روایت حسن روحانی از آزمون انتخابات مجلس خبرگان

انتخاب: حجت‌الاسلام‌والمسلمین  حسن روحانی در گفت‌وگویی تفصیلی درباره سه دوره حضور در مجلس خبرگان رهبری، دلیل شرکت داوطلبانه خود در آزمون اجتهاد در انتخابات مجلس سوم خبرگان را شرح داده است؛ اینکه دو نفر از فقهای شورای نگهبان درباره صلاحیت علمی او تردیدهایی داشتند و روحانی با وجود کفایت مدارک ارسالی از تقریراتش در حوزه، داوطلب شد تا در آزمون اجتهاد که ممتحن آن آیت‌الله مؤمن، رقیبش در سمنان بود، شرکت کند.

 
آیت‌الله مؤمن با بررسی پاسخ روحانی به سؤال طرح شده از تحریر حضرت امام(ره) در بحث قضا، آن را پذیرفت و اعلام کرد روحانی از لحاظ علمی از همه آن‌هایی که تا به حال امتحان داده‌اند اگر بالاتر نباشد، پایین‌تر نیست و در نهایت فقهای شورای نگهبان به اتفاق درباره روحانی رای مثبت دادند.

 
متن کامل این بخش مصاحبه:
 
من در مجلس خبرگان مجموعا در سه دوره فعال بودم و به طور طبیعی سه بار کاندیدا شدم. اولین بار در دوره سوم خبرگان از سمنان کاندیدا شدم، دوره چهارم و پنجم از استان تهران کاندیدا شدم. در دوره سوم خبرگان که برای استان سمنان کاندیدا شدم، آیت‌الله مؤمن و چند نفر دیگر از فضلا هم از استان سمنان کاندیدا بودند.

 
من برای صلاحیت علمی مدارک لازم را برای فقهای شورای نگهبان ارسال کردم که تقریرات درس‌های فقه و اصول مرحوم آیت‌الله داماد(ره) بود. تقریرات عمدتاً مربوط به درس‌های سال‌های ۴۶ و ۴۷ بود. البته من معمولاً نکات مهم درس را یادداشت می‌کردم و شب تقریرات را به زبان عربی می‌نوشتم. همه مکتوبات من از درس‌های مرحوم آیت‌الله داماد به زبان عربی است.

 
چند روز بعد آیت‌الله جنتی با من تلفنی صحبت کرد و گفت در جلسه فقهای شورای نگهبان راجع به نوشته‌های شما بحث و بررسی کردیم. به اتفاق نظر ما این بود که نوشته‌های شما برای نشان دادن سطح علمی کافی است. بعد رأی‌گیری کردیم، ۴ نفر از فقها رأی دادند و ۲ نفر رأی ندادند. من از ایشان پرسیدم چرا آن دو نفر رأی ندادند؟ گفت استدلال آن‌ها این بود که نمی‌دانیم از آن سالی که ایشان از حوزه علمیه قم به تهران آمده، در سال‌های قبل و بعد از انقلاب در مسئولیت‌هایی که بوده، آیا درباره مباحث علمی و فقهی اصولی کار کرده یا بحث‌ها را کنار گذاشته و متارکه کرده است؟ آن دو نفر به این دلیل رأی ندادند و گفتند ما نمی‌دانیم نسبت به حدود ۳۰ سالی که گذشته آیا همه آن مبانی در ذهن ایشان هست یا فراموش کرده است؟

 
من به آیت‌الله جنتی گفتم حق با آن دو نفر است. نپرسیدم آن دو نفر از فقهای شورای نگهبان چه کسانی بودند؟ گفتم در این مدت به آن معنا، مشغول درس و بحث نبودم، گاهی نسبت به مباحثی که علاقمند بودم مطالعه و بحث فقهی را دنبال می‌کردم، اما به مفهوم مصطلح مشغول درس و بحث نبودم.

 
گفتم حق با آن‌هاست، من امتحان می‌دهم، ایشان خیلی تعجب کرد و گفت شما آماده هستید برای امتحان؟ گفتم بله، گفت پس چرا از صبح تا حالا این همه در شورای نگهبان بحث کردیم؟ گفتم فکر کردم مدارکی که فرستادم برای همه کافی است ولی این شبهه که شما می‌گویید قابل تأمل است، به همین دلیل امتحان می‌دهم.گفت وقت امتحان را به شما اعلام می‌کنیم.

 
برخی از دوستان به من خرده گرفتند و گفتند شورای نگهبان که شما را تأیید کرده بود و مدارکی که فرستادید گفتند کافی است، چرا خودت داوطلب شدی برای امتحان؟ مگر نمی‌دانید آن کسی که در امتحانات خبرگان، اوراق را تصحیح می‌کند و نمره می‌دهد چه کسی است؟! گفتم آیت‌الله مؤمن است، گفتند شما مگر در انتخابات سمنان با ایشان رقیب نیستید؟ گفتم چرا، گفتند چرا قبول کردید؟ گفتم من آیت‌الله مؤمن را خیلی بالاتر از این حرف‌ها می‌دانم. ایشان یک شخصیت برجسته است، هم از لحاظ علمی و هم از لحاظ تقوایی، به هیچ عنوان چنین مسائلی در تصمیم‌گیری‌اش تأثیر نخواهد داشت.
 

سؤال را آیت‌الله مؤمن طرح کرده بود که یک مسأله‌ای از تحریر حضرت امام(ره) در بحث قضا بود. من هم همان را تبیین کردم، نظرات فقها را جمع‌آوری کردم و نظر خودم را با استدلال مطرح کردم. اوراق مکتوب را که حدود ۱۰ صفحه شده بود، برای شورای نگهبان فرستادم. شورای نگهبان به من گفتند ما می‌فرستیم قم برای آیت‌الله مؤمن، هفته بعد آیت‌الله جنتی به من زنگ زد و گفت اوراق شما را آیت‌الله مؤمن بررسی کرده و ایشان گفته این بحث را بسیار خوب پرورانده و استنباط کرده است، ایشان از لحاظ علمی از همه آن‌هایی که تا به حال امتحان داده‌اند اگر بالاتر نباشد، پایین‌تر نیست. بنابراین به اتفاق آرا راجع به شما نظر همه مثبت است.