- تصویر یونس صیاد اربابی و ابراهیم پیری شهدای حمله تروریستی امروز
- عباس عبدی: هنوز از فاجعه مهسا درس نگرفتهایم
- کافه کاریز به دلیل برهنگی و سرو مشروب برای همیشه تعطیل شد / مدیر کافه در بازداشت
- فاطمی امین و ساداتی نژاد به زندان معرفی شدهاند!؟
- عراقچی: کشورهای زیادی تلاش دارند میان ایران و آمریکا میانجیگری کنند
- دعوت عارف از هنرمندان ایرانی خارج از کشور برای بازگشت به وطن
- عطاءالله مهاجرانی: تشیع مکتب زندگی است نه مذهب عزا/ چرا مراسم ولادت معصومین را کمرنگ برگزار می کنیم ؟
- الاخبار: عراق، هدف بعدی اسرائیل پس از قطر است
- تحولات جامعه ایران ۳ سال پس از مهسا
روزگاری که قیمت ها دیگر برای هیچ کس مهم نیست!
نواندیش_رضا امیری: یادش بخیر همین چند سال پیش با هر نوسان ۱۰۰۰ تومنی قیمت کالاهای اساسی بلوایی در فضای مجازی و حتی بین مقامات و چهره های سیاسی راه می افتاد، مثلا یادمان نرفته وقتی قیمت مرغ به ۲۵ هزار تومان رسید همین رئیس محترم مجلس چقدر به تکاپو افتادند و دولت وقت را مورد عنایت قرار دادند.
فعالان توییتری و رسانه ای اصولگرا هم حسابی حواس شان به بازار و قیمت ها بود تا جایی که وقتی بادمجان ۱۳۰۰ تومان هم گران می شد از شدت ناراحتی و خشم لعنتی نثار روحانی و ظریف و برجام می داشتند، حالا اما وضع فرق می کند چرا که گویا آنقدر مشغله دارند اصلا وقت نمی کنند قیمت ها را رصد کنند احتمالا مدت ها است که سری به میوه فروشی هم نزدند تا بلکه گوجه ۴۰ هزار تومانی کمی خاطر مبارک شان را مکدر کند.
این روزها علی رغم وعده مجدد رئیس جمهور مبنی بر کاهش تورم همچنان شاهد افزایش قیمت کالاهای اساسی هستیم تا جایی که برخی از این کالاها از جمله گوشت عملا دیگر چنان از سفره مردم حذف شده است که دیگر حتی کسی به بالا رفتن قیمت آن واکنشی هم نشان می دهد بسیاری از اقشار جامعه دیگر پذیرفته اند که بهتر است بیخیال گوشت و ماهی و این ها شوند چنان که گویی اصلا نبوده اند و نخورده اند. مرغ اما هنوز سبد غذایی اصلی قشر نیمه جان متوسط ما را تشکیل می دهد که با این دست فرمان گویا آن هم به زودی پر خواهد کشید.
ما البته لعنتی نثار کسی نمی کنیم چون اصلا انتظاری هم نداشته و نداریم علم اقتصاد که با توییت و فحاشی و حزب من و حزب تو و آدم مورد علاقه من و آدم مورد علاقه تو سر و سامان نمی گیرد، اقتصاد با روحانی، رئیسی یا هر کس دیگری با یکسری شاخص های مشخص مسیر خود را طی خواهد کرد و انتظاری نمی رود شعارها کارساز باشد اما کاش این را آنهایی که مدام کشور را اسیر منافع حزبی و جناحی خود می کنند هم بدانند و حداقل با شعارهای گوش خراش اعصاب مردم را به هم نریزند.