چرا ظریف معاونت سیاسی پزشکیان را قبول نکرد؟

معاون راهبردی رئیس‌جمهور، گفت: من از همان ابتدا انتخاب کردم که در معاونت راهبردی فعالیت کنم و از معاونت سیاسی فاصله بگیرم تا نقش وزیر خارجه تحت الشعاع قرار نگیرد؛ اکنون نیز با توجه به تجربیاتم در حوزه سیاست خارجی، همچنان به صورت غیررسمی به وزارت امور خارجه کمک می‌کنم.

به گزارش ایلنا،‌ محمدجواد ظریف معاون راهبردی رئیس‌جمهور از خانه اندیشه‌ورزان بازدید کرد که در این بازدید برگزاری مرحله نهایی جایزه ملی سیاست‌گذاری نیز صورت گرفت. وی در این بازدید به عنوان داور افتخاری دومین دوره «جایزه ملی سیاستگذاری» حضور یافت.

وی در جریان این بازدید درباره مسئولیت‌های جدید خود گفت: من از همان ابتدا انتخاب کردم که در معاونت راهبردی فعالیت کنم و از معاونت سیاسی فاصله بگیرم تا نقش وزیر خارجه تحت شعاع قرار نگیرد؛ اکنون نیز با توجه به تجربیاتم در حوزه سیاست خارجی، همچنان به صورت غیررسمی به وزارت امور خارجه کمک می‌کنم، اما تمرکز اصلی‌ام بر مسائل راهبردی و توسعه انسانی خواهد بود.

معاون راهبردی رئیس‌جمهور درباره چالش‌های کشور در حوزه سیاست خارجی و داخلی افزود: سیاست خارجی یکی از مسائل اصلی کشور است که باید به آن توجه جدی شود. ما در روابط با همسایگان با مشکلاتی مواجه هستیم که وزارت خارجه به‌تنهایی نمی‌تواند آنها را حل کند. نیاز به همکاری و هماهنگی بین‌بخشی داریم تا بتوانیم این مسائل را مدیریت کنیم. همچنین، وزارت‌خانه‌های ما باید به‌جای راه‌حل‌محوری، مسئله‌محور باشند و از تحلیل دقیق مشکلات به راه‌حل برسند.

وی افزود: یکی از مشکلات اساسی ما این است که سازمان برنامه و بودجه به جای برنامه‌محوری به بودجه‌محوری تبدیل شده است و مدیران بیشتر وقت خود را صرف حل بحران‌های مالی می‌کنند و به مشکلات توسعه‌ای کمتر توجه می‌شود؛ ما باید بتوانیم گفتمان توسعه را به‌طور جدی‌تر دنبال کنیم و برنامه‌ریزی را در محور قرار دهیم.

معاون راهبردی رئیس جمهور درباره نقش مهم نهادهای مدنی و نخبگان گفت: یکی از وظایف معاونت راهبردی، حفظ ارتباط بین دولت و نخبگان است؛ ارتباط مؤثر با انجمن‌های علمی، دانشگاه‌ها و اندیشکده‌ها می‌تواند به دولت در تصمیم‌گیری‌ها کمک کند، این تعاملات باعث می‌شود تا سیاست‌گذاری‌ها با دقت و بر اساس نظرات نخبگان علمی پیش برود.

ظریف درباره لزوم ساماندهی اندیشکده‌های دولتی و غیردولتی عنوان کرد: ما نیاز به ایجاد هماهنگی بین اندیشکده‌های دولتی و غیردولتی داریم تا از ظرفیت‌های آن‌ها به‌طور مؤثر استفاده کنیم؛ باید این نهادها شفاف باشند و نگرش‌های فکری خود را اعلام کنند، چرا که بیان واضح بنیان‌های فکری می‌تواند به ارتقاء سیاست‌گذاری‌ها کمک کند.