روحانی هنگام سخنرانی به چه فکر می‌کرد؟

صادق زيباكلام

درباره سخنرانی آقای روحانی در مجمع عمومی سازمان ملل که انتقاداتی هم به آن شده است من ترجیح می دهم به جمله‌ای از مرحوم علی امینی استناد کنم. بعد از کودتای 28 مرداد علی امینی به ‌عنوان رئیس هیات مذاکره‌کننده‌ با نمایندگان کنسرسیوم( آمریکا، انگلیس و فرانسه) برای انعقاد قرارداد کنسرسیوم نفت با مستر پیچ وارد عمل شد . این اقدام انتقادات زیادی را متوجه وی کرد تا اینکه وی در پاسخ به منتقدان یک جمله تاریخی گفت . جمله این بود با ما نیاید آنقدر که می خواستیم را در نظر بگیریم بلکه آن مقداری که می توانستیم ملاک است . آن موقع ما جوان بودیم و جمله امینی را حمل بر سازشکاری و نوکر آمریکایی بودن وی کردیم اما بعدها فهمیدیم که خیلی وقت ها بر اساس خواسته‌ها قضاوت نکنیم و بر اساس توانایی ها قضاوت کنیم. اولین و مهم ترین نکته در خصوص سفر آقای روحانی به نیویورک و سخنرانی ایشان این است که ما باید بر اساس آنچه ایشان می توانست بیان کند قضاوت کنیم.

به اعتقاد من آقای روحانی خیلی چیزهای دیگر باید می گفت ولی آنچه را که می توانست گفت. واقعیت این است که روحانی هنوز به کشور برنگشته ، خیلی از تندرو ها هشدار دادند و مطالبی علیه ایشان چاپ کردندکه نشان می دهد این افراد منتظر هستند آقای روحانی حرفی را بزند و ضد او به کار ببرند. من فکر می کنم آقای روحانی وقتی سخنرانی می کرد با خود می گفت من در نیویورک مهمانم و به تهران بر خواهم گشت.باید اشاره کنم که روحانی برای سروساماندهی به اوضاع کشور برنامه ای بلند مدت دارد که هر حرکت تند و هیجانی می توانست دربرنامه بلند مدت وی اخلال ایجاد کند. آقای روحانی نمی خواهد به سرنوشت خاتمی دچار شود بنابراین تمام تلاش اش این است که اصولگرایان در برابر وی قرار نگیرند.البته از همه اینها مهمتر اعتمادی است که مقام معظم رهبری به روحانی داشتند. ایشان این اعتماد را نه به خاتمی داشتند و نه به احمدی نژاد. رهبر انقلاب می داند که هوش ، تدبیر و لیاقت روحانی خیلی بیشتر از احمدی نژاد است ، به همین دلیل به ایشان اختیار تام دادند. اگر روحانی بر سر جلسه ناهار با اوباما حاضر می شد یا طور دیگری سخن می‌گفت چه بسا اعتماد رهبری به ایشان دچار خدشه می شد.(منبع: قانون)

گزارش خطا