اتریوم چیست و چگونه دنیای ارزهای دیجیتال را متحول کرد.

اتریوم یک شبکه بلاک چین غیرمتمرکز است که از توکن اتر پشتیبانی می‌کند و به کاربران امکان می‌دهد تا تراکنش‌ انجام دهند، سود دارایی‌های خود را از طریق سرمایه گذاری، استفاده و ذخیره توکن‌های غیرمثلی (NFT)، معامله ارزهای دیجیتال، بازی کردن، استفاده از رسانه‌های اجتماعی و موارد دیگر به دست آورند.

اتریوم چیست؟

اگر ادعا میشود که بیت کوین (BTC) آینده پول است، پس اتریوم چیست؟ برای شخصی که تازه وارد فضای ارزدیجیتال شده است، این سوال منطقی است که باید بپرسد. زیرا احتمالاً اتریوم (Ethereum) و ارز دیجیتال بومی آن اتر (اتر) را در کنار بیت کوین در همه جا در صرافی ها و اخبار می بینند. با این حال، نمی توانیم اتریوم را با بیت کوین مقایسه کنیم. آنها اهداف، ویژگی ها و حتی تکنولوژی متفاوتی دارند.

اتریوم یک شبکه بلاک چین غیرمتمرکز است که از توکن اتر پشتیبانی می‌کند و به کاربران امکان می‌دهد تا تراکنش‌ انجام دهند، سود دارایی‌های خود را از طریق سرمایه گذاری، استفاده و ذخیره توکن‌های غیرمثلی (NFT)، معامله ارزهای دیجیتال، بازی کردن، استفاده از رسانه‌های اجتماعی و موارد دیگر به دست آورند.

بسیاری اتریوم را گام بعدی اینترنت می دانند. اگر پلتفرم‌های متمرکز مانند اپ استور اپل، وب معرف ۲.۰ است، شبکه غیرمتمرکز و مبتنی بر کاربر مانند اتریوم، معرف وب ۳.۰ است. به عنوان مثال، این «وب نسل بعدی» از برنامه های غیرمتمرکز (DApps)، امور مالی غیرمتمرکز (DeFi) و صرافی های غیرمتمرکز (DEXs) پشتیبانی می کند.

این راهنما اطلاعاتی در مورد تاریخچه اتریوم، ماینینگ اتریوم، نحوه عملکرد اتریوم، نحوه خرید اتریوم، مقایسه اتر با بیت کوین، مزایای اتریوم و نگاهی اجمالی به اتریوم 2.0 در اختیار شما قرار می دهد.

تاریخچه اتریوم

اتریوم همیشه دومین پروژه بزرگ بلاک چین در جهان نبود. ویتالیک بوترین (Vitalik Buterin) در واقع این پروژه را برای پاسخگویی به کاستی های بیت کوین ایجاد کرد. بوترین وایت پیپر اتریوم را در سال 2013 منتشر کرد که در آن جزئیات قراردادهای هوشمند (قطعنامه های تغییر ناپذیر خودکار «اگر … آنگاه») که امکان توسعه برنامه‌های غیرمتمرکز را فراهم می‌کرد شرح داده بود. گسترش برنامه غیرمتمرکز قبلاً در فضای بلاک چین وجود داشت، اما پلتفرم‌ها قابل همکاری نبودند. بوترین قصد داشت با ایجاد اتریوم آنها را متحد کند. از نظر او، یکسان کردن شیوه اجرا و تعامل برنامه های غیرمتمرکز تنها راه برای حفظ پذیرش بود.

بنابراین، اتریوم 1.0 ایجاد شد. آن را به عنوان اپ استور اپل در نظر بگیرید: فضایی برای ده ها هزار برنامه مختلف که همگی از قوانین یکسانی پیروی می کنند. فقط آن مجموعه قوانین در شبکه کدگذاری می شود و به طور مستقل با توسعه دهندگانی که می توانند قوانین خود را در برنامه غیرمتمرکز ها اعمال کنند، اجرا می شود. حزب مرکزی وجود ندارد، مانند تغییر و اجرای مقررات اپل. در عوض، قدرت در دست افرادی است که به عنوان یک جامعه عمل می کنند.

البته ساخت چنین شبکه ای ارزان نیست. بنابراین، بوترین و هم بنیانگذاران اتر (گوین وود، جفری ویلک، چارلز هاسکینسون، میهای آلیسی، آنتونی دی ایوریو و امیر چتریت) برای جمع آوری 18،439،086 دلار اتر این توکن را پیش فروش کردند و از توسعه‌های حال و آینده اتریوم حمایت مالی کردند.

این گروه همچنین بنیاد اتریوم را در سوئیس با هدف حفظ و توسعه این شبکه تاسیس کرد. بلافاصله پس از آن، بوترین اعلام کرد که این بنیاد به صورت غیرانتفاعی فعالیت خواهد کرد، که باعث شد برخی از بنیانگذاران آن را ترک کنند.

با گذشت زمان، توسعه دهندگان با ایده های غیرمتمرکز خود به اتریوم آمدند. در سال 2016، کاربران دائو (The DAO) را تأسیس کردند. دائو یک گروه دموکراتیک بود که در مورد تغییرات و پیشنهادات شبکه رای می داد و با یک قرارداد هوشمند حمایت می‌شد. برای رای دادن به تغییرات و اجرای آنها نیازمند رای اکثریت بود.

با این حال، زمانی که یک هکر ناشناس 40 میلیون دلار از دارایی های دائو را به دلیل سوء استفاده امنیتی سرقت کرد، همه اینها با شکست مواجه شد. برای بازگرداندن این دزدی، دائو به «هارد فورک» اتریوم رای داد، از شبکه قدیمی جدا شد و به یک پروتکل جدید ارتقا یافت، که در اصل تحت یک به روز رسانی نرم افزاری بزرگ قرار گرفت. این فورک جدید نام اتریوم را حفظ کرد، در حالی که شبکه اصلی به عنوان اتریوم کلاسیک (Ethereum Classic) وجود دارد.

اتریوم چگونه کار میکند؟

شبکه اتریوم، مانند بیت کوین بر روی هزاران رایانه در سراسر جهان وجود دارد و این امر به لطف کاربرانی است که تحت عنوان «نودها» حضور دارند. این امر باعث می شود شبکه غیرمتمرکز باشد و در برابر حملات بسیار مصون باشد و در نتیجه نابود نشود. اهمیتی ندارد اگر یک کامپیوتر از کار بیفتد، زیرا هزاران کامپیوتر دیگر شبکه را حفظ می کنند. قیمت اتریوم متاثر از بازارهای عرضه و تقاضای جهانیست برای مشاهده قیمت اتریوم در نیپوتو اینجا کلیک کنید.

اتریوم در اصل یک سیستم غیرمتمرکز واحد است که رایانه ای به نام ماشین مجازی اتریوم (EVM) را اجرا می کند. هر نود یک کپی از این رایانه را در خود نگه می دارد، به این معنی که هر گونه تعامل باید تأیید شود تا همه بتوانند نسخه خود را به روز کنند.

در غیر این صورت، تعاملات شبکه «تراکنش» در نظر گرفته می شوند و در بلاک های موجود در بلاک چین اتریوم ذخیره می شوند. ماینرها قبل از اینکه این بلاک ها را به شبکه متصل کنند و به عنوان تاریخچه تراکنش یا دفترچه دیجیتال عمل کنند، اعتبار آنها را تایید می کنند. ماینینگ برای تأیید تراکنش ها به عنوان روش اجماع اثبات کار (PoW) شناخته می شود. هر بلاک دارای یک کد 64 رقمی منحصر به فرد است که آن را شناسایی می کند. ماینرها قدرت کامپیوتر خود را به یافتن آن کد اختصاص میدهند و ثابت می‌کنند که این کد منحصربه‌فرد است. قدرت رایانه آنها «اثبات» این کار است و ماینرها برای تلاش های خود اتر پاداش می گیرند.

همچنین، مانند بیت کوین، تمام تراکنش های اتریوم کاملاً عمومی هستند. ماینرها بلاک های تکمیل شده را برای بقیه شبکه منتشر می کنند، تغییر را تأیید می کنند و بلاک ها را به نسخه همه افراد از کیف پول اضافه می کنند. بلاک های تایید شده را نمی توان دستکاری کرد و به عنوان یک تاریخچه کامل از تمام تراکنش های شبکه عمل می کند.

اما، اگر ماینرها برای کار خود دستمزد دریافت کنند، آن اتریوم از کجا می آید؟ هر تراکنش با کارمزدی به نام «گس» همراه است که توسط کاربری که اولین تراکنش را انجام میدهد پرداخت می شود. این کارمزد به ماینری پرداخت می‌شود که تراکنش را تأیید می‌کند و انگیزه آینده ماینینگ و تضمین امنیت شبکه را فراهم می‌کند. گس اساساً به عنوان یک محدودیت عمل می کند و تعداد اقداماتی که کاربر می تواند در هر تراکنش انجام دهد را محدود می کند. گس همچنین از هرزنامه شبکه جلوگیری میکند.

از آنجایی که اتر بیشتر یک توکن کاربردی است تا یک توکن ارزشی، عرضه آن بی نهایت است. اتر به طور مداوم به شکل جوایز ماینرها وارد گردش می‌شود، و پس از اینکه شبکه به سمت اثبات سهام (PoS) حرکت کرد، با پاداش‌های استیکینگ نیز وارد گردش می‌شود. در تئوری، اتر همیشه مورد تقاضا خواهد بود، به این معنی که تورم هرگز نباید ارزش دارایی را بیش از استفاده کاهش دهد.

متأسفانه، هزینه های گس اتریوم بر اساس فعالیت شبکه می تواند بسیار بالا باشد. این امر به این دلیل است که یک بلاک می تواند گس زیادی را در خود نگه دارد که بر اساس نوع و مقدار تراکنش متفاوت است. در نتیجه، ماینرها تراکنش هایی را با بالاترین کارمزد گس انتخاب می کنند. به این معنی که کاربران ابتدا برای تایید اعتبار تراکنش ها با یکدیگر رقابت می کنند. این رقابت هزینه ها را بالاتر می برد و در زمان های شلوغ شبکه دچار ازدحام می شود.

ازدحام شبکه یک مشکل مهم است، اگرچه در اتریوم 2.0 به این مشکل پرداخته می شود. در اتریوم 2.0 یک بازسازی کامل صورت میگیرد که به عنوان یک بخش جداگانه مورد بحث قرار خواهد گرفت.

تعامل با اتریوم به ارز دیجیتال نیاز دارد که در یک کیف پول ذخیره می شود. این کیف پول به برنامه های غیرمتمرکز متصل می شود و به عنوان گذرنامه ای برای اکوسیستم اتریوم عمل می کند. از این رو، هر کسی می‌تواند خرید کند، بازی کند، پول قرض دهد و انواع فعالیت‌ها را درست مانند اینترنت سنتی انجام دهد. اما، وب سنتی برای کاربران رایگان است، زیرا آنها اطلاعات شخصی را در اختیار کاربران قرار می دهند. نهادهای متمرکز وب‌سایت‌ها را اجرا می‌کنند، سپس آن داده‌ها را برای کسب درآمد می‌فروشند.

ارزدیجیتال در اینجا جایگزین داده میشود، به این معنی که کاربران می توانند به صورت ناشناس جستجو و تعامل داشته باشند. این امر همچنین به این معنی است که استفاده از برنامه غیرمتمرکز بدون تبعیض است. به عنوان مثال، هیچ برنامه وام دهی یا بانکی نمی تواند کسی را بر اساس نژاد یا وضعیت مالی رد کند. یک واسطه نمی‌تواند آنچه را که «تراکنش مشکوک» می‌داند، مسدود کند. کاربران فعالیت و نحوه انجام فعالیت ها را کنترل می کنند، به همین دلیل است که بسیاری اتریوم را وب 3.0 در نظر میگیرند( آینده تعامل وب).

منبع خبر : https://nipoto.com/mag/ethereum-for-beginners-what-is-ethereum-a-beginners-guide-to-eth-cryptocurrency