مشروعیت گفت و گوی روحانی و اوباما از کجا می آید؟

 یکی از شعارهای دولت یازدهم مساله اعتدال ورزی در سیاست داخلی و خارجی با حفظ اصول و عزت و کرامت ملی ایرانیان  بوده است  و اگر چنین است  سوال اصلی از مخالفان و منتقدان دولت یازدهم این است که کجای  گفت و گوی تلفنی روحانی با اوباما ناقض شعارهای دولت تدبیر و امید بوده است؟

از منظر شعارهای مطرح شده از سوی دولت تدبیر و امید، به هیچ عنوان "نفس مذاکره" مساله اصلی بین ایران و آمریکا نبوده است و مهم محتوای مذاکرات و اصول مذاکره از موضع برابر و احترام متقابل است. در این راستا به شرط اینکه گفت و گو نافی اصول عزت و حکمت و مصلحت نباشد نه تنها نافی ارزش ها و اصول و منافع ملی کشور نیست بلکه برعکس اقدامی است در راستای افزایش منافع و امنیت ملی کشورمان.

با این وصف مادامی که دولت این اختیار را دارد که با دیگر دولت ها پشت میز مذاکره بنشیند، طبیعتا مخالفان دولت هم به شرط متوسل نشدن به خشونت حق اعتراض دارند و اساسا حق اعتراض و نقد یکی از شعارهای اصلی دولت تدبیر و امید بوده است.

گمان نمی رود این روزها مساله گفت و گو با آمریکا معضلی برای دستگاه سیاست خارجی کشور باشد بلکه مشروعیت مذاکره با آمریکا و گفت و گوهای احتمالی در آینده پیشتر با رای 19 میلیونی مردم به رییس جمهور روحانی و اعتماد و حمایت قاطبه جریان های سیاسی و چهره های برجسته نظام به رییس جمهور جدید که منادی شعار اعتدال و گفت و گو بوده است،حاصل شده است و طبیعتا مخالفان گفت و گو هم به سهم خود می توانند این فرایند را نقد کنند و حتی در اعتراض به آن صف آرایی کنند و به خیابان بیایند،

اما باید قبل از قایل شدن این حق برای خود بر این نکته واقف باشند که رای مردمی طرف مقابل بیشتر از آنها است و از سوی دیگر حامیان دولت هم این حق را خواهند داشت که آزادانه و به شرط عدم خشونت ورزی حمایت خود از رویکردها و سیاست های دولت را به نمایش بگذارند، که صد البته حامیان دولت تنها 3 ماه پیش با رای 19 میلیونی به رییس جمهور این حمایت خود را به نمایش گذاشته اند و شاید لزوما در شرایط کنونی نیازی برای به نمایش گذاشتن حمایت خود از دولت نبینند.