان، اقتصاددان برجسته، از سخنان عراقچی در مورد برکات تحریم: میدانیم که شما در شرایط بدتر هم میتوانید خوب زندگی کنید، پس از جانب مردم سخن نگویید
- رسایی: نمیدانستم پزشکیان برادر شهید است
- اعمال شب لیلة الرغائب
- سوال از پزشکیان در مجلس کلید خورد
- تائید ترور اکرام الدین سریع فرمانده سابق پلیس افغانستان در تهران توسط مقام سابق وزارت خارجه
- افشای متن مذاکرات پوتین و جورج بوش: اورانیومی با منشأ پاکستانی در سانتریفیوژهای ایران پیدا شده؛ این مرا نگران میکند / به ایران گفتم اگر مذاکرات را ادامه ندهد، کشورش را به گوشهای خواهد راند و آن را منزوی خواهد کرد
برداشت اشتباه شناسایی آمریکا به عنوان دشمن از سوی نیکاراگوئه به خاطر ایران: آمار روابط اقتصادی تهران و واشنگتن با نیکاراگوئه چه می گوید!؟
نواندیش - رضا امیری: سفر ابراهیم رئیسی، رئیس جمهور به سه کشور ونزوئلا، کوبا و نیکاراگوئه با تحلیل های عجیب و غریبی همراه بود.
مهمترین تحلیل، شکل گیری یک ائتلاف میان ایران با کشورهای آمریکای لاتین در برابر دشمنی مشترک به نام ایالات متحده آمریکا بود. حتی یک رسانه انقلابی پا را فراتر از این گذشته و نوشت: نیکاراگوئه تنها نقطه اتصال زمینی آمریکا با آمریکای جنوبی است و با اتحاد ایران و نیکاراگوئه اکنون ایران یکی از عوامل تعیین کننده درباره این دسترسی خواهد بود!
علاوه بر این در جریان این سفرها، از سوی مقامات هیات ایرانی بارها بر کلید واژه «دشمن»، «دشمن مشترک»، «ایستادگی و مقاومت» در برابر آمریکا تاکید شد.
اما واقعیت روابط نیکاراگوئه با ایالات متحده آمریکا چیست؟
براساس آمار رسمی، آمریکا مهمترین شریک تجازی نیکاراگوئه است. 50 درصد کل صادرات نیکاراگونه به آمریکا می رود و 27 درصد از کل واردات نیکاراگوئه از جانب آمریکا تامین می شود.
مجموع تجارت دو کشور در سال 2021، 6.8 میلیارد دلار بوده است. این رقم در سال 2022، به بالغ بر 8 میلیارد دلار رسیده است که نسبت به سال قبل نزدیک به 22 درصد افزایش یافته است.
این در حالیست که آمار تجارت خارجی ایران و نیکاراگوئه در مدت مشابه و در مقایسه با رقم بالا در حد صفر بوده است! و شرایط جغرافیایی، اقتصاد و نیازهای متفاوت و فاصله میان دو کشور، انتظار حضور تعیین کننده دو کشور در اقتصاد دیگری را محقق نخواهد کرد.
دولتمردان باید توجه کننده و آگاه باشند که امروز روابط استراتژیک و بلند مدت نه در شعار مسئولین و استقبال و حرکت های نمادین و نمایشی، که در روابط پایدار، مستمر و رو به رشد اقتصادی میان آنها معنی می یابد.


