شهریار از حیث اشتهار و محبوبیت و مقبولیت در دوره معاصر همانندی ندارد

استاندار آذربایجان شرقی گفت: بی گمان در میان شاعران دورة بیداری و پس از عصر مشروطه، استاد محمدحسین شهریار، از حیث اشتهار و محبوبیت و مقبولیت، هیچ بدیل و همانندی ندارد.

اسماعیل جبارزاده چهارشنبه شب در همایش بین المللی بزرگداشت استاد شهریار افزود: او برخلاف بسیاری از ادیبان روزگار معاصر که اغلب در سال های پایانی حیات شعری به شهرت رسیده اند،ازهمان دورة جوانی و آغاز شاعری همواره بلند آوازه زیسته و هرگز گسترة نفوذ مردمی اش، در فراز و فرود رخدادها و دگرگونی ها، کاستی نگرفته است.

وی گفت: استاد شهریار نامش از همان نخستین سال های شاعری در تهران، در محافل ادیبان بزرگ معاصر و در کنار چهره های ماندگاری چون ملک الشعرا بهار، عارف قزوینی، ایرج میرزا، میرزادة عشقی و دیگران مطرح بود و اگر این بزرگان در مجامع علمی و دانشگاهی و محیط های روشنفکری، شهرتی به دست آورده اند، شهریار بیش از این افراد در میان مردم شعرش دهان به دهان می گشت.

نماینده عالی دولت در استان آذربایجان شرقی اظهارکرد: بر این موقعیت ممتاز شاعری، باید آوازة بلند او در آن سوی مرزها را هم اضافه کرد، نام شهریار نه تنها در جغرافیای وسیع شعر فارسی، بلکه در میان ترک زبانان جهان و به ویژه ترکیه و قفقاز هم نامی آشناست.

جبارزاده گفت: در سال هایی که دیوار آهنین کمونیسم بر قفقاز کشیده شده بود، شعر شهریار، همچنان در آن دیار طنین انداز بود و اهالی آن سامان را به اسلام فرا می خواند.

وی افزود: آنچه شهریاری بلامنازع و بی همتای او را بر اریکة شعر معاصر مسلم می کند، تسلّط و تبحّر او در هر دو زبان فارسی و ترکی است، راز عمده اشتهار و محبوبیت شهریار که داستانی شگفت در طول تاریخ ادبیات ایران می باشد، این است که او در هر دو زبان فارسی و ترکی شاهکار آفریده است.

استاندار آذربایجان شرقی افزود: با انتشار منظومة حیدربابا، حادثه ای شگفت در ادبیات آذربایجان رخ داد، شاعری که پیش از این توانایی خویش را در سرودن انواع شعر فارسی از جمله غزل اثبات کرده بود، حالا کوه بینام و نشان حیدر بابا را ورد زبان ها ساخته و قلّه آن را بر سرفرازی سهند و سبلان برتری داده است و استقبال بی نظیر از حیدربابا و ترجمه های متعدد آن به زبان های مختلف دنیا، گوشه ای از محبوبیت این منظومه است.

وی گفت: در بحث پیرامون جایگاه شعری شهریار نباید نقش بسیار مهمِ سروده های مذهبی و دینی او را انکار کرد، ادبیات آذربایجان، ادبیات اهل بیت (ع) است و در این میان استاد شهریار جایگاه برجسته ای دارد و راز عمدة موفقیت شهریار در سرودن آثار مذهبی این است که وی این اشعار را از عمق دل و جان سروده است.

جبارزاده تاکید کرد: یکی از رازهای شهرت بی سابقة شهریار، سرودن اشعار دینی است، شهریار هیچ گاه سرچشمة نور ازلی را از دست نمی دهد و مدام بر دامن اهل بیت چنگ توسل می زند.

وی همچنین اظهارکرد: استاد شهریار به معنای واقعی کلمه دلداده امام و ولایت بود و مراودات عاطفی وادبی بسیاری با رهبری داشت و از زیباترین و رساترین سروده های وی، اشعار مربوط به رزمندگان و دوران هشت سال دفاع مقدّس است.

نماینده مردم تبریز، آذرشهر و اسکو در مجلس شورای اسلامی نیز در ادامه این همایش گفت: از ویژگی های مهم استاد شهریار این بود که غزل را جانی دوباره بخشید و جانی دوباره بر روح شعر ایران دمید.

میرهادی قره سید رومیانی افزود: استاد شهریار، شاعری عارف بود از عشق نردبانی ساخت تا به معنویت رسید و او عاشق مولا علی (ع) بود.

وی تاکید کرد: ممزوج کردن شعر با عشق ، معنویت و دین، اشعار وی را جاودانه ساخت.

نماینده مردم تبریز، آذرشهر و اسکو در خانه ملت اظهارکرد: از دیگر ویژگی های تحسین برانگیز استاد شهریار انقلابی بودن وی است و رهبر معظم انقلاب در توصیف این شاعر بی نظیر در سال 1385 به وی صفت حکیم را داده اند.

همایش بین المللی بزرگداشت استاد شهریار از امشب به مدت دو روز با حضور اصحاب فرهنگ و ادب از داخل و خارج از کشور در ایل گلی تبریز برگزار می شود.

این همایش شامگاه چهارشنبه با گلباران مقبره استاد شهریار آغاز شد.

بیش از 300 مقاله به دبیرخانه همایش رسیده بود که با بررسی هیات داوران، 40 مقاله به عنوان آثار برتر معرفی و در بخش علمی همایش توسط صاحبان مقالات ارایه می شود.

سید محمدحسین بهجت تبریزی در سال 1285 ه- ش در روستای زیبای خوشکناب در استان آذربایجان شرقی و در خانواده ای متدین، کریم الطبع واهل فضل پا برعرصه وجود نهاد.

پدرش حاجی میرآقای خوشکنابی از وکلای مبرز و فاضل وعارف روزگار خود بود که به سبب حسن کتابتش به عنوان خوشنویسی توانا مشهور حدود خود گشته بود.

شهریار که دوران کودکی خود را در میان روستاییان صمیمی و خونگرم خوشکناب در کنارکوه افسونگر حیدر بابا گذرانده بود، همچون تصویر برداری توانا خاطرات زندگانی لطیف خود را در میان مردم مهربان و پاک طینت روستا و در حریم آن کوه سحرانگیز به ذهن سپرد.

او نخستین شعر خویش را در چهار سالگی به زبان ترکی آذربایجانی سرود و بی شک سرایش این شعر کودکانه گواه نبوغ و قریحه شگفت انگیز او بود.

شهریار شرح حال دوران کودکی خود را در اشعار آذربایجانی اش بسیار زیبا، تاثیر گذار و روان به تصویر کشیده است.

طبع توانای شهریار توانست در ابتدای دهه سی شمسی و در دوران میانسالی اثر بدیع و عظیم حیدربابایه سلام را به زبان مادری اش بیافریند.

او در این منظومه بی همتا در خصوص دوران شیرین کودکی و بازیگوشی خود در روستای خشکناب سروده است:

قاری ننه گئجه ناغیل دییه نده، (شب هنگام که مادر بزرگ قصه می گفت)

کولک قالخیب قاپ باجانی دویه نده، (بوران بر می خاست و در و پنجره خانه را می کوبید)

قورد کئچی نین شنگیله سین ییه نده، (هنگامی که گرگ شنگول و منگول ننه بز را می خورد)

من قاییدیب بیر ده اوشاق اولایدیم! (ای کاش من می توانستم بر گردم و بار دیگر کودکی شوم !)

شهریار دوران تحصیلات اولیه خود را در مدارس متحده، فیوضات و متوسطه تبریز گذراند و با قرائت و کتابت السنه ترکی، فارسی و عربی آشنا شد.

شهریار بعدا به تهران رفت و در دارالفـنون تهـران تا کـلاس آخر مـدرسه طب تحـصیل کرد و در چـند مریض خانه هـم مدارج اکسترنی و انترنی را گذراند، ولی به بروز برخی مشکلات و موانع شخصی از ادامه تحـصیل محروم و با وجود مجاهـدت هـایی که بعـداً توسط دوستانش به منظور تعـقـیب و تکـمیل این یک سال تحصیل شد، شهـریار رغـبتی نشان نداد و ناچار شد وارد خـدمت دولتی بـشود.

شهریار چـنـد سالی را در اداره ثـبت اسناد نیشابور و مشهـد خـدمت و در سال 1315 به استخدام بانک کـشاورزی تهـران درآمد.

شهـریار در تـبـریز با یکی از بـستگـانش ازدواج کرد که ثـمره این وصلت دو دخـتر به نام های شهـرزاد و مریم است.

منظومه حیدر بابا سلام در سال 1322 منتشر شد واز لحظه نشر مورد استقبال قرار گرفت.

'حـیـدر بابا' نـه تـنـهـا تا کوره ده های آذربایجان، بلکه به ترکـیه و قـفـقاز هـم رفـته و در ترکـیه و جـمهـوری آذربایجان چـنـدین بار چاپ شده است.

این منظومه از آثار جاویدان شهریار و نخستین شعری است که وی به زبان مادری خود سروده است.

سرانجام خورشید حیات شهریار ملک سخن و افتاب زندگی ملک الشعرای بی بدیل ایران پس از هشتاد وسه سال تابش پر فروغ در کوهستان های آذربایجان غروب کرد.

27 شهریور ماه سال 1367 شمسی سالروز وفات آن شاعرعاشق و عارف بزرگ است.

بیست و هفتم شهریور ماه سالروز خاموشی شهریار شعر ایران با تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی ' روز ملی شعر و ادب ' نامیده شده است.

گزارش خطا

X Share

Telegram Google Plus Linkdin

Cloob Facenama

لینک کپی شد

نظر شما

قابل توجه کاربران و همراهان عزیز: لطفا برای سرعت در انتشار نظرات، از به کار بردن کلمات و تعابیر توهین آمیز پرهیز کنید.

پربازدید ها
پربحث ترین

آخرین اخبار
عکس و فیلم