دردسر خواننده زن برای وزیر رئیسی

توسعه ایرانی - طهمورث حسینی: رفتارهای رسانه‌ای عزت‌الله ضرغامی، وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی بار دیگر مخالفانش را مجاب کرده تا علیه وزیر کابینه دولت رئیسی موضع‌گیری و او را وصله ناجور دولت انقلابی معرفی کنند.

آنها معتقدند که ضرغامی تلاش می‌کند با اتخاذ مواضعی متفاوت، رئیس‌جمهور را مجاب کند تا در قامت یک وزیر مخالف برکنارش کند و این بخشی از پازل انتخاباتی او برای رسیدن به صندلی ریاست‌جمهوری در سال ۱۴۰۴ است.

جنجال تازه، خواننده زن لبنانی

وزیر گردشگری، در اپلیکیشن ایکس (توئیتر سابق) نوشت: «همخوانی سرود «الحق سلاحی»با اجرای هنرمندانه‌ی جولیا پطرس خواننده مسیحی لبنان، چکیده راهبرد مقاومت است. اول سلاح فلسطینی‌ها «حقانیت» آنان است. زراد خانه این سلاح خالی شدنی نیست! دفاع جانانه جولیا از سیدحسن نصرالله هم در همیشه تاریخ خواهد ماند.»

انتشار این توئیت به همراه انتشار بخشی از کنسرت خواننده لبنانی واکنش‌های فراوانی را به دنبال داشت. عبدالرضا داوری، مشاور سابق محمود احمدی‌‌نژاد، در حمایت از ضرغامی نوشت: «کاش می‌شد این توئیت را ده بار لایک کرد. درود مهندس جان.»

محسن برهانی، حقوقدان، نیز با توجه به مصوبه اخیر مجلس درباره حجاب نوشت: «جناب آقای مهندس ضرغامی، با سلام، آیا اطلاع دارید اگر مصوبه حجاب و عفاف تایید و لازم‌الاجرا شود و شما همین کلیپ را بارگذاری کنید، به استناد ماده ۳۷ به‌جزای نقدی از ۳۶ تا ۵۵ میلیون تومان و به تشخیص قاضی تا دو سال ممنوع الخروجی و ممنوعیت از فعالیت در فضای مجازی از شش ماه تا دو سال محکوم خواهید شد؟»

‎حسین دهباشی، تاریخ‌پژوه و رضا بختیاری تهیه‌کننده هم سابقه ضرغامی به عنوان رئیس سازمان صداوسیما و مخالفتش با موسیقی را به او یادآور شدند. بختیاری با انتشار مطلبی به همراه عکسی از برنامه صبح بخیر ایران که در آن یک گروه موسیقی حضور داشتند، نوشت: «آقای ضرغامی تهیه‌کننده این برنامه من بودم سال ۹۲ صبح بخیر ایران به خاطر پخش ۲۴ ثانیه یادتان هست توبیخ شدم. هنوز فریادهای مدیر پخش را‌ یادم نمی‌رود، عنوان رئیس صداوسیما نمی‌گذاشت خود واقعیتان باشید.

محمدرضا مروارید، استاندار ایلام در دولت اصلاحات هم از ضرغامی پرسید: «اگر یک زن ایرانی برای فلسطین بخواند حاضرید آن را پخش کنید؟»

مساله حجاب و مخالفان اصولگرای ضرغامی

تیرماه امسال خبرگزاری فارس اعلام کرد که بیش از ۴هزار نفر از مخاطبانش در پویشی با عنوان «برای اظهارات ضرغامی چاره‌ای بیندیشید» خواسته‌اند تا دولت یا مجلس به این موضوع ورود کند.

آغاز ماجرا از 15 آبان 1401 و حضور آقای وزیر در دانشگاه شریف شروع شد. «برخی روش‌های ما (درباره قانون حجاب) غلط است، ولی ما را می‌ترسانند که اگر از حد فعلی عقب بروید، نظام با خطر جدی مواجه می‌شود. مثلا یک روحانی از کنار خیابان رد می‌شود، یک نفر روحانی‌ که از جامعه فرودست است، عمامه‌اش را می‌اندازند. بله! ما روحانی لاکچری هم داشتیم که کارآمد نبوده و مدعی بوده و به بالادست هم رسیده، اما آن طلبه‌هایی که جزو قشر فرودست جامعه هستند، تلافی سر آن‌ها می‌آید. تحول و اصلاحات نیاز است.»

ضرغامی همچنین گفت: «خیلی‌ها زودتر درباره گشت ارشاد تذکر دادند و گفتند این روش جواب نمی‌دهد. ۵ نقطه یک ون گذاشتند و تذکر می‌دهند و بعد هم این اتفاق می‌افتد (فوت مهسا امینی)، خوب این روش غلط است.»

ضرغامی در این نشست دانشجویی به موضوع بی‌حجابی در خیابان‌ها نیز پرداخت: «در خیابان تعدادی از خانم‌ها و دختران ما بی‌حجاب شده‌اند. آیا به زور می‌توانیم حجاب سر آن‌ها کنیم. امروز دختران جوان و دانش آموز ما بدون روسری در خیابان راه می‌روند. چه شد؟ اتفاقی افتاد؟»

این پایان ماجرا نبود. بعد از برکناری مدیر تکیه معاون الملک کرمانشاه توسط سرپرست میراث فرهنگی استان به دلیل شکل پوشش بازدیدکنندگان، عزت‌الله ضرغامی بدون اینکه از این مکان اسم ببرد آن را یک «تصمیم ناصواب» دانست و گفت: «این رویه به هیچ وجه نباید تعمیم داده شود.»

تیرماه امسال نیز او در مصاحبه‌ای گفت: «من فکر می‌کنم قبل از این‌که برای مردم اجمالاً کنسرت، حجاب و محدودیت‌های اینجوری مطرح شود، فعلا سرویس بهداشتی اولویت اول مردم است. یعنی مردم می‌گویند آقا شما که نمی‌توانید سرویس بهداشتی را درست کنید، بقیه حرف‌هایتان هم مثل این است.» منتقدان معتقد بودند که این نوع ادبیات نوعی طعنه به اهمیت موضوع حجاب محسوب می‌شد.

حالا موضوع انتشار فیلمی از خوانندگی یک زن حتی اگر در دفاع از فلسطین باشد، دستمایه مخالفت مجدد شده و بخشی از مذهبی‌های جامعه بر این باورند که ضرغامی از هر فرصتی برای به چالش کشیدن خط قرمزها در مساله حجاب استفاده می‌‌کند. در قم با انتشار پوستری اعلام شده که وزیر رئیسی به غزه و جبهه مقاومت اهانت کرده و خواستار تجمع اعتراضی مردم و حوزویان علیه او شده‌اند.

حرف‌های پرهزینه برای دولت‌

مخالفان ضرغامی باور دارند که او از ادبیاتی استفاده می‌کند که برای دولت ابراهیم رئیسی هزینه‌زاست. حرف‌هایی که او می‌تواند اصلا آنها را نزند.

مثلا در آستانه یک‌سالگی دولت، او به برنامه صف اول در صداوسیما رفت و درباره معماری گفت: «قبل از انقلاب معماری ایرانی - اسلامی دچار تغییراتی شد و این بهم ریختگی بعد از انقلاب نیز ادامه داشت. متاسفانه برخی مساجد را می‌بینیم که اصول مسجدسازی در آن رعایت نشده است و معماری بهم‌ ریخته‌ای دارد. معماری ایران بعد از انقلاب نابود شد. حق را می‌گویم و هزینه‌اش را می‌دهم!»

در ایام حوادث سال 1401 در حاشیه یکی از جلسات هیأت دولت در اظهارنظری گفت: «توریست خارجی باید به واتس‌اپ دسترسی داشته باشد که اگر در ایران دستگیر شد، بتواند به خانواده‌اش خبر بدهد!» مخالفان اعتراض کردند که او با این جمله خود، نه‌تنها دستگیری جاسوسانی را که تحت پوشش گردشگر وارد ایران می‌شدند زیر سوال می‌برد، بلکه به نوعی تمام گردشگران خارجی که قصد سفر به ایران را داشتند را می‌ترساند.

یکی دیگر از توئیت‌های طعنه‌آمیز ضرغامی که به مذاق حلقه مشهدی‌ها نیز خوش نیامد، درباره کنسرت بود. او نوشت: «دو گروه با برگزاری «کنسرت» مخالفند. گروهی که کلاً ‎شادی جمعی و موسیقی را ابتذال می‌دانند و با نام «دین» آن را برنمی‌تابند و گروه دیگری که کلاً شادی مردم را مغایر با راهبرد سیاسی خود می‌دانند و دنبال برهم زدن تجمع‌های شادی‌آفرین هستند. مردم هر دو گروه را پس زده‌اند.»

واکنش او به حضور رونالدو در ایران و درخواست نصب اپلیکیشن‌های ایرانی بر گوشی این فوق ستاره فوتبال را هم منتقدانش تمسخر اپلیکیشن‌های ایرانی دانستند.

سودای حضور مجدد در انتخابات ریاست ‌جمهوری؟

ضرغامی یکبار شانس خود را برای حضور در انتخابات ریاست جمهوری 1400 آزمایش کرد. البته آن انتخابات به‌گونه‌ای طراحی شد که به قول خود ابراهیم رئیسی خطاب به منتقدانش در مناظره‌های انتخاباتی، دو قطبی ایجاد نشود و شاید همین یکی از دلایل رد صلاحیت ضرغامی نیز بود.

عده‌ای احتمال می‌دهند که برخی از اعضای کابینه، رقبای ابراهیم رئیسی در انتخابات سال 1404 باشند که در این میان نام ضرغامی بیش از دیگران شنیده می‌شود. مخالفانش می‌گویند به صورت عمدی می‌خواهد راه خود را از دولت جدا کند. این جداسازی در ابتدا به صورت مواضع و گفتمان خواهد بود و در ماه‌های منتهی به انتخابات به صورت استعفا یا برکناری.

اما واقعیت این است که حتی اگر ضرغامی بازی و شعارهای سال 1400 خود را باز هم تکرار کند و از زیر میز زدن و خاکستری بودن خود سخن بگوید موج ویژه‌ای در جامعه ایجاد نمی‌کند و تنها در دایره کوچک اصولگرایی رد متفاوتی از خود به جای خواهد گذاشت.

شیوه انتقادهای ضرغامی نه برای جامعه و نه برای اصولگرایان شعفی ایجاد نمی‌کند. همانگونه که در کشاکش حوادث سال گذشته، حجاب استایل‌ها هیچ بخشی از جامعه را راهبری نکردند؛ نه دل متدینین را به دست آوردند و نه دل منتقدان سیاست‌های حکومت را.

مذهبی صورتی اصطلاحی بود که بخشی از مقام‌ها و طرفداران حجاب به کسانی که از نظر مذهبی «تساهل و تسامح» دارند یا به عبارتی مذهبی «دو آتیشه» نیستند، اطلاق کردند. شیوه ضرغامی ادامه همان مسیر در عرصه سیاست است. مردی که شعارش در سال 1400 «خاکستری» بود و امروز باید او را در زمره منقدان «صورتی» جای داد.

خبرهای مرتبط