- مدیر شهرداری تهران: دوربینهای اماکن هک شده نه دوربینهای ترافیکی!
- جواد امام: تصمیمگیران آب، حسابداری و الهیات خواندهاند
- واکنش رسمی به شایعه استعفای رئیس جمهور و معاون اول
- شهروند اسرائیل از دوست دخترش برای ایران جاسوسی می کرد
- خطیبزاده: مذاکره با آمریکا در شرایط کنونی «مذاکره مسلح» خواهد بود
- رونمایی از کتاب خاطرات معاون اولی جهانگیری با سخنرانی ظریف، طیبنیا، نهاوندیان و لعیا جنیدی + زمان برنامه
- توضیح یوسف پزشکیان درباره انتصاب سقاب اصفهانی
- سیاستورزی فضیلتی مدنظر سید محمد خاتمی چیست؟
- دو مقصد موشکهای ایران در صورت حمله احتمالی اسرائیل
واکنش عباس عبدی به خودکشی ابراهیم نبوی

عباس عبدی در واکنش به خبر فوت ابراهیم نبوی نوشت: ساعت ۲۲ امشب خبر تاسفبار درگذشت خودخواسته ابراهیم نبوی را به من دادند. خشکم زد. خیلی متاسف شدم. این روزها متن چند سال پیش او درباره یک نماینده مجلس بشدت بازنشر شده بود، به همین مناسبت دیشب با خانواده درباره استعداد بینظیر او در طنز گفتگو میکردیم. او چهره بی نظیر طنز، نویسندگی و روزنامهنگاری ایران بود و سطح و عمق طنز را چند پله به پیش برد داستاننویسی برجسته بود. شاید به دلیل نوشتارهای طنزش برخی چندان توجهی به عمق روحیه او نکرده باشند.
او شخصیت سیاسی و ادبی مستقل خود را داشت و حرفهایش را صادقانه میزد و نان را به نرخ روز نمیخورد و همین موجب انزوا و علت افسردگی او در خارج شد و در نهایت راهی را انتخاب کرد که همه ما در آن تا حدی مسئول هستیم. او باید به هر قیمتی که بود به ایران دعوت و باز گردانده میشد.
او ۱۰سال پیش چنین گفت: «علت اینکه قصد بازگشت دارم این است که میخواهم به کارهای ماندگار و اساسیام از جمله تحقیقات ادبی دربارهٔ تاریخ طنز بپردازم، رمانها و داستانهای کوتاهم را منتشر کنم و در فضای فرهنگی داخل ایران زندگی کنم. این نعمت بزرگی است که صدای دور و برتان فارسی باشد. مشکل من این است که میخواهم در محیط زبان فارسی زندگی کنم. همان رنجهایی را که مردم میکشند، بکشم و در همان شادیهایی که از آن بهره میبرند، شریک باشم.»
متاسفانه نیروهایی که دل در گرو این خاک دارند و دوست هم ندارند که در بازیهای سیاسی آن سوی آب وارد شوند تحت فشار و طرد سیاسی قرار میگیرند و مصداق از اینجا رانده از آنجا مانده میشوند. دولت و حکومت باید فکری جدی برای این افراد کنند.
کتاب «حقیقت یا آزادی» گفتگوی مفصل و حرفهای او با من است که در سال ۱۳۸۰ انجام شده است. در واقع یکی از بهترین گفتگوهایی است که با روزنامهنگاران داشتهام. روحش شاد
سلام همین الان این رادیو به مراتب دشمنتر با نظام در کشور زندگی می کنند، باید واقع بین بود و دوستان و خانواده کمک می کردند به ایران بیایند مثلا همین آقای عباس عبدی زنگ می زدند کمک می کردند ایشان سفری داشته باشد. 
