- توضیح معاون وزیر درباره پرداخت حق التدریس فرهنگیان و امتحانات خرداد
- آخرین وضعیت پرداخت معوقات معلمان بازنشسته ۱۴۰۰ به روایت مدیرعامل صندوق بازنشستگی کشوری
- خانه کارگر: هنوز ۱۱ کارگر اسکله شهید رجایی مفقودند
- حاجی بابایی: ۷۰ درصد ایدههای نظام رتبهبندی معلمان اجرایی نشده است /اعتبار پیش بینی شده برای فوق العاده ویژه فرهنگیان
- اطلاع از جدول خاموشی و قطع برق در تهران + لینک و کد دستوری برق من
- ناگفته های قتل وحشیانه دختر و پسر جوان
- اختصاص بن کارت یک میلیونی خرید کتاب برای دانشجویان در نمایشگاه کتاب
- مرجع ارسال کننده پیامک حجاب مشخص شد
- انتقاد حاجیبابایی و منائی از اجرای نادرست قانون رتبه بندی معلمان
- از زلزله و قطع برق تا آتش سوزی/ در کرج چه خبر است؟
اولین مرجعی که شطرنج را حلال کرد که بود؟

آیتالله سیداحمد خوانساری نسبت به قاطبه علما و مراجع همعصر خود نظرات سیاسی و فقهی متفاوتی داشت.در شرایطی که اکثریت علمای قم و نجف بر حرمت شطرنج تاکید داشتند، ایشان در کتاب ۶ جلدی جامعالمدارک نوشت: «بازی با آلات قمار حتی اگر عنوان قمار بودن هم بر آنها صدق کند، بدون برد و باخت، جایز است
به گزارش «مبلغ»: آیتالله سیداحمد خوانساری از مراجع تقلید بسیار بااحتیاط و پارسا بود؛ با این حال به نسبت قاطبه علما و مراجع همعصر خود نظرات سیاسی و فقهی متفاوتی داشت. متفاوتترین نظریه دینی آیتالله درباره بازی شطرنج بود. در شرایطی که اکثریت علمای قم و نجف بر حرمت شطرنج تاکید داشتند، ایشان در کتاب ۶ جلدی جامعالمدارک نوشت: «بازی با آلات قمار حتی اگر عنوان قمار بودن هم بر آنها صدق کند، بدون برد و باخت، جایز است».
امروز دوم شهریور صد و سی و دومین سالروز تولد آیتالله سید احمد خوانساری در سال ۱۲۷۰ است.
اولین مرجعی که شطرنج را حلال کرد که بود؟
آیتالله سید احمد خوانساری در بین علما و بزرگان حوزههای علمیه به شخصیتی عالم، پرهیزگار و پارسا مشهور بودند و مقلدان و دوستداران ایشان در ایران، پاکستان و عراق خود را پایبند نظرات سیاسی و فقهی ایشان میدانستند.
بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران نسبت به ایشان معتقد بودند: «آیتالله خوانساری مرجع متقین بود. ایشان صاحب نَفس قدسیه بودند.»
آیتالله احمد مجتهدی تهرانی از شاگردان ایشان نیز گفت: «در عمرم مرجعی بیهوی، مثل آیتالله خوانساری ندیدهام. این مرجع عظیم میگفت: «من از این دنیا میروم در حالی که دست خالی هستم.» ایشان میفرمود: «فقط به یک عملم امید دارم که باعث نجاتم شود آن هم به اشکهایی است که در مجالس عزای اهل بیت (ع) عصمت و طهارت میریختم.»