مغز اقتصادي گوريل هاي داعشي

 دولت اسلامي عراق و شام (داعش) مهم ترين گروه تروريستي است که تاکنون با آن مواجه شده ايم. دولتمردان آمريکايي در اين خصوص بايد عميقا نگران داعش باشند.

    آنها نسبت به چند ماه پيش که در مورد آن مطلب مي خوانديم يا مي شنيديم تغييرات عمده اي کرده اند. داعش در واقع عصاره آن چيزي است که القاعده سال ها است آرزوي رسيدن به آن را دارد. به ياد داشته باشيد. القاعده زماني که در سال 2001 به ايالات متحده حمله کرد، مدام از اين کوه به آن کوه فرار مي کردند يا اينکه در غارها پناه مي گرفتند. داعش اما به طور غير قابل باوري در حال رشد است. آنها در عين حال که پيشرفت مي کنند، سازماني بسيار عميق و پيچيده نيز شده اند. داعش يک سازمان مالي عجيب و غريب دارد. 

    برخي تخمين مي زنند که اين گروه روزانه در حدود يک ميليون دلار درآمد دارد و قادر به فروش نفت و گندم است. همچنين از قابليت تجهيزات نظامي آنها نيز نمي توان به سادگي گذشت. آنها داراي توان نظامي مختلفي هستند: از راهبرد استفاده از فضاي باز که با اين تکنيک شهرها را به تصرف خود درآوردند تا حملات چريکي و پنهان شدن در داخل شهرها.

    اگر خوب دقت کنيد اين گروه تروريستي مهم ترين گروه تروريستي است که تاکنون با آن مواجه شده ايم. اين يک زنگ خطر است. سواي اينکه به توان نظامي آنها اشاره شده بايد از حاميان آنها نيز نام برد که از سوي سني ها صورت مي گيرد. اين يک نکته اساسي است. به همين دليل است که آنها قادر به تصرف هستند و در ميان جمعيت نيز در حال حرکت هستند. مائو تسه تونگ از چين مي گويد که گوريل ها وقتي مانند ماهي در آب شنا مي کنند به اين معني است که آنها مجبورند مثل مردم باشند. پس با محلي هاي آنجا نيز مجبورند دوست باشند، در غير اين صورت آنها قادر به ماندن در آنجا نيستند. هر چند که بايد گفت که بخشي از ماشين نظامي گري صدام حسين نيز به ميدان بازگشته است و بعثي ها نيز در اين موضوع دخيل هستند؛ اين يعني بازگشت اسکلت ارتش صدام حسين. براي ما آمريکايي ها نيز از زماني که جيمز فولي (روزنامه نگار آمريکايي) به دست داعش سر بريده شده روي اين گروه تمرکز بيشتري شده است. آمريکا حالاتصميم به اقدامات عملي بيشتري گرفته است. اينکه آيا براي آمريکا جنگ با داعش امنيت آور است يک پرسش ديگري است. بايد پرسيد آيا ديگر کشورها نيز در اين جنگ با آمريکا مشارکت خواهند کرد؟ در پاسخ به اين پرسش بايد گفت که اين بيداري و تمايل به وجود آمده است. به طور مثال به ترکيه نگاه کنيد. ترکيه به نوعي در تقويت داعش نقش داشت. آنها به دليل مخالفت با اسد به بخشي از مخالفان اجازه ورود به خاک خود را دادند. سپس آنها ائتلاف مخالفان سوري را به وجود آوردند و از يک اپوزيسيون ملايم تر حمايت کردند. آنها سعي مي کردند در اين راستا از نيروهاي معتدل تر حمايت کنند. ترکيه در واقع ارتش آزاد سوريه را تاسيس کرد. وقتي ديدند که آنها به جايي نمي رسند استراتژي خود را تغيير دادند و اجازه ورود هرکسي را به داخل خاک سوريه دادند. و نهايت اين شد که داعش فعلي به وجود آمد. اما الان زنگ بيدار باش در منطقه به صدا در آمده است. زيرا مي دانند که تنها حملات هوايي آنها را شکست نمي دهد. تنها جنگيدن در عراق آنها را از بين نمي برد. مهم ترين چالش اين است که در سوريه چه بايد کرد؟ هيچ نيرويي قادر به مقابله با اين گروه نيست. تنها ارتش اسد است که توانايي مقابله با اين گروه را نشان داده است. آمريکا و ترکيه نيز تاکنون به شدت با ارتش اسد مخالفت کرده اند. اينجا يک استراتژي معماگونه به وجود مي آيد. ما هنوز نمي دانيم که چگونه بايد به سوريه وارد شويم. ورود به عراق آسان بود. اما داعش مي تواند به راحتي بين سوريه و عراق در رفت و آمد باشد و دوباره در آنجا نيرو جمع کند و خود را بازسازي کند. برخي زمزمه هايي که شنيده ام اين است که کشورهاي منطقه خواستار مداخله آمريکا براي پايان دادن به عمر داعش هستند.

    

     

□ روزنامه دنياي اقتصاد