جنجال تازه بر سر موضع گیری تکراری مسکو؛ چرا انتقادی به روسیه وارد نیست؟!

این سؤال پیش می‌آید که ایران چه کم دارد؟ اگر در یک کلمه بخواهیم بگوییم: اندیشه، اندیشه همراه با احساس مسئولیّت. اگر ایران قدر خود را نداند، دیگران هم قدر او را نخواهند دانست. آنگاه کار به جایی می‌کشد که نو رسیدگانِ سیاست به خود اجازه بدهند که مثلاً بر سر نام چند هزارساله‌ی خلیج فارس با او به مشاجره بپردازند. این یک نمونه. نمونه‌های دیگر هم هست. ما اگر از کسی گله‌مند باشیم، در وهله‌ی اوّل باید از خود باشیم.

نواندیش- محمد صادقی: این سؤال پیش می‌آید که ایران چه کم دارد؟ اگر در یک کلمه بخواهیم بگوییم: اندیشه، اندیشه همراه با احساس مسئولیّت. اگر ایران قدر خود را نداند، دیگران هم قدر او را نخواهند دانست. آنگاه کار به جایی می‌کشد که نو رسیدگانِ سیاست به خود اجازه بدهند که مثلاً بر سر نام چند هزارساله‌ی خلیج فارس با او به مشاجره بپردازند. این یک نمونه. نمونه‌های دیگر هم هست. ما اگر از کسی گله‌مند باشیم، در وهله‌ی اوّل باید از خود باشیم.

آنچه در بالا خواندید بخشی از نوشته زنده یاد دکتر محمد علی اسلامی ندوشن است، گوهر گران بها فرهنگ و ادب ایران که همین چندی پیش پیکر وی برای آرام گرفتن در مام وطن وارد کشور شد، این چند خط به گمانم بهترین تحلیل و توضیح در وصف ماجرای جنجالی اخیر بر سر موضع روس ها در مورد جزایر سه گانه ایرانی در همراهی با اعراب است، موضعی که نه اولین بار بود و نه آخرین بار خواهد بود.

روس ها به مانند هر کشور دیگری در دنیا نشان داده اند که منافع ملی خودشان را در اولویت می بینند و هر زمان هم که لازم باشد حاضر اند با کارت ایران در روابط خود با دیگر کشورها بازی کنند، طبیعی هم هست مسکو هیچ وظیفه و مسئولیتی در قبال ما ندارد همانطور که ما نباید مسئولیتی در قبال مسکو داشته باشیم، این طبیعت دنیای بی رحم سیاست بین الملل است و به همین خاطر هم گله و شکایتی نباید از آن ها داشت.

به قول دکتر ندوشن ما اگر از کسی گله‌مند باشیم، در وهله‌ی اوّل باید از خود باشیم که اجازه دادیم روسیه چنین موضعی بگیرد، اکنون هم زمین به آسمان نیامده و نباید این موضع را تبدیل به موضعی برای عقده گشایی سیاسی یا روس ستیزی و غیره کرد بلکه تنها باید اندیشید و موضعی قاطع اتخاذ کرد تا همه کشورها بدانند خطوط قرمز ایران درحوزه تمامیت ارضی قابل عبور و چشم پوشی نیست.

خبرهای مرتبط