برنامه وزیر خارجه پیشنهادی ترامپ برای ایران، ونزوئلا و چین پیش بینی شد

 جماران: دولت دونالد ترامپ سناتور مارکو روبیو (جمهوری‌خواه از فلوریدا) را به عنوان وزیر امور خارجه نامزد کرده است، تصمیمی که تغییرات گسترده‌ای در سیاست خارجی ایالات متحده به همراه خواهد داشت. در یک رویکرد انقلابی، روبیو احتمالا از استراتژی حمایت از برخی جنش های  اعتراضی داخلی، به عنوان راهی برای تحریک تغییر در کشورهایی که آمریکا با حکومت های آنها مخالف است استفاده خواهد کرد.

نشنال اینترست با این مقدمه می نویسد:

در یک مقاله در سال 2020 برای نشریه امور بین‌الملل، روبیو از حمایت ایالات متحده از جنبش‌های اعتراضی مبتنی بر پایگاه مردمی مانند اعتراضات در ونزوئلا، ایران و چین(هنگ کنگ) دفاع کرده است. با توجه به انتصاب روبیو، انتظار می‌رود که دولت جدید ترامپ تلاش کند (1) دموکراسی را به ونزوئلا بازگرداند، (2) کمپینی برای نفوذ به منظور تغییر در ایران از طریق اعتراضات راه‌اندازی کند و (3) یک جنگ صلیبی وسیع‌تر و دقیق‌تر برای تأثیرگذاری بر رفتار حزب کمونیست چین با برجسته کردن نقض‌های حقوق بشر آن در سراسر چین انجام دهد.

برای پیشبرد این برنامه‌ها، ایالات متحده باید به طور همزمان بر توانمندسازی جنبش‌های مخالف حاکمیت مرکزی در این کشورها و تضعیف تاب‌آوری دولت و ظرفیت آن برای حفظ سرکوب جمعی تمرکز کند. نویسنده این مطلب در توضیح روش احتمالی مدنظر روبیو برای رسیدن به اهداف مدنظر خود در ونزوئلا می نویسد: تضعیف حکومت مادورو نیازمند فشار مستمر ایالات متحده بر رژیم از طریق محدود کردن درآمدهای انرژی آن است. این بدان معناست که باید تحریم‌ها علیه بخش‌های نفت و بانکداری ونزوئلا را حفظ و تقویت کرد. علاوه بر این، تبدیل ونزوئلا به دوستی برای دشمنان ایالات متحده—از جمله ایران، روسیه، چین و حزب‌الله—آن را به تهدید امنیتی مهمی برای ایالات متحده تبدیل می‌کند. با توجه به این موضوع، کاخ سفید باید تدابیر فوق‌العاده‌ای، از جمله عملیات‌های پنهان و آشکار، را برای تضعیف تاب‌آوری کاراکاس در نظر بگیرد.

علاوه بر این، ایالات متحده باید حمایت سیاسی و ارتباطات خود را با رئیس‌جمهور منتخب در تبعید، ادموندو گونزالس، افزایش دهد و همچنین اقداماتی برای حمایت از ماریا کورینا ماچادو، که در حال حاضر در ونزوئلا در مخفیگاه به سر می‌برد، انجام دهد. حمایت عمومی ایالات متحده از این چهره‌های مخالف نه تنها به دلیل آن‌ها مشروعیت بیشتری می‌بخشد، بلکه به ونزوئلایی‌ها اطمینان می‌دهد که در دوران پس از مادورو، کشورشان از حمایت یک متحد پایدار و قدرتمند برخوردار خواهد بود و به حال خود رها نخواهد شد. این حمایت ایالات متحده و همچنین حمایت متحدان منطقه‌ای هم‌فکر می‌تواند زمینه‌ساز ائتلافی از واسطه‌های قدرت ونزوئلا باشد که به دنبال انتقال قدرت به سمت دموکراسی هستند.

نویسنده در ادامه به پرونده ایران در وزارت خارجه روبیو پرداخته و با تکرار ادعاهای بی پایه و اساس درباره تحولات داخلی در ایران می نویسد: ایران مخالف اصلی آمریکا در خاورمیانه است. از زمان انقلاب اسلامی 1979، ایالات متحده تلاش‌های مختلفی برای حمایت از برخی اعتراض های داخلی در ایران انجام داده است.

نویسنده در ادامه ادعا می کند که تحریم‌های شدید، اعتراضات داخلی در ایران و درگیری‌های مداوم در خاورمیانه تاب آوری حاکمیت در ایران را تضعیف کرده و اتفاقا از این مسائل به عنوان فرصت هایی برای آمریکا یاد می کند. نویسنده این مطلب در ادامه پیشنهاد کرده که دولت جدید آمریکا همزمان با تضعیف منابع درآمدی ایران، می‌تواند به ایرانی‌ها دسترسی به خدمات اینترنت رایگان ارائه دهد، همانطور که برای اوکراینی‌ها انجام داده است. نویسنده همچنین پیشنهاد می کند که ایالات متحده تحریم و ممنوعیت سفر مقام های ایرانی به کشورهای غربی را جدی تر پیگیری کند.

درباره سیاست احتمالی مارک روبیو در مقابل چین نیز، نویسنده ادعا می کند که دولت ترامپ باید در استراتژی حمایت از مخالفان داخلی، تلاش‌ها برای تغییر رفتار حزب کمونیست چین (CCP) را مهم ترین اولویت خود قرار دهد. حزب کمونیست چین در حال انجام پاکسازی قومی و نسل‌کشی علیه اویغورها در منطقه خودمختار سین‌کیانگ و همچنین تبتی‌ها در منطقه خودمختار تبت و فراتر از آن است. روبیو باید این نقض‌های حقوق بشر را برجسته کند و به طور جامع به آن‌ها رسیدگی کند. به گفته خودش، «حمایت از سوی ایالات متحده می‌تواند اشکال مختلفی داشته باشد، از جمله بیانیه‌های حمایت اخلاقی، اعمال تحریم‌های هدفمند علیه کسانی که آزادی بیان و تجمع مسالمت‌آمیز را سرکوب می‌کنند، توسعه ابزارهای دسترسی به اینترنت برای مقابله با سانسور و فراهم کردن پناهگاه امن برای کسانی که مورد آزار قرار گرفته‌اند.»

به طور همزمان، ایالات متحده باید از انتخاب آزاد تایوان برای ادغام در چین بزرگ یا حفظ خودمختاری‌اش حمایت کند. این حمایت شامل تسلیح، تجهیز و آموزش نیروهای مسلح تایوان، حفظ برنامه‌های اضطراری برای حفاظت از آن در برابر تهاجم و ادامه عملیات آزادی ناوبری در تنگه‌های تایوان است.

علاوه بر این، ایالات متحده باید هزینه مشارکت در رژیم و همچنین حمایت از آن را افزایش دهد. بسیاری از حامیان این رژیم به دلایل پزشکی یا شخصی به کشورهای غربی سفر می‌کنند و در کشورهایی مانند کانادا سرمایه‌گذاری یا اقامت دارند. ایالات متحده باید تحریم‌ها و ممنوعیت‌های سفر برای این افراد را با تلاش‌های فعال برای پیگرد قانونی کسانی که به خارج سفر می‌کنند، همراه کند. در سال 2019، یک پیشینه ایجاد شد زمانی که سوئد حمید نوری را بازداشت، محاکمه و سپس آزاد کرد.

در عین حال، در حالی که ایالات متحده از اعتراضات و مخالفتهای مردم ایران حمایت می‌کند، کاخ سفید باید از اقداماتی که ممکن است آن‌ها را دلسرد کند، پرهیز کند. به عنوان مثال، اعمال ممنوعیت‌های وسیع سفر برای عموم ایرانیان نه تنها باعث دلسردی مردم می‌شود، بلکه به تبلیغات ضد آمریکایی رژیم دامن می‌زند.

اولین و مهم‌ترین اولویت در استراتژی حمایت از مقاومت، تلاش‌ها برای تغییر رفتار حزب کمونیست چین (CCP) باقی می‌ماند. حزب کمونیست چین در حال انجام پاکسازی قومی و نسل‌کشی علیه اویغورها در منطقه خودمختار سین‌کیانگ و همچنین تبتی‌ها در منطقه خودمختار تبت و فراتر از آن است. روبیو باید این نقض‌های حقوق بشر را برجسته کند و به طور جامع به آن‌ها رسیدگی کند. به گفته خودش، «حمایت از سوی ایالات متحده می‌تواند اشکال مختلفی داشته باشد، از جمله بیانیه‌های حمایت اخلاقی، اعمال تحریم‌های هدفمند علیه کسانی که آزادی بیان و تجمع مسالمت‌آمیز را سرکوب می‌کنند، توسعه ابزارهای دسترسی به اینترنت برای مقابله با سانسور و فراهم کردن پناهگاه امن برای کسانی که مورد آزار قرار گرفته‌اند.» به طور همزمان، ایالات متحده باید از انتخاب آزاد تایوان برای ادغام در چین بزرگ یا حفظ خودمختاری‌اش حمایت کند. این حمایت شامل تسلیح، تجهیز و آموزش نیروهای مسلح تایوان، حفظ برنامه‌های اضطراری برای حفاظت از آن در برابر تهاجم و ادامه عملیات آزادی ناوبری در تنگه‌های تایوان است. نویسنده در ادامه این مطلب ادعا می کند که انتخاب مارکو روبیو به عنوان وزیر امور خارجه پیامدهای گسترده‌ای برای امنیت ملی ایالات متحده خواهد داشت.

توضیح جماران : ترجمه و انتشار این مطلب به معنای تایید محتوای آن نیست بلکه به منظور آشنایی ذهن مخاطب ایرانی با نوع رویکردها و تحلیل های جاری پیرامون عملکرد احتمالی دولت جدید در آمریکا منتشر می شود.