تقابل قدرت هوشمند و قدرت سخت

دكتر مهدي مطهرنيا

در ارتباط با اولويت گذاري امنيت ملي کشورها همواره اختلاف نظرهاي گوناگوني ميان استراتژيست هاي امنيتي کشورها وجود دارد؛ اين اختلاف نظر تاحدودي قابل قبول است، اما گاه اين اختلاف ديدگاه ها نه در سطح اولويت گذاري تهديدات امنيتي بلکه در سطح استفاده از آنها در جهت رويارويي سياسي در عرصه رقابت هاي داخلي استفاده مي‎شود و از اين جهت به عنوان اختلاف نظر اساسي چهره نشان مي دهد.

وضعيتي که اکنون در آمريکا است ناشي از همين معنا است که جمهوريخواهان نگران موفقيت احتمالي اوباما در پرونده هسته اي ايران و ايجاد ائتلاف بين المللي ضدداعش هستند که درکنار موفقيت هاي نسبي اوباما در عرصه سياست داخلي و کنترل بحران اقتصادي، مي تواند زمينه ساز موفقيت دموکرات ها در انتخابات آينده کنگره و حتي تاثيرگذار بر انتخابات رياست جمهوري 2016 شود. از اين رو است که کيسينجر اين کهنه سرباز استراتژيسين جمهوريخواهان آمريکا اين روزها به ميدان آمده است و اين اختلاف نظر را با به ميدان آمدن خود در اين قالب هويدا مي سازد.

اوباما يک نئودموکرات است و نئودموکرات ها برمبناي قدرت هوشمندتر آمريکايي کاربرد قدرت سخت عليه رقبا را زماني مشروعيت آفرين مي دانند که درصد بالايي از افکار عمومي به ويژه در آمريکا آنها را همراهي کنند. اکنون بالغ بر 75درصد مردم آمريکا خواهان مبارزه نظامي و برخورد اين کشور با داعش هستند، اين در شرايطي است که هيچ گاه ميزان موافقان با برخورد با ايران آن هم با استفاده از ابزار نظامي و قدرت سخت در آمريکا به اين اندازه نرسيده بود.

بنابراين آنچه جمهوريخواهان بيان مي کنند بيشتر متکي بر قدرت سخت و نگرش هاي برآمده از دکترين امنيتي پيش دستي است. به همين جهت است که کيسينجر با تاکيد بر قدرت ايران در قالب يک تهديد سخت براي آمريکا تلاش دارد در چارچوب تئوري جنگ‎هاي نامتعادل، افکار عمومي را متوجه دکترين پيش دستي عليه جمهوري اسلامي ايران کند.

* روزنامه دنياي اقتصاد

گزارش خطا