مصطفی طغانی پهلوان ایران در سال ۱۴۰۲ شد

 مصطفی طغانی به عنوان پهلوان کشور در سال ۱۴۰۲ معرفی شد.

به گزارش تسنیم، رقابت‌های کشتی پهلوانی بزرگسالان کشور و تعیین پهلوان سال 1402 روزهای پنجشنبه و جمعه در سالن کشتی شهدای هفتم تیر تهران برگزار شد.

امروز و در فینال وزن 100+ کیلوگرم و به منظور تعیین پهلوان سال، مصطفی طغانی از خراسان رضوی و اکبر سبحانی از اردبیل به مصاف هم رفتند که در پایان، طغانی با شکست این حریف به مقام قهرمانی رسید و به عنوان پهلوان کشور در سال 1402 معرفی شد.

طغانی سال گذشته در فینال به احمد میرزاپور باخته و به مقام نایب قهرمانی رسیده بود.

همچنین محمد رمضانی در 60 کیلوگرم، رحمان رحیم‌پور در 70 کیلوگرم، فریبرز بابایی در 80 کیلوگرم، محسن مصطفوی در 90 کیلوگرم و امیر محمدی در 100 کیلوگرم به مقام‌های قهرمانی این اوزان دست یافتند.

مصطفی طغانی کیست؟

مصاحبه سال 98 این ورزشکار با خراسان مصطفی میرجانیان:
  فروردین و اردیبهشت ماه 98روزهای طلایی کشتی‎گیران ایرانی بود. از مقام قهرمانی تیم ملی کشتی فرنگی و آزاد در رقابت‎های قهرمانی آسیا گرفته تا نایب قهرمانی نوجوان‌های‎مان در مسابقات جام پیروزی ترکیه که با هرکدام از این خبرها کلی ذوق کردیم. در گزارش جوانه این هفته به نمایندگی از همه ملی‎پوش‌های نوجوان‌مان سراغ «مصطفی طغانی»، صاحب مدال برنز وزن 110 کیلوگرم مسابقات جام پیروزی رفتیم. مصطفی این روزها در اردوی تیم ملی در مازندران حسابی مشغول تمرین است؛ برای همین نتوانست مهمان ما باشد و چند دقیقه‎ای تلفنی با هم گپ زدیم. با این گوش‎شکسته اهل تایباد آشنا شوید.

 
 دو بنده را عشق است!
مصطفی در یک خانواده کشتی‌گیر بزرگ شده و از شش سال پیش که روی تشک آمده، مدال‌های زیادی بر گردنش انداخته‎است؛ قهرمانی انتخابی تیم ملی نوجوانان، قهرمانی نونهالان کشور و مقام سوم جام پیروزی ترکیه بخشی از افتخارات اوست. دوست پهلوان‎مان حرف‎هایش را این‎طوری شروع می‎کند: «کشتی جزئی از زندگی من شده‎است. من در یک خانواده کشتی‌گیر بزرگ شده‎ام و از بچگی هر کاری کردم در زمینه ورزشم بوده‎است. هربار می‎خواهم تصمیمی بگیرم اول از همه فکر می‌کنم که کارم چه تاثیری روی کشتی دارد». 
مصطفی زمان زیادی را در اردو و تمرین می‎گذراند و خب برای یک دانش‎آموز، تعادل برقرار کردن بین درس و ورزش کار آسانی نیست. خودش می‎گوید: «درس خواندنم را با کشتی تطبیق می‌دهم چون به کشتی وابسته‌ام و نمی‎خواهم از دستش بدهم».

    غر زدن ممنوع!
ورزش حرفه‎ای، درکنار همه جذابیت‎هایش، سختی‎های زیادی هم دارد؛ به ویژه برای کم‎سن‎وسال‎ترها.
 از مصطفی درباره چالش‎های ورزش در این سطح می‎پرسم. می‌گوید: «من معتقدم آدم‌ها هرچه بکارند، برداشت می‌کنند. پس به جای این که بخواهم در کارم جر بزنم یا با غر زدن پیشرفت کنم، فقط و فقط تمرین می‌کنم. من یک نوجوانم و مثل همه بچه‌ها دوست دارم وقتم را با بازی و اوقات فراغت بگذرانم و حتی از باخت‌های پشت سر هم خسته می‌شوم اما هیچ وقت حتی به این فکر نکردم که ورزشم را رها کنم. چون کاری که از روی علاقه باشد خسته‎کننده نیست».

   رضایت قلبی مهم‎تر از مدال
می‌خواهم بدانم برای یک قهرمان بیشتر از همه چه چیزی اهمیت دارد، مصطفی توضیح می‌دهد: «همه ورزشکارها وقتی به مسابقه‌ای می‌روند با تمام وجود می‌جنگند. بعضی‌ها فکر می‎کنند قهرمانی و مدال‌های خوش‎رنگ است که یک ورزشکار را برای جنگیدن مصمم می‌کند اما این درست نیست. چون قهرمانی یک حس گذراست و فقط برای چند لحظه که قهرمان روی سکو می‌ایستد دوام می‌آورد. به نظر من مفهوم رضایت، هدف همه قهرمان‌هاست. 
یک قهرمان خودش را به آب و آتش می‌زند تا هم رضایت مردم و هم رضایت مربی و کادر فنی را به دست بیاورد. البته چیز مهم‌تری از رضایت دیگران وجود دارد و آن رضایت قلبی است؛ این‎که فرد با خودش بگوید بعد از این همه تمرین بالاخره نتیجه کارهایم را دیدم، خیلی مهم است».