- ترامپ: حمله اسرائیل به ایران به راحتی میتواند اتفاق بیفتد/ به توافق نزدیک شده ایم
- عراقچی: برای دفاع از حقوق ملت ایران به مسقط میرویم
- قطعنامه شورای حکام آژانس بین المللی انرژی اتمی علیه ایران تصویب شد: کدام کشورها رای موافق، مخالف و ممتنع دادند؟
- واکنش نمایندگی ایراندر سازمان ملل به تهدیدات اسرائیل و آمریکا: نظامیگری تنها به بیثباتی دامن میزند
- بیانیه اتحادیه اروپا در شورای حکام: از پیشرفتهای هستهای ایران عمیقاً نگرانیم
- دفاع جانانه برادر داماد رئیسی از کاظم صدیقی
- اظهارات فرمانده سنتکام درباره اقدام نظامی علیه ایران
- ابراز تردید ترامپ درباره رسیدن به توافق با ایران
- رهبر انقلاب: بنظر من هرچه ممکن است در لوایح اقتصادی دستکاری کمتری صورت گیرد/ دستکاری زیاد، لایحه را از اثر می اندازد
واکنش هاشمی رفسنجانی به پیشنهاد صادق خلخالی برای نخست وزیر شدن
عبدالمجید معادیخواه در خاطرات خود، از ماجرای مخالفت مرحوم هاشمی رفسنجانی با نخستوزیری صادق خلخالی گفته است.
به گزارش خبرآنلاین، بنابرآنچه مرکز اسناد انقلاب اسلامی روایت میکند، عبدالمجید معادیخواه، وزیر وقت فرهنگ و ارشاد اسلامی، در خاطرات خود از ماجرای مخالفت مرحوم هاشمی رفسنجانی با نخست وزیری صادق خلالی تعریف میکند.
در ادامه قسمتی از این خاطره را میخوانید؛
در روزهای اول انقلاب که شاید هنوز بوی کباب قدرت به مشام کسی نرسیده بود، بعضی از افراد بیپرده و بدون هیچ نگرانی از آشکارشدن نیت درونی به دنبال سهمخواهی خود از سفرهی انقلاب بودند. در همان روزها در ساختمان زیرزمینی مدرسهی علوی، در کنار هاشمی رفسنجانی بودم. سخن روز، معرفی مرحوم بازرگان به عنوان نخستوزیر بود. همه بیشوکم، از آن تفاهم شادکام بودند و آن را به نیک میگرفتند.
ناگهان صادق خلخالی را دیدم که بی هیچ پردهپوشی، هاشمی رفسنجانی را با این پرسش مخاطب ساخت که: «چرا من نباید نخستوزیر شوم؟» هاشمی با لبخندی به اوگفت: «نیروهای اداری، با تو کار نمیکنند.» روشن بود که آن پاسخ حرف دل رفسنجانی نبود. اگر او در پاسخ شفافتر سخن میگفت، چهبسا رنجش پیش میآمد، اما سماجت خلخالی بیش از آن بود که به آن طفرهروی قانع شود.
او سخن خود را چنین پی گرفت که: «تو من را به امام پیشنهاد کن، کارت نباشد.» هاشمی رفسنجانی هم ملاحظه را کنار گذاشت و خیلی روشن وساده در پاسخ گفت: «مشکل این است که من تو را قبول ندارم.»
شاید هاشمی رفسنجانی روحیهی برخورد جدی و بیپروای خلخالی با مجرمین را تا عملیکردن اعدام نمیپسندید و فرصت پیش آمده را مغتنم شمرد تا مخالفت خود با سیاست کاربردی وی در قبال مجرمین را بدین طریق بیان کند.