از کالاهای خوراکی تا بازار مسکن؛ دلالیسم آفت جان اقتصاد ایران!

نواندیش_محمدصادقی: هر سال با آغاز سال جدید نرخ کالاهای مورد نیاز مردم به شکل عجیب و بعضا قطره چکانی بدون هیچ دلیل خاصی افزایش می یابد، در حال که همچنان متر و معیارهای اقتصادی و حتی ارز اختصاص داده شده در شرایط مشابه قرار دارد. انصافا به این دولت و آن دولت هم ربطی ندارد و هر سال شاهد این اتفاق به طریقی هستیم.

در یک مثال ساده که کالای خوراکی و مصرفی ضروری هم محسوب نمی شود شکلات کوچک یکی از برندهای مطرح داخلی طی ۳ هفته ۵ هزار تومان و بعد دو هزار تومان و بعد هزار تومان افزایش می یابد تا جایی که نسبت به یک ماه قبل از آن باید ۳۰ تا ۴۰ درصد بیشتر از قیمت مشابه اسفند ماه برای آن هزینه کرد، حال اوضاع در مورد کالاهای اساسی از ماکارانی گرفته تا حبوبات و غیره از این هم خراب تر است.

متاسفانه باید گفت که به نظر می رسد عمده تورم و گرانی های ما از بازار مسکن گرفته تا اقلام خوراکی بیش از آنکه در حال حاضر به معیارهای اقتصادی وابسته باشد به خاطر بی سامانی بازار نبود قوانین مشخص و فعالیت گسترده دلالان وابسته است، مثلا در بازار میوه چرا گوجه سبزی که در بسیاری از روستاهای ما هم به وفور پیدا می شود باید قیمتی نجومی و عجیب و میلیونی پیدا کند! میوه ای که نه وارداتی است و نه برای به عمل آمدن آن هزینه ای مثلا حتی معادل یک هندوانه می شود؟!

حساب خیلی از کالاها و موارد دیگر نیز همین است حتی بازار مسکن که هر ساله جلو تر از نرخ تورم حرکت می کند، در این شرایط مشخص است که حضور سودجویان و دلالان در همه حوزه های اقتصاد کشور از تولید و تامین اقلام و کالاها تا واردات و پخش آنها و حتی خرید از کشاورز و پخش اش در سطح کشور کار را به اینجا رسانده که اصلا مشخص نیست خیلی از قیمت گذاری ها بر چه اساسی صورت می گیرد قیمت گذاری هایی که نه متر و معیار اقتصاد بازار آزاد و لیبرالیستی توضیحی برای آن دارد و نه حتی هیچ مکتب اقتصادی دیگری، گویا اصلا باید نام تازه ای مثلا دلالیسم را به آن اختصاص داد.

همین دلالیسم هم هست که در بسیاری از موارد مانعی بزرگ بر سر هرگونه اصلاح اقتصادی یا حتی رفع تحریم و بهبود شرایط ایجاد می کند چرا که این دلال ها تنها در شرایط نابه سامان اقتصادی مانند زالو از خون مردم ارتزاق می کنند. دلال هایی که نه کشور می شناسند نه نظام برایشان اهمیت دارد و نه هیچ چیز دیگری فقط از این شرایط برای پر کردن جیب خودشان استفاده می کنند و هیچ چیز دیگری برایشان اهمیت ندارد.