آقاي رئيسي! تبرتان کجاست؟

غلامرضا بنی اسدی در جمهوری اسلامی نوشت:

رئيس جمهور در مراسم افتتاح قطعه جديد آزادراه تهران - شمال به حق تلاش ستودني جاده‌سازان ما را افتخارآميز خواند. آقاي رئيسي تأکيد کرد، ان‌شاءالله با همان همتي که ساخت قطعه 2 آزادراه تهران شمال آغاز شده ‌قطعه بعدي نيز به نام غدير شروع مي‌شود. قطعه 3 آزادراه تهران شمال نيز همانند قطعه 2 در زمان کوتاه و با دقت بالا بايد انجام شود.

اين خبر خوبي است براي بهره برداران اين جاده. اميد را هم در دل راهيان ساير مسير‌ها زنده مي‌کند که به آن‌ها هم نگاهي احترام برانگيز خواهد شد. ان‌شاالله اتوبان سازي و آزادراه سازي به يک نهضت تبديل شود تا سفر‌ها و مسافرها طعم ايمني و سلامت را بچشند.

براساس خبرها "رئيس جمهور با انتقاد از اين تصادفات و تلفات جاده‌اي در ايران بسيار بالاست، تصريح کرد: همه از اين موضوع ناراحت هستند که چرا اين همه تلفات تصادفات بالاست. بخشي از اين تصادفات به رانندگان مربوط است و بخشي ديگر به جاده‌"

در اين خبر فقط دو عامل ذکر شده و از عامل سوم که از قضا بايد اصلي‌ترين هم باشد خبري نيست. خودرو‌هاي کم‌ايمن. انگار آقاي رئيسي نخواستند به اين مهم هم توجه دهند. به راستي چه کسي بايد به اين ضلع اصلي تصادفات توجه کند؟ چه کسي مي‌تواند در اين ماجرا طرف جان مردم بايستد. توليد داخلي هرچند هم که ارزشمند باشد هيچگاه و هيچگاه به ارزش جان مردم نخواهد بود. کالاي داخلي و حتي آنچه خودروي ملي مي‌خوانند زماني ارجمند خواهد شد که سلامت و ايمني سفر را حفظ کند.

وقتي برخي خودرو‌ها بسان اسلحه کشتارجمعي عمل مي‌کنند، هم حمايت انحصاري از آن اشکال دارد و هم چشم بستن بر سهم آن در تصادفات. آنچه بايد گفت اين است که در همه کشور‌ها تصادف اتفاق مي‌افتد. پرشمار هم هست اين تصادفات. در همين کشور همسايه، عراق - که نه جاده آنچناني دارد و نه پليس پي گير و نه رانندگي به سامان - تصادفات پرشمار است اما آنچه کم است تلفات انساني است. دليلش هم نه جاده و رانندگي که خودروهاي استاندارد است. دنيا در صنعت خودرو سازي به جان انسان احترام مي‌گذارد. هر روز ايمني محصولاتش را بالاتر مي‌برد اما در ايران ما؟ نگفته پيداست.

آمار بالاي مرگ و مير در جاده، نشانگر جنگي است که عليه خودمان راه انداخته‌ايم. خودمان از خودمان تلفات مي‌گيريم. کاش آنان که تا بحث خودرو به ميان مي‌آيد رگ‌هاي گردنشان از تورم بازار هم متورم‌تر مي‌شود به اين پرسش پاسخ دهند که سهم خودروها در اين فاجعه چقدر است؟ کاش جواب دهند که ضامن اين خون‌ها کيست؟ همه مي‌دانيم تا انحصار باشد، فاجعه تکرار خواهد شد.

بشکنيد اين انحصار فاجعه آفرين را آقاي رئيسي! بتي که بايد بشکنيد همين انحصارهاست جناب سيد ابراهيم. انحصار نه آنچه در تبليغات انتخاباتي هواداران‌تان فرياد مي‌کردند. بُتِ امروز، انحصار در صنايع ما به ويژه صنعت خودروسازي است. انحصار که باشد مافيا بازي هم ايجاد مي‌شود. اين بت اگر شکسته شود خيلي مسائل بسامان خواهند شد. دولتي سازي و حمايت‌هاي آنچناني اگر جواب مي‌داد ما کمترين قربانيان جاده را داشتيم. اگر جواب مي‌داد، تيم‌هاي فوتبال ما که ويژه حمايت مي‌شوند بايد به قهرماني آسيا مي‌رسيدند نه اين که سريال ناکامي‌شان هميشگي بشود. آقاي رئيسي، بت امروز انحصار است. تبرتان کجاست؟