کدورت، کل جامدات معلق و شفافیت آب

در این مقاله ما به تعریف یکی از مهم ترین پارامتر های کیفیت آب، یعنی کدورت می پردازیم. در ادامه نیز به تعاریف پارامتر کل جامدات معلق نیز می پردازیم.

کل جامدات معلق چیست؟

کل جامدات معلق (TSS) ذراتی هستند که بزرگتر از 2 میکرون هستند که در ستون آب یافت می شوند. هر چیزی کوچکتر از 2 میکرون (متوسط ​​اندازه فیلتر) جامد محلول در نظر گرفته می شود. بیشتر جامدات معلق از مواد معدنی تشکیل شده اند، اگرچه باکتری ها و جلبک ها نیز می توانند در غلظت کل جامدات سهیم باشند.

این جامدات شامل هر چیزی است که در آب حرکت می کند یا شناور است، از رسوب، سیلت، و ماسه گرفته تا پلانکتون و جلبک ذرات آلی ناشی از مواد در حال تجزیه نیز می توانند در غلظت TSS نقش داشته باشند. همانطور که جلبک ها، گیاهان و جانوران پوسیده می شوند، فرآیند تجزیه اجازه می دهد تا ذرات آلی کوچک جدا شده و به عنوان جامدات معلق وارد ستون آب شوند. حتی رسوبات شیمیایی نیز شکلی از جامدات معلق در نظر گرفته می شوند. شفافیت هر چه مواد جامد در آب بیشتر باشد، شفافیت آب کمتر خواهد بود.

برخی از جامدات معلق می توانند در طی یک دوره زمانی به صورت رسوب در کف بدنه آبی ته نشین شوند. اگرچه این ته نشینی شفافیت آب را بهبود می بخشد، اما افزایش گل و لای می تواند ارگانیسم های اعماق دریا و تخم ها را خفه کند.

جامدات قابل ته نشین به عنوان رسوبات بستر یا بار بستر  نیز شناخته می شوند. این رسوبات بسته به سرعت جریان آب می توانند از ماسه و شن بزرگتر تا سیلت و رس ریز متفاوت باشند. گاهی اوقات این رسوبات حتی بدون پیوستن مجدد به غلظت جامدات معلق می توانند به سمت پایین دست حرکت کنند. هنگامی که مواد جامد قابل ته نشینی در امتداد کف یک توده آبی توسط یک جریان قوی حرکت می کنند، به آن انتقال بار بستر می گویند.

کدورت چیست؟

کدورت یک تعیین نوری شفافیت آب است. آب کدر به نظر می رسد کدر، کدر یا رنگی دیگر است که بر ظاهر فیزیکی آب تأثیر می گذارد. جامدات معلق و مواد رنگی محلول، شفافیت آب را با ایجاد ظاهری مات، مه آلود یا گل آلود کاهش می دهند. اندازه گیری کدورت اغلب به عنوان شاخص کیفیت آب بر اساس شفافیت و برآورد کل مواد جامد معلق در آب استفاده می شود.

کدورت آب بر اساس میزان نور پراکنده شده توسط ذرات در ستون آب است. هرچه ذرات موجود بیشتر باشد، نور بیشتری پراکنده خواهد شد. به این ترتیب، کدورت و کل جامدات معلق مرتبط هستند. با این حال، کدورت اندازه گیری مستقیم کل مواد معلق در آب نیست. درعوض، به عنوان معیاری برای وضوح نسبی، کدورت اغلب برای نشان دادن تغییرات در غلظت کل جامدات معلق در آب بدون ارائه اندازه‌گیری دقیق جامدات استفاده می‌ شود.

کدورت می تواند از رسوبات معلق مانند سیلت یا خاک رس، مواد معدنی یا مواد آلی مانند جلبک، پلانکتون و مواد در حال پوسیدگی ناشی شود. علاوه بر این مواد جامد معلق، کدورت می‌تواند شامل مواد آلی محلول رنگی (CDOM)، مواد آلی محلول فلورسنت (FDOM) و سایر رنگ‌ها باشد. لکه هیومیک به رنگ چایی اطلاق می شود که از گیاهان و برگ های پوسیده در زیر آب به دلیل آزاد شدن تانن ها و سایر مولکول ها تولید می شود.

این تغییر رنگ اغلب در باتلاق‌ها، تالاب‌ها یا سایر توده‌های آبی با مقادیر زیادی از پوشش گیاهی در حال پوسیدگی در آب دیده می‌شود. CDOM بسته به نوع گیاهان یا برگ های موجود می تواند باعث قرمز یا قهوه ای شدن آب شود. این مواد محلول ممکن است برای شمارش در غلظت جامدات معلق بسیار کوچک باشند، اما همچنان بخشی از اندازه‌گیری کدورت هستند زیرا بر شفافیت آب تأثیر می‌گذارند.

شفافیت آب چیست؟

شفافیت آب یک ویژگی فیزیکی است که با شفاف یا شفاف بودن آب تعریف می شود. شفافیت با عمقی که نور خورشید در آب نفوذ می کند تعیین می شود. عمقی که نور خورشید به آن می رسد به عنوان منطقه photic نیز شناخته می شود. هرچه آب شفاف‌تر باشد، ناحیه فوتیک عمیق‌تر و پتانسیل بیشتری برای تولید فتوسنتزی دارد.

شفافیت آب رابطه مستقیمی با کدورت دارد، زیرا کدورت معیاری برای شفافیت آب است. شفافیت آب تحت تأثیر میزان نور خورشید در دسترس، ذرات معلق در ستون آب و جامدات محلول مانند مواد آلی محلول رنگی (CDOM) موجود در آب است.

شوری نیز بر شفافیت آب تأثیر می گذارد. این به دلیل تأثیر نمک بر تجمع و سرعت ته نشینی ذرات معلق است. به عبارت دیگر، یون‌های نمک ذرات معلق را جمع‌آوری کرده و به یکدیگر متصل می‌کنند و وزن آن‌ها را افزایش می‌دهند و در نتیجه احتمال ته نشین شدن آن‌ها را افزایش می‌دهند. با توجه به این مکانیسم، اقیانوس‌ها و مصب‌ها نسبت به دریاچه‌ها و رودخانه‌ها شفافیت بالاتر (و میانگین کدورت کمتری) دارند.

کدورت در مقابل جامدات معلق - تفاوت چیست؟

کدورت و کل جامدات معلق به ذرات موجود در ستون آب اشاره دارد. کدورت و شفافیت آب هر دو ویژگی بصری آب بر اساس پراکندگی نور و تضعیف آن هستند. هر سه پارامتر به طور مستقیم یا غیرمستقیم مربوط به ذرات در ستون آب است.

کدورت با مقدار نور پراکنده شده از این ذرات تعیین می شود. در حالی که این اندازه گیری می تواند برای تخمین غلظت کل جامدات محلول استفاده شود، اما دقیق نیست. کدورت شامل هیچ گونه جامدات ته نشین شده یا بار بستر نمی شود (رسوبی که در امتداد بستر رودخانه می چرخد). علاوه بر این، اندازه گیری کدورت ممکن است تحت تأثیر مواد آلی محلول رنگی قرار گیرد. خوانش کدورت کم مصنوعی چون نور را به جای پراکنده جذب می کند.

از سوی دیگر، کل جامدات معلق، اندازه گیری کمیت کل مواد جامد در هر حجم آب 6 است. این بدان معنی است که TSS اندازه گیری خاصی از تمام مواد جامد معلق، آلی و معدنی، بر حسب جرم است. TSS شامل جامدات قابل ته نشینی است و اندازه گیری مستقیم کل جامدات موجود در یک آب است. به این ترتیب، TSS می تواند برای محاسبه نرخ رسوب استفاده شود، در حالی که کدورت نمی تواند 1،6 باشد.

شفافیت آب به شدت نسبت به نفوذ نور خورشید است. در حالی که این معمولاً با مقدار مواد جامد معلق در آب تعیین می شود، می تواند تحت تأثیر CDOM و سایر جامدات محلول نیز قرار گیرد.

چرا کدورت و کل جامدات معلق مهم هستند؟

کدورت و TSS بارزترین شاخص کیفیت آب هستند. این ذرات معلق می توانند از فرسایش خاک، رواناب، تخلیه، رسوبات زیرین بهم زده یا شکوفه های جلبکی به وجود بیایند. در حالی که ممکن است برخی از نهرها به طور طبیعی سطوح بالایی از جامدات معلق داشته باشند، آب شفاف معمولاً نشانگر آب سالم در نظر گرفته می شود. . افزایش ناگهانی کدورت در یک بدنه آبی که قبلاً شفاف بود، باعث نگرانی است. رسوب معلق بیش از حد می تواند کیفیت آب را برای زندگی آبزیان و انسان ها مختل کند، کشتیرانی را مختل کند و خطر سیل را افزایش دهد.

شیمی آب

از نظر کیفیت آب، سطوح بالای کل جامدات معلق باعث افزایش دمای آب و کاهش سطح اکسیژن محلول (DO) 1 می شود. این به این دلیل است که ذرات معلق گرمای بیشتری را نسبت به مولکول های آب از تابش خورشید جذب می کنند. سپس این گرما از طریق رسانایی به آب اطراف منتقل می شود. آب گرمتر نمی تواند به اندازه آب سردتر اکسیژن محلول را در خود نگه دارد، بنابراین سطح DO 13 کاهش می یابد. علاوه بر این، افزایش دمای سطح می تواند باعث لایه بندی یا لایه لایه شدن بدن آب شود. مخلوط نکنید از آنجایی که تجزیه و تنفس اغلب در لایه‌های پایینی اتفاق می‌افتد، آنها می‌توانند بیش از حد هیپوکسیک (سطح اکسیژن محلول پایین) برای موجودات زنده شوند.

تولید فتوسنتز

کدورت همچنین می تواند با مسدود کردن نور خورشید مانع از فتوسنتز شود. توقف یا کاهش فتوسنتز به معنای کاهش بقای گیاه و کاهش خروجی اکسیژن محلول است. این کار باعث کاهش بهره‌وری گیاه در کف اقیانوس، دریاچه یا رودخانه می‌شود. بدون نور خورشید، جلبک‌های دریایی و علف‌های خلیج زیر سطح آب نمی‌توانند به فتوسنتز ادامه دهند و ممکن است تا  بمیرند.

از بین رفتن پوشش گیاهی زیر آب دو اثر اصلی دارد. اول، با کاهش فرآیندهای فتوسنتزی، اکسیژن محلول کمتری تولید می‌شود، در نتیجه سطوح DO در بدن آب کاهش می‌یابد. تجزیه بعدی مواد آلی می‌تواند سطح اکسیژن محلول را حتی کمتر کند. دوم، جلبک دریایی و گیاهان زیر آب منابع غذایی ضروری برای بسیاری از موجودات آبزی هستند. با از بین رفتن آنها، مقدار پوشش گیاهی موجود برای سایر آبزیان برای تغذیه کاهش می یابد. این می تواند باعث کاهش جمعیت در زنجیره غذایی شود.

فرسایش

افزایش کدورت همچنین می‌تواند نشان‌دهنده افزایش فرسایش سواحل رودخانه‌ها باشد، که ممکن است اثر طولانی‌مدتی بر روی بدنه آبی داشته باشد. از نظر شفافیت آب، کاهش نفوذ نور به دلیل رسوبات معلق می تواند دید موجودات آبزی را مخفی کند و توانایی آنها را برای یافتن غذا کاهش دهد.

فرسایش می تواند به دریاچه ها و نهرهای کم عمق و پر شده کمک کند زیرا برخی از ذرات معلق ته نشین می شوند. هنگامی که این اتفاق در رودخانه ها و کانال ها رخ می دهد، بارهای رسوبی افزایش یافته می تواند قابلیت کشتیرانی را برای کشتی ها و قایق ها کاهش دهد.

آلودگی

آلاینده هایی مانند فلزات محلول و عوامل بیماری زا می توانند به ذرات معلق چسبیده و وارد آب شوند. به همین دلیل است که افزایش کدورت اغلب می تواند نشان دهنده آلودگی بالقوه باشد، نه فقط کاهش کیفیت آب. آلاینده‌ها شامل باکتری‌ها، تک یاخته‌ها، مواد مغذی (مانند نیترات و فسفر)، آفت‌کش‌ها، جیوه، سرب و سایر فلزات هستند. تعدادی از این آلاینده‌ها، به‌ویژه فلزات سنگین، می‌توانند برای آبزیان مضر و اغلب سمی باشند. افزودن مواد مغذی می‌تواند باعث تشویق شود. توسعه شکوفه های جلبکی مضر

هنگامی که غلظت جامدات معلق ناشی از مواد آلی، به ویژه پساب فاضلاب و مواد آلی در حال پوسیدگی باشد، احتمال حضور باکتری ها، تک یاخته ها و ویروس ها بیشتر می شود. این جامدات معلق آلی نیز با تجزیه شدن احتمال بیشتری دارد که سطح اکسیژن محلول را کاهش دهند.

دغدغه های انسانی

این میکروب‌ها و فلزات سنگین می‌توانند نه تنها بر موجودات آبزی، بلکه بر آب آشامیدنی نیز تأثیر بگذارند. بیماری های منتقله از طریق آب مانند کریپتوسپوریدیوز، وبا و ژیاردیازیس آب کدر، چه به دلیل مواد آلی یا غیر آلی باشد، نمی تواند به راحتی ضد عفونی شود، زیرا ذرات معلق این میکروارگانیسم ها را "پنهان می کنند".

در یک دریاچه یا رودخانه، کدورت ممکن است دید سازه های زیر آب مانند کنده ها یا تخته سنگ های بزرگ را کاهش دهد، که تأثیر منفی بر استفاده تفریحی بدنه آبی دارد.. در فرآیندهای صنعتی، کدورت می تواند منجر به گرفتگی مخازن و لوله ها شود. ، به طور بالقوه به آنها آسیب می رساند.

چه چیزی به جامدات معلق کمک می کند؟

جامدات معلق در یک بدن آب اغلب به دلایل طبیعی ایجاد می شود. این جامدات طبیعی شامل مواد آلی مانند جلبک ها و مواد معدنی مانند سیلت و رسوب می شود. برخی از جلبک‌ها، مانند فیتوپلانکتون‌ها، به‌خصوص در اقیانوس‌ها به‌طور منظم وجود دارند. مواد معدنی به راحتی می توانند به دلیل رواناب، فرسایش و تعلیق مجدد از جریان آب فصلی معلق شوند. با این حال، زمانی که جامدات معلق از غلظت های مورد انتظار فراتر رود، می توانند بر روی بدنه آب تأثیر منفی بگذارند. بیش از مقادیر پس زمینه اغلب به تأثیر انسان نسبت داده می شود، چه به طور مستقیم یا غیر مستقیم. جلبک ها، رسوبات و آلودگی بسته به کمیت موجود به طرق مختلف بر کیفیت آب تأثیر می گذارند.

جلبک

جلبک ها موجودات گیاهی و فتوسنتز کننده ای هستند که می توانند هم در آب شیرین و هم در آب شور رشد کنند. 11. این موجودات در اندازه های مختلف، از فیتوپلانکتون میکروسکوپی گرفته تا جنگل های غول پیکر دریایی دریایی هستند. سطح اکسیژن محلول از طریق فتوسنتز. با این حال، هنگامی که آنها می میرند، مواد آلی توسط میکروب ها در ستون آب تجزیه می شود. این فرآیند تجزیه می تواند سطح اکسیژن محلول را به زیر سطح نرمال 42 کاهش دهد.

جلبک دریایی و کلپ ریشه در کف دریا پیدا می‌کنند، اما فیتوپلانکتون‌ها و سایر ریز جلبک‌ها را می‌توان در سطح آب یا در سرتاسر ستون آب یافت. به‌ویژه، سیانوباکتری‌ها یا جلبک‌های سبز آبی، مکانیسم‌هایی شناور دارند که آنها را در سطح آب نگه می‌دارد.. این فیتوپلانکتون‌ها به غلظت کل جامدات معلق کمک می‌کنند، در حالی که پوشش گیاهی ریشه‌دار یا شکل‌های حصیر متصل به بستر جوی جلبک‌ها این کار را نمی‌کنند. با این حال، اگر این جلبک‌های ریشه‌دار جدا شوند (معمولاً وقتی جلبک می‌میرد یا به زور جدا می‌شود)، جرم آنها بخشی از اندازه‌گیری جامدات معلق می‌شود.

شکوفه های جلبکی می توانند سطح آب را بپوشانند و از نفوذ نور جلوگیری کنند.

واضح‌ترین نمونه‌های مشارکت جلبک‌ها در کدورت در شکوفه‌های جلبکی  یافت می‌شود. شکوفایی جلبکی زمانی اتفاق می‌افتد که مقدار بیش از حد جلبک به سرعت در سطح بدنه آب رشد کند. این شکوفه‌ها معمولاً به دلیل هجوم مواد مغذی مانند نیتروژن و فسفر به دلیل رواناب یا تجزیه کشاورزی رخ می‌دهند، اگرچه دمای آب گرمتر و ساعات طولانی‌تر نور روز نیز به رشد آنها کمک می‌کند. سطوح در بدن آب.

در حالی که رشد برخی از جلبک ها به طور طبیعی (اغلب فصلی) اتفاق می افتد، رشد بیش از حد اغلب به آلودگی مواد مغذی نسبت داده می شود. نظارت بر کدورت می تواند برای تعیین اینکه آیا افزایش در جامدات معلق طبیعی است یا به دلیل رواناب کشاورزی استفاده می شود.

رسوبات: رواناب و فرسایش

رسوب از هر ماده جامدی تشکیل شده است که می تواند توسط آب، باد یا یخ منتقل شود 23. معمولاً به عنوان ذرات خاک (شامل سیلت، رس

و ماسه) که در کف بدنه آبی رسوب می کنند تعریف می شود. معمولاً بر اساس اندازه از کوچکترین (قطر خاک رس کمتر از 0.00195 میلی

متر) تا بزرگ ترین (ماسه درشت می تواند تا 1.5 میلی متر باشد) طبقه بندی می شوند. 19. سیلت بین 0.0049 تا 0.047 میلی متر است.

در مناطق با جریان زیاد، حتی سنگ ها را می توان رسوب در نظر گرفت زیرا در آب رسوب می کنند. مقدار و اندازه رسوب معلق به جریان آب  بستگی دارد. نرخ جریان بالاتر همچنین می تواند غلظت بالاتری از جامدات معلق را پشتیبانی کند. ذرات بزرگتر از 0.5 میلی متر معمولاً با کاهش جریان آب ته نشین می شوند. بیشتر رسوبات معلق باقی مانده (جامدات کلوئیدی) از ماسه ریز، سیلت و خاک رس تشکیل شده است.

اکثر رسوبات معلق موجود در توده های آبی از رواناب و فرسایش حاصل می شود. 6. اگر زمین اطراف یک بدنه آبی فقط دارای پوشش گیاهی کم باشد، خاک سطحی را می توان به راحتی به داخل آب شست. ، بدن آب را شفاف تر نگه می دارد.

علاوه بر جمع آوری ذرات معلق از رواناب، رودخانه ها و نهرها به دلیل جریان ثابت آب می توانند به آرامی سواحل نرم رودخانه را فرسایش دهند.افزایش حجم و جریان رودخانه (به دلیل باران یا دلایل دیگر) می تواند سرعت فرسایش را افزایش دهد. زمین شناسی محلی سطوح کدورت طبیعی را بر اساس نرخ جریان نرمال، نوع خاک، ساختار زمین و پوشش گیاهی تعیین خواهد کرد.

آلودگی

هر ماده بالقوه مضری که توسط انسان، چه به طور مستقیم یا غیر مستقیم به محیط زیست اضافه شود، آلودگی محسوب می شود. اگر این

آلاینده ها بزرگتر از 2 میکرون باشند، در کل غلظت جامدات معلق نقش دارند.

برخی از رایج‌ترین آلاینده‌های جامد معلق پاتوژن‌ها (باکتری‌ها، تک یاخته‌ها، کرم‌ها)، دانه‌های میکرو (از صابون‌های لایه‌بردار)، پساب فاضلاب،

فاضلاب، ذرات معلق در هوا و ذرات جاده (مانند آسفالت و لکه‌های لاستیک) هستند. تخلیه فاضلاب رنگی و رنگ‌ها آلاینده‌هایی

هستند که بر کدورت تأثیر می‌گذارند، اما بر جامدات معلق تأثیر نمی‌گذارند.

مواد مغذی مانند نیترات و فسفر اغلب به عنوان آلاینده در نظر گرفته می شوند، اما از آنجایی که آنها یک ماده محلول هستند، مستقیماً در غلظت جامدات معلق نقش ندارند.

این مواد مغذی محلول، همراه با فلزات محلول، مواد شیمیایی و آلی نسوز، بر کیفیت آب تأثیر می‌گذارند. تنفس و تجزیه میکروبی مواد آلی

نسوز اغلب سرطان زا هستند، در حالی که فلزات سنگین و سایر مواد شیمیایی می توانند برای موجودات آبزی سمی باشند.

در حالی که این آلاینده ها می توانند به عنوان یک ماده محلول وارد آب شوند، بسیاری از آنها بر روی دانه های خاک یا سایر قطعات بزرگتر

آلودگی (مانند لکه های رنگ یا ذرات آسفالت) سوار می شوند. در این صورت، می توان آنها را در نمونه های رسوب معلق برداشت.

رنگ‌های شیمیایی بر خوانش کدورت تأثیر می‌گذارند، زیرا مولکول‌های رنگی بر جذب نور تأثیر می‌گذارند، اما در اندازه‌گیری جامدات

معلق گنجانده نمی‌شوند.

جریان آب و آب و هوا

کدورت و جریان آب ارتباط علّی دارند. 18. دبی بالا ذرات را معلق نگه می‌دارد به جای اینکه اجازه دهد ذرات در ته ته نشین شوند. بنابراین در

رودخانه‌ها و سایر محیط‌های طبیعی با جریان بالا، کدورت می‌تواند حضور ثابتی داشته باشد. یا سرعت آب بالاتر.

آب و هوا، به ویژه بارندگی شدید، بر جریان آب نیز تأثیر می گذارد که به نوبه خود بر کدورت تأثیر می گذارد. بارندگی می تواند حجم جریان و

در نتیجه جریان جریان را افزایش دهد که می تواند رسوبات ته نشین شده را مجدداً معلق کند و سواحل رودخانه را فرسایش دهد.

باران همچنین می تواند به طور مستقیم سطح کل جامدات معلق را از طریق رواناب افزایش دهد. همانطور که آب بر روی یک سطح جریان

دارد، می تواند ذرات را جمع کند و در یک حجم از آب رسوب کند. افزایش غلظت TSS 2.

در مناطق خشک، سست خاک یا مکان‌های درهم‌آمیز زمین (مثلاً مناطق معدنی یا ساخت‌وساز)، باد می‌تواند گرد و غبار، رسوب و سایر ذرات

را به داخل آب بیاورد. افزودن ذرات جدید باعث افزایش غلظت جامدات معلق می‌شود. با این حال، باد معمولاً سطح کدورت آب را به تنهایی

افزایش نمی دهد. در مصب های تحت سلطه موج و مناطق ساحلی، کدورت به طور طبیعی کم است. افزایش کدورت ناشی از باد فقط در

نواحی کم عمق رخ می دهد که امواج به اندازه کافی بلند هستند تا رسوب 40 را مجدداً معلق کنند. جزر و مد، باد و باران به دلیل تأثیر آنها بر

جریان آب و بارهای رسوب معرفی شده می توانند بر سطح کدورت تأثیر بگذارند.

شاخه ها همچنین می توانند کدورت را تغییر دهند. هنگامی که یک جریان یا رودخانه آب شیرین وارد مصب آب شور می شود، تغییر در جریان

آب می تواند باعث افزایش سطح کدورت شود. این منطقه اختلاط اغلب منطقه حداکثر کدورت 16 نامیده می شود. این مناطق به دلیل غلظت

بالای مواد جامد معلق، تمایل به پوشش گیاهی آبی کمی دارند. مصب ها اغلب در معرض تأثیرات جزر و مدی نیز هستند، که می توانند ماسه و

رسوب را از خط ساحلی بیرون بکشند و رسوبات پایین را دوباره معلق کنند.

آلودگی نقطه ای

اگر بتوان آلودگی را تا یک منبع منفرد و قابل شناسایی ردیابی کرد، آلودگی منبع نقطه‌ای در نظر گرفته می‌شود. آلودگی منبع نقطه‌ای می‌تواند

کدورت را از طریق افزودن مواد جامد معلق و پساب رنگی (فاضلاب) به حجم آبی افزایش دهد. برای کیفیت آب، نمونه های رایج عبارتند از لوله

های تخلیه از کارخانه ها و تصفیه خانه های فاضلاب. علاوه بر این، مزارع نیز می‌توانند در رده آلودگی منبع نقطه‌ای قرار بگیرند. این منابع

می‌توانند پاتوژن‌های مضر (باکتری) و مواد شیمیایی را علاوه بر مواد جامد معلق در آب آزاد کنند.

بسیاری از کارخانه ها، تصفیه خانه های فاضلاب و تصفیه خانه های فاضلاب، پساب را به بدنه های آب محلی یا سیستم های فاضلاب تخلیه

می کنند. گاهی اوقات این آب قبل از تخلیه تصفیه یا فیلتر می شود، اما گاهی اوقات نیست. EPA دستورالعمل های متعددی برای تخلیه

پساب ایجاد کرده است، اما همه آنها بر اساس فناوری مورد استفاده هستند و نه تاثیر نهایی بر بدنه آبی محلی 32 در حالی که اکثر تصفیه

خانه های فاضلاب شامل یک دوره ته نشینی در فرآیند تصفیه می شوند، این بر جامدات کلوئیدی (غیر ته نشینی) تأثیر نمی گذارد.

علاوه بر این، پساب رنگی نمی تواند توسط فیلتر به دام بیفتد. در حالی که رنگ‌ها و مواد آلی محلول رنگی (CDOM) در اندازه‌گیری جامدات

معلق گنجانده نشده‌اند، به دلیل تأثیراتشان بر جذب نور، به قرائت کدورت کمک می‌کنند.

مزارع که به عنوان منابع نقطه ای شناخته می شوند اغلب به کود و فضولات حیوانی اجازه ورود به آب های محلی را می دهند. بیشتر آلودگی

های کشاورزی ناشی از رواناب است و نه یک دبی خاص. اگرچه این رواناب عمدی نیست، اما می‌تواند برای کیفیت آب مضر باشد زیرا این

آلاینده‌ها تصفیه نمی‌شوند.. فضولات حیوانی می‌توانند غلظت پاتوژن را در آب افزایش دهند، در حالی که کود می‌تواند به اوتروفیکاسیون و

رشد بیش از حد جلبک کمک کند.

کاربری زمین

یک عامل عمده در افزایش کدورت و غلظت کل مواد جامد معلق به دلیل استفاده از زمین است. ساخت و ساز، قطع درختان، معادن و سایر مکان های مختل شده سطح خاک در معرض افزایش یافته و پوشش گیاهی کاهش یافته است. فرصت‌های رواناب و فرسایش. خاک‌های سست‌شده ناشی از این مکان‌ها را می‌توان به وسیله باد و باران به آب مجاور برد.

این منجر به افزایش نرخ رواناب، ایجاد فرسایش و افزایش کدورت در نهرها و دریاچه‌های محلی می‌شود. منبع غیر نقطه ای کدورت محسوب می شود. استفاده از نرده‌های سیلت و حوضچه‌های رسوب‌گذاری در کارگاه‌های ساختمانی می‌تواند از رسیدن خاک به منابع آب مجاور جلوگیری کند.

رواناب کشاورزی علاوه بر افزایش سطح کدورت از طریق رسوبات معلق، اغلب شامل مواد مغذی نیز می شود. به دلیل وجود این مواد مغذی، این رواناب می‌تواند به رشد شکوفه‌های جلبکی کمک کند. کیفیت آب می تواند در هر جایی که این مواد مغذی و رسوبات حمل می شود تحت تأثیر قرار گیرد. روش‌های کشاورزی بدون خاک‌ورزی می‌تواند پتانسیل فرسایش را کاهش دهد و به حفظ کیفیت آب اطراف کمک کند.

واحدهای TSS و کدورت

مجموع جامدات معلق، به عنوان اندازه گیری جرم، بر حسب میلی گرم جامد در لیتر آب (mg/L) گزارش می شود. رسوب معلق نیز بر حسب میلی گرم در لیتر اندازه گیری می شود. دقیق ترین روش برای تعیین TSS، فیلتر کردن و توزین نمونه آب. این اغلب وقت گیر است و اندازه گیری دقیق آن به دلیل دقت مورد نیاز و احتمال خطا به دلیل فیلتر فیبر دشوار است.

از طرف دیگر کدورت را اغلب با کدورت متر اندازه گیری می کنند. کدورت در واحدهایی به نام واحد کدورت نفلومتری (NTU) یا واحد کدورت جکسون (JTU) گزارش شده است. این روش در مقایسه با روش های جدید، قدیمی و نادرست در نظر گرفته می شود.

در حالی که برخی سازمان ها این دو واحد را تقریباً برابر می دانند، اما تفاوت های خاصی وجود دارد. بسیاری از خروجی های باند پهن (طول موج 400-680 نانومتر) کدورت متر. Nephelometric به فناوری اندازه گیری مورد استفاده اشاره دارد. این روش فناوری مستلزم آن است که ردیاب نوری در متر در زاویه 90 درجه از منبع روشنایی قرار گیرد. همانطور که نور از ذرات معلق منعکس می شود، ردیاب نوری می تواند نور پراکنده شده را اندازه گیری کند.

USGS همچنین استفاده از واحد نفرومتریک Formazin (FNU) را پیشنهاد می‌کند در صورتی که کدورت‌سنج تنها دارای خروجی تک رنگ/مادون قرمز است، برخلاف خروجی سفید/باند پهن. این در مورد ابزارهایی که با آب آشامیدنی اروپایی مطابقت دارند صدق می‌کند. پروتکل، از جمله اکثر کدورت سنج های زیردریایی. هر دو NTU و FNU اندازه گیری های یکسانی را هنگام کالیبره کردن نشان می دهند، زیرا هر دو از فناوری nephelometric استفاده می کنند، اما ممکن است در میدان به دلیل منبع نور متفاوت عمل کنند. مواد رنگی حل شده (مانند لکه هیومیک) را جبران کنید، در حالی که کدورت سنج NTU نمی تواند.

شفافیت آب، زمانی که بر حسب کدورت اندازه گیری نمی شود، با عمق Secchi 1 اندازه گیری می شود. این اندازه گیری بر اساس عمقی است که یک دیسک سیاه و سفید Secchi را می توان به داخل بدنه آب پایین آورد. در نقطه‌ای که دید از بین می‌رود، عمق دیسک ثبت می‌شود و به عنوان عمق Secchi 16 شناخته می‌شود. این روش به طور کلی فقط در اقیانوس ها، دریاچه ها و رودخانه های عمیق و کم جریان مفید است. در محیط های دریایی، اغلب از یک دیسک سفید جامد بزرگتر استفاده می شود، در حالی که برخی از دریاچه های کم عمق از یک دیسک سیاه استفاده می کنند و اندازه افقی را می گیرند.

به دلیل تأثیر نمک بر رسوبات معلق، شفافیت اقیانوس اغلب بسیار بیشتر از شفافیت دریاچه یا رودخانه است. بیشتر رکوردهای دیسک Secchi به حدود 65-80 می رسد. شفافیت آب بر اساس نفوذ نور و محاسبات با آب مقطر و فوق خالص از حد تئوریک 200 متر است. .

در نهرهای کم عمق می توان از لوله سکی استفاده کرد. سپس یک دیسک کوچک Secchi در لوله پایین می آید و در نقطه ناپدید شدن خوانده می شود، درست همانطور که در یک حجم بزرگتر از آب وجود دارد.

کدورت سنج و اندازه گیری

صرف نظر از این که قرائت ها در NTU، FNU یا سایر واحدهای کمتر رایج هستند، توجه به این نکته مهم است که طراحی نوری کدورت سنج بر قرائت کدورت تأثیر می گذارد. از آنجایی که کدورت اندازه گیری پراکندگی نور است، محل قرارگیری و طراحی آشکارسازها با دستگاه متر است. می تواند بر خوانش ها تأثیر بگذارد. این به سادگی به این معنی است که داده های خام از دو کدورت سنج مختلف را نمی توان مستقیماً بدون یک رابطه مشخص بین آنها مقایسه کرد. . هرچه آشکارسازهای بیشتری در کدورت‌سنج وجود داشته باشد، تغییرپذیری کمتری در اندازه‌گیری‌های وجود خواهد داشت.

فروشگاه تجهیزات آزمایشگاهی روناکو ارائه دهنده مدل های مختلف دستگاه های کدروت سنج در برند های HACH، LOVIBOND،  HANNA و MILWAUKEE می باشد. جهت بازدید از محصولات این فروشگاه بر روی لینک کلیک فرمایید.