- آمریکا وزیر پزشکیان را تحریم کرد
- دیدار سیدحسن خمینی با مهدی کروبی (عکس)
- علت اعدام کورس ناظمیان شوهر اول مهستی، خواننده + عکس
- نادر جهانبانی؛ خلبان اسطوره دوره شاه یا ...!؟ + علت اعدام
- مسیح مهاجری: بیحجابی در تاریخ نظام جمهوری اسلامی، پدیدهای است که در دولت سیزدهم رخ داده/ با اجرای قانون مجلس، بی حجابی تشدید می شود
- رضا رشیدپور اینگونه به اشتباهات وزیر ارشاد رئیسی کنایه زد + تصویر
- نظر پزشکیان درباره ثبت شکایت علیه هتاکان به او
- افشاگری زیدآبادی علیه حسین الله کرم/ پشت سر هیات اروپایی تیراندازی کرد؛ آنها هم ترسیدند و رفتند
- زیر عبای شهید رئیسی قایم نشوید
"عبرت تاریخ" سرنوشت رهبری که قدر فرصت ها را ندانست!

نواندیش_محمد صادقی: تا همین چند روز پیش همه چیز عادی به نظر می رسید، حتی زمانی که تحرکات گروه های تروریستی آغاز شده بود و اسد همچنان دلگرم به حمایت پشتیبان های خارجی خود یعنی روسیه و ایران عازم مسکو می شد تا احتمالا از حمایت پوتین اطمینان حاصل کند.
اسد یکبار در سال ۲۰۱۱ به لطف ایران و روسیه به معنای واقعی از گور برگشته بود و احتمالا امید داشت تا دوباره چنین شود اما آیا در لحظاتی که برای همیشه کشورش را ترک می کرد در حالی که هواپیمای او در راه مسکو بود و دیگر تبدیل به یکی از رهبران فراری تاریخ شده بود به این فکر کرد که چرا از این فرصت ۱۲ سال که دوباره پیدا کرده بود استفاده نکرد؟!
در صفحات تاریخ منطقه طی همین ۵۰ سال اخیر پر از رهبرانی است که نشنیدند یا مثل محمدرضا پهلوی دیر شنیدند، متکی به پشتیبانان خارجی خود بودند نه مردم شان و در نهایت نیز تاریخ طومار آن ها را در هم پیچید، وقتی به جای اتکا به مردم ات چشم به حمایت خارجی بدوزی باید در نهایت بدانی که سرنوشت اش چیزی بهتر از بشار اسد نخواهد بود، او شاید دیروز تازه با شنیدن مصاحبه عباس عراقچی وزیر خارجه کشورمان به این رسیده باشد، جایی که عراقچی گفت قرار نیست ما جای ارتش سوریه بجنگیم، آقای اسد انعطاف به خرج نداد!
در نهایت سرنوشت رهبری که نتواند از فرصت ۱۲ ساله ای که به او داده شد استفاده کند و حتی نداند بیخ گوش اش گروهی این چنین در حال تجهیز هستند و تازه در زمان از دست رفتن کشور به فکر افزایش ۵۰ درصدی حقوق نظامیان خود بیافتد چیزی بیشتر از فرار نیست، اسد نیز درس عبرت دیگری برای رهبران جهان شد اما افسوس که به قول حضرت علی (ع) عبرت ها چه فراوان و عبرت گیرندگان چه اندک اند!