واقعیتی که روحانی باید بداند؛ اصولگرایان قابل اتکا نیستند

نواندیش: استیضاح وزیر علوم کابینه یازدهم و رای عدم اعتماد نیمی از کل اعضای مجلس نهم (145 نفر از 290 نفر عضو مجلس) به فرجی دانا با وجودی که بنا به اذعان بسیاری از ناظران سیاسی شکستی برای شخص روحانی و کابینه یازدهم محسوب نمی شود ، اما این واقعیت که فراکسیون تندرو " جبهه پایداری" در مجلس توانست نظر نیمی از اعضای مجلس اصولگرا را برای کنار زدن فرجی دانا از وزارت علوم به سمت خود جلب کند، باید برای رییس جمهور حاوی درس هایی باشد:

1- رویه حسن روحانی در یک سال گذشته تصدی ریاست دولت همواره بر تعامل با اصولگرایان و قوه مقننه بوده است و رییس جمهور حتی روز گذشته در واکنش به رای عدم اعتماد مجلس اصولگرا به وزیرش گفت : به این رای احترام می گذارد.

واقعیتی که نباید روحانی آن را نادیده بگیرد این است که رویه تعامل او با اصولگرایان با این رای زیر تردید های جدی قرار گرفته است. البته مراد نگارنده این نیست که روحانی باید شمشیر را از رو بسته و تعامل با دیگر قوا و اصولگرایان را کنار گذارد، بلکه اذعان به این نکته است که اصولگرایان ظاهرا اراده ای به تعامل با دولت ندارند و از نظر آنها از دولت یازدهم فقط باید امتیاز گرفت .

در واقع از نظر غالب اصولگرایان سیاست ها و جهت گیری های دولت یازدهم مورد قبول نیست و ادامه رویکردهای اصلاح طلبان است و از این جهت تعامل از نظر اصولگرایان تنها در این تعریف شده که دولت روحانی برای بقا و حرکت چرخ های خود به آنها امتیاز بدهد.

این نحوه تعامل یک طرفه به هیچ وجه منطقی نیست و به نظر می رسد دولت یازدهم و شخص رییس دولت باید در رویکرد یک سال گذشته خود اصلاحاتی اعمال کند.

2- هیچ یک از نمایندگان شاخص اصولگرا در مجلس که جزء حامیان دولت یازدهم محسوب می شوند در جلسه روز گذشته استیضاح حاضر نشدند پشت تریبون قرار گرفته و از وزیر دولت روحانی حمایت کنند.
این مساله می تواند حاوی پیام هایی برای روحانی باشد.

3- روحانی در 24 خرداد 1392 حدود 19 میلیون رای آورد و به ریاست جمهوری رسید. رییس جمهور اگر می خواهد در فضای چانه زنی در عرصه سیاست کشور قوی عمل کند   باید مستظهر به تداوم حمایت این رای دهندگان باشد.

رای دهندگان به روحانی اگر سیاست های اصولگرایان را مطلوب می دانستند قطعا می توانستند و می بایست به 4 نامزد از طیف های مختلف جریان اصولگرایی که رقیب انتخاباتی روحانی بودند ، رای می دادند اما رای قریب به 19 میلیون شهروند ایرانی به روحانی نشان می دهد که رای اکثریت مردم بر اجرای سیاست هایی بوده است که امثال فرجی دانا در وزارت علوم کف این مطالبات را به مورد اجرا گذاشته و این مساله به مذاق اصولگرایان خوش نمی آید.

رییس جمهور باید بداند غالب اصولگرایان به چیزی جز تسلیم کامل دولت در برابر نظر و خواست آنها راضی نخواهند شد و رییس جمهور نیز ابزاری جز مردم رای دهنده و احزاب و گروه های حامی خود در انتخابات ریاست جمهوری سال گذشته ندارد.

4- دولت روحانی به دلیل مشی اعتدالی ترکیبی است از اصولگرایان و اصلاح طلبان میانه رو .  این مشی رییس جمهور بوده است و در شعارهای انتخاباتی خود نیز بدان اقرار داشته است؛ اما رییس جمهور نیک می داند که اعتدال به معنای بلاتکلیفی و "یکی به نعل و یکی به میخ " نیست بلکه اعتدال روش رسیدن به هدف با کمترین هزینه و مدبرانه ترین راه است.
هدف مشخص است : اجرای کامل قانون اساسی و توسعه کشور.

در این راه اما همه همراه نیستند. رییس جمهور باید بداند بخش بزرگی از اصولگرایان حتی از به کار بردن واژه " توسعه" ابا دارند و از سوی دیگر از نظر آنها اجرای کامل قانون اساسی به ویژه بخش های مربوط به حقوق شهروندی در مغایرت با الزامات امنیتی است!

با این بخش از اصولگرایان به هیچ وجه نمی توان به ائتلاف رسید. رای عدم اعتماد روز گذشته مجلس نیز ثابت کرد حتی به بخشی از اصولگرایان معتدلی که بر حسب ظاهر ساز همراهی با دولت را می نوازند هم نمی توان اتکا کرد.

یگانه راه برای روحانی تلاش بی وقفه بر اجرای وعده های انتخاباتی با همراه داشتن بدنه مردمی حامی دولت و آن 19 میلیونی است که در انتخابات 24 خرداد به او رای داده اند.
با رای عدم اعتماد روز گذشته مجلس رویکرد "چانه زنی و امتیاز دادن به اصولگرایان برای رها شدن گریبان دولت از اصولگرایان تندرو" به طور جدی زیر سوال رفت.

رییس جمهور باید برای ادامه حرکت دولت خود در یک و نیم سال دیگری که باید با این مجلس تعامل کند، چاره ای جدید بیندیشد.
رای دیروز مجلس نشان داد ظاهرا بهارستان نشینان در مواقع مقتضی حتی سخنان و مواضع میاندارانه شخصیتی چون عی لاریجانی را نیز قبول ندارند و این مساله علاوه بر عیان کردن شکاف عظیم در بدنه اصولگرایان ، باید رییس جمهور را نیز به صرافت تغییر و اصلاح برخی رویکردهای یک سال گذشته خود وادارد.

نحوه مدیریت فرجی دانا بر وزارت علوم، کف مطالبات مردم و جامعه دانشگاهی از رییس جمهور و دولت یازدهم است و به طور طبیعی این انتظار که سیاست های دولت سابق این بار از سوی یک وزیر دولت یازدهم  بار دیگر به دانشگاه ها باز گردد انتظاری نابجا خواهد بود.

فضایی که در دانشگاه ها در 10 ماه گذشته ایجاد شده به هیچ وجه قابل برگشت به گذشته نخواهد بود چون در آن صورت دولت یازدهم با دست خود بر روی شعارهایش و مطالبات مردم و قشر دانشگاهی فرهیخته خط بطلان خواهد کشید که نوعی خودزنی محسوب می شود، از این رو رییس جمهور می بایست در نحوه تعامل خود با اصولگرایان تجدید نظر کند.