سلام بر پیامک؛ خداحافظ گفت‌وگوی خودمانی

ارتباطات پیامکی و دیجیتال روزبروز"هنر مکالمه و گفت و شنود" را کمرنگ‌تر و آدم‌ها را منزوی‌تر می‌کنند.

با گسترش روزافزون استفاده از روش‌هایی نظیر ارسال ایمیل، پیامک و توئیت برای برقراری ارتباط، بسیاری از صاحبنظران اجتماعی بابت از دست رفتن آنچه که "هنر مکالمه و گفت و شنود" می‌دانند اظهار تاسف می‌کنند.

به گزارش ایسنا، "می‌توانیم با هم صحبت کنیم؟" این جمله معمولا دعوتی است برای یک گپ و گفت خودمانی، بیان اختلاف نظر و دلخوری‌ها و یا حتی غیبت کردن در مورد دیگران، ولی امروزه دیگر یک سوال معمولی و یا صرفا یک تعارف نیست.

"می‌توانیم با هم صحبت کنیم؟" برای برخی از صاحبنظران امور اجتماعی اکنون به مهمترین موضوع فرهنگی، اجتماعی و حتی فلسفی بدل شده است.

این صاحبنظران هشدار می‌دهند که گسترش بی مهار ارتباطات دیجیتال از طریق ای‌میل، پیامک و توئیت به مرور جایگزین مکالمه و گفت و گو شده و حتی باعث شده که توانایی مردم برای مکالمه رو در رو تنزل یابد.

تعدادی از شرکت‌های تلفن همراه می‌گویند که مشترکان آنها دیگر تلفن نمی‌زنند و حتی از دقایق مجانی که در قرارداد آنها منظور شده استفاده نمی‌کنند. اکنون روش عمده استفاده مردم از تلفن موبایل ارسال پیامک و دسترسی به اینترنت است.

به عبارتی دیگر ما در موقعیتی قرار گرفته‌ایم که حجم مکالمات دیجیتال ما از مکالمات واقعی بیشتر شده است، آمارهای آفکام، نهاد ناظر بر کار شرکت‌های ارتباطاتی نیز این نکته را تایید می‌کنند.

پروفسور شری تورکل، استاد روانشناسی از پلی تکنیک ماساچوست برروی این موضوع تحقیق کرده که استفاده گسترده از تلفن‌های موبایل چگونه از ذکاوت ما کاسته و یا حداقل همه ما را لال کرده است.

او می‌گوید: وقتی از مردم می‌پرسم که چرا دیگر به گفت‌وگو علاقه‌ای نشان نمی‌دهند در پاسخ می‌گویند مشکل مکالمه زنده این است که آدم نمی‌تواند کلمات خود را به خوبی انتخاب کرده و حرفهایش را کنترل کند.

به گزارش بی‌بی‌سی، وی می‌افزاید: منظور آنها از کنترل مکالمه این است که در لحظاتی که آنها می‌خواهند و آرامش کامل دارند حرف بزنند، در عین حال بتوانند جملات مکالمه خود را به شکلی که می‌خواهند چک و اصلاح کرده و حتی حرف‌های خود را برای گروه بزرگتری از مخاطبان منتشر کنند.

او از نوجوانانی که به شدت به مکالمه دیجیتال عادت کرده و در لحظه مکالمه واقعی و یا جواب دادن به یک تماس تلفنی به شدت دست و پاچه می‌شوند، تصویر دلخراشی ارائه می‌دهد.

گزارش خطا