- نظر جدید سردار جلالی درباره نحوه ردیابی و شهادت فرماندهان
- آزادی «بابک زنجانی» اشتباهی بزرگ بود
- کاشان هم مثل مشهد مستقل شد! (+تصویر)
- توصیه سخنگوی دولت اصلاحات به پزشکیان
- آیا اصلاحطلبان به پیشنهاد مهدی کروبی عمل میکنند؟
- ایران در حال برنامهریزی برای خرید ۳ نوع جنگنده جدید از روسیه و چین است + جزییات
- والرین، امپراتور رومی اسیر شده به دست شاپور چه سرنوشتی داشت؟
- واکنش سفارت ایران در مکزیک به ادعای تلاش برای ترور سفیر اسرائیل
- وزیر خارجه عراق: تماس وزیر جنگ آمریکا با ما درباره گروههای مقاومت جدی است / ما با طرف ایرانی خیلی صریح هستیم، آنها مشکلشان با آمریکاست
- نامه ایران به شورای امنیت برای شکایت از ترامپ
همه چیز دست خداست، اما دولت چه کاره است؟!
نواندیش-رضا امیری: روز گذشته ابراهیم رئیسی، رئیس جمهور در سیزدهمین همایش ملی نخبگان اظهار داشت: یک روز زمانی که از مجلس شورای اسلامی بیرون آمدم عده ای مقابل خانه ملت تجمع کرده بودند که من پیاده شدم و با پدران و مادران بیماران صحبت کردم. آنها عنوان میکردند که به دلیل عدم پیدا کردن داروی مورد نیاز پزشکان به آنها گفتهاند که فرزندانشان تنها یک یا دو سال زنده هستند.
رئیسی با اشاره به اینکه من از نماینده آنها دعوت کردم که یک روز به دفتر من بیاید و طرح موضوع کند، اظهار داشت: در آن تجمع من به آنها گفتم عمر دست خدا است و زمان تعیین کردن کار درستی نیست از کجا معلوم که ما نتوانیم داروی مورد نیاز را با وجود استعداد درخشان و نخبگی در داخل کشور تولید کنیم که در این رابطه وزیر بهداشت و رئیس سازمان غذا و دارو اقدامات لازم را انجام دادند و ما اکنون شاهد حل مشکلات این بیکاران هستیم.
در اینکه عمر دست خداست تردیدی وجود ندارد خیلی چیزهای دیگر هم دست اوست، اما این وسط نقش دولت و رئیس جمهور چه می شود؟! آیا مردم به شما رای دادند که این را بشنوند و اساسا با این استدلال چرا شاهد پذیرش مسئولیت از جانب دولت بودیم. مردم و خانواده هایی که امروز در تامین دارو عزیزان شان با مشکل رو به رو هستند انتظار دارند که برنامه ای از جانب دولت با قید فوریت برای حل این مشکل بزرگ ببینند نه اینکه از رئیس جمهور خود ساده ترین جواب ممکن را بگیرند.
با پاسخی که دیروز از جانب رئیس دولت شاهد بودیم احتمالا در سایر حوزه ها از جمله وضعیت اقتصادی هم استدلال عزیزان این است که روزی دست خداست پس نه نیازی به برنامه ای هست و نه اقدامی!
