حاشیه‌های استقبال از رونالدو؛ آرام باشید هیچ فاجعه ای رخ نداده است!

نواندیش_ محمد صادقی: هفته ها است کشور و افکار عمومی درگیر ورود رونالدو به ایران برای دیدار با پرسپولیس است تا اینکه او سرانجام روز گذشته در میان استقبال پر شور هواداران اش وارد تهران شد؛ هوادارانی که اگرچه باشگاه النصر با زیرکی سعی در بهره برداری از حضور آنان داشت؛ اما چه کسی است که نداند این جمعیت فقط به عشق فوق ستاره فوتبال دنیا جمع شده بودند و احتمالا خیلی از آنها امروز حتی به دنبال پیروزی سرخ های ایران در تقابل با رونالدو و شاگردان اش باشند. با این حال سعودی ها خوب یاد گرفتند چگونه از ظرفیت دیپلماسی عمومی خود بهره بگیرند اصلا مگر رونالدو و دیگر ستاره ها را جز برای این جذب کرده اند. بدون ترتیب این استقبال بیش از رونالدو پیروزی بزرگی برای سعودی ها در قلب بزرگترین رقیب منطقه ای شان است.

بحث ما اما نکته ای دیگر است، بحث این سندرم خودتحقیری ملی است که مدت ها به جان بخش عمده ای از ملت ما افتاده، افرادی که خودشان را تافته جدا بافته می بینند و با هر اتفاقی فریاد وا مصیبتا سر می دهند که ایهاالناس آبروی ۷۰۰۰ ساله مان رفت!

انصافا این سندرم خودتحقیری ملی بسیار ریشه دوانده و در هر اتفاقی قابل مشاهده است؛ از پیش از ورود رونالدو به ایران هم برخی با شوخی هایی در فضای مجازی از این می گفتند که رونالدو به ایران بیاید آبروی ما خواهد رفت؛ انصافا کدام ملتی را می توان یافت این چنین خودش را تحقیر کند و کشورش را از یک فرد پایین تر ببیند!

اتفاقاتی که دیروز افتاد در برخی موارد قابل تایید نیست و می شد با تدابیر و نظم بهتر از وقوع آن جلوگیری کرد، اما آنچه رخ داد فاجعه نبود که فقط هم در ایران به وقوع پیوسته باشد احتمالا باز یکسری بگویند بله این اتفاق فقط در ایران و کشورهای جهان سوم می افتد اما باز هم این چنین نیست؛ اگر می گویید نه فیلم استقبال و دویدن هواداران نیکی میناژ از وی در لندن را ببینید تا متوجه شوید این اتفاقات با حضور فوق ستاره ها در هر کشوری می افتد؛ خوب یا بد قابل درک  یا غیر قابل درک برای ما؛ افرادی در سراسر جهان هستند که دیوانه وار  فوق ستاره ها از سینما تا موسیقی و فوتبال و غیره را دوست دارند و برای دیدارشان حتی از کوه هم بالا می روند.

پس با توجه به آنچه گفته شد جای هیچ ناراحتی و احساس ناامیدی نیست اگر هم برخی نگران رونالدو هستند که شک نکنید او از این چنین استقبالی نه تنها ناراحت نشده که احساس غرور و خوشحالی هم کرده است؛ حتی اگر آن را به زبان نیاورد.