- عراقچی: مذاکره با آمریکا اگر در کار باشد فقط درباره پرونده هستهای است
- اتهام افکنی زاکانی: مشاور استاندار یکی از متهمان در پرونده حریم تهران است
- زنی که پشت پرده تصمیمهای مهم ترامپ در مورد اسرائیل است /ثروتمندترین زن اسرائیلی سیاست خاورمیانهای آمریکا را تعیین میکند
- تذکر یک نماینده درباره حقوق کارمندان، فرهنگیان و نیروهای مسلح
- تهدید ثابتی توسط زنجانی/ ادعایت را ثابت نکنی پشت و رویت میکنم
- جنجال دوباره کوچکزاده در صحن/ حاجی بابایی: تا ظهر هم داد بزنی، عصبانی نمیشوم
- حسین شریعتمداری هم قبول کرد: برای برخورد با کشف حجاب، بگیر و ببند به جایی نمی رسد
- سعید جلیلی با زنده نگه داشتن شبح "دولت سایه" هر شب رویای پاستور می بیند
واکنش عباس عبدی به خودکشی ابراهیم نبوی

عباس عبدی در واکنش به خبر فوت ابراهیم نبوی نوشت: ساعت ۲۲ امشب خبر تاسفبار درگذشت خودخواسته ابراهیم نبوی را به من دادند. خشکم زد. خیلی متاسف شدم. این روزها متن چند سال پیش او درباره یک نماینده مجلس بشدت بازنشر شده بود، به همین مناسبت دیشب با خانواده درباره استعداد بینظیر او در طنز گفتگو میکردیم. او چهره بی نظیر طنز، نویسندگی و روزنامهنگاری ایران بود و سطح و عمق طنز را چند پله به پیش برد داستاننویسی برجسته بود. شاید به دلیل نوشتارهای طنزش برخی چندان توجهی به عمق روحیه او نکرده باشند.
او شخصیت سیاسی و ادبی مستقل خود را داشت و حرفهایش را صادقانه میزد و نان را به نرخ روز نمیخورد و همین موجب انزوا و علت افسردگی او در خارج شد و در نهایت راهی را انتخاب کرد که همه ما در آن تا حدی مسئول هستیم. او باید به هر قیمتی که بود به ایران دعوت و باز گردانده میشد.
او ۱۰سال پیش چنین گفت: «علت اینکه قصد بازگشت دارم این است که میخواهم به کارهای ماندگار و اساسیام از جمله تحقیقات ادبی دربارهٔ تاریخ طنز بپردازم، رمانها و داستانهای کوتاهم را منتشر کنم و در فضای فرهنگی داخل ایران زندگی کنم. این نعمت بزرگی است که صدای دور و برتان فارسی باشد. مشکل من این است که میخواهم در محیط زبان فارسی زندگی کنم. همان رنجهایی را که مردم میکشند، بکشم و در همان شادیهایی که از آن بهره میبرند، شریک باشم.»
متاسفانه نیروهایی که دل در گرو این خاک دارند و دوست هم ندارند که در بازیهای سیاسی آن سوی آب وارد شوند تحت فشار و طرد سیاسی قرار میگیرند و مصداق از اینجا رانده از آنجا مانده میشوند. دولت و حکومت باید فکری جدی برای این افراد کنند.
کتاب «حقیقت یا آزادی» گفتگوی مفصل و حرفهای او با من است که در سال ۱۳۸۰ انجام شده است. در واقع یکی از بهترین گفتگوهایی است که با روزنامهنگاران داشتهام. روحش شاد
سلام همین الان این رادیو به مراتب دشمنتر با نظام در کشور زندگی می کنند، باید واقع بین بود و دوستان و خانواده کمک می کردند به ایران بیایند مثلا همین آقای عباس عبدی زنگ می زدند کمک می کردند ایشان سفری داشته باشد. 
