سینا و ژئوپلتیک سه ضلعی مصر، غزه و رژیم صهیونیستی

ناآرامی های منطقه سینا در شمال مصر ابزاری برای تامین امنیت رژیم صهیونیستی و افزایش فشار بر جریان مقاومت به ویژه در غزه به سبب بستن گذرگاه رفح است که مردم این باریکه را در آستانه فصل سرما از دسترسی به مواد غذایی، دارویی و مصالح ساختمانی محروم می کند.

منطقه منا (خاورمیانه و شمال آفریقا) طی چهار سال گذشته در برخی کشورها دگرگونی های بنیادینی را از سر گذرانده است که برخی از آنها همچنان ادامه دارد.

یکی از مناطق راهبردی در خاورمیانه، شبه جزیره مثلثی شکل «سینا» به مساحت 60 هزار کیلومتر و محصور میان شاهراه های آبی مهمی مانند دریای مدیترانه از شمال و دریای سرخ از جنوب و مشرف به کانال سوئز است که به لحاظ ژئوپلتیکی زیر ذره بین قرار دارد.

دوم آبان ماه طی آخرین رویداد در این منطقه، 31 نیروی امنیتی مصری بر اثر 2 حمله در منطقه «شیخ زوید» و شهر «العریش» در شمال سینا کشته شدند (1) که به دنبال آن مصر در شبه جزیره حالت فوق العاده اعلام کرد و گذرگاه «رفح» را بست (2).

این منطقه با فلسطین اشغالی و صحرای «نقب» بیش از 200 کیلومتر و با غزه از راه گذرگاه رفح 14 کیلومتر مرز مشترک دارد.

«عبدالفتاح السیسی» فرمانده پیشین ارتش که خردادماه به ریاست جمهوری مصر رسید، یک روز پس از انفجار اعلام کرد مصر درگیر یک «جنگ گسترده» است که برای مدت طولانی ادامه خواهد داشت.

به گزارش خبرگزاری «آسوشیتدپرس» آمریکا، السیسی که کنار فرماندهان ارتش ایستاده بود، اعلام کرد «توطئه بزرگی علیه ما وجود دارد» و افزود این اقدام، «یک عملیات با پشتیبانی مالی خارجی» بوده است (3).

از سوی دیگر، سی ام مهرماه رادیو رژیم صهیونیستی اعلام کرد 2 سرباز ارتش این رژیم بر اثر تیراندازی افراد ناشناس زخمی شده اند (6).

هنوز هیچ گروهی مسوولیت این حملات را که واکنش منفی دبیرکل و شورای امنیت سازمان ملل متحد را به همراه داشت (4)، بر عهده نگرفته است.

البته خبرگزاری «معا» بیست و ششم مهرماه خبر داده بود «ولید واکد عطاء الله» یکی از سرکردگان گروه «انصار بیت المقدس» وابسته به القاعده، در منطقه العریش دستگیر شده است (5).

پیش از این گروه هایی مانند انصار بیت المقدس مسوولیت اقدام های مشابه و بمبگذاری ها و حملات انتحاری را بر عهده گرفته بودند که در نتیجه آن، ارتش مصر در سال 1391 برای نخستین بار پس از سه دهه با ادوات سنگین به مناطق شمالی صحرای سینا رفت و همزمان، ارتش رژیم صهیونیستی نیز منطقه را چندین بار از راه هوا بمباران کرد.

این در حالی است که بر پایه پیمان «کمپ دیوید» که «انور سادات» رییس جمهوری وقت مصر و «مناخیم بگین» نخست وزیر وقت رژیم صهیونیستی، بیست و هفتم شهریورماه 1357 امضا کردند، نیروهای صهیونیستی از منطقه اشغال شده سینا عقب نشینی کردند.

همچنین ورود ارتش مصر با سلاح جنگی و ادوات سنگین به دو سوم شمالی سینا ممنوع شد و فقط نیروهای امنیتی این کشور به همراه نیروهای حافظ صلح سازمان ملل متحد اجازه حضور در منطقه مرزی سینا را یافتند.

از 2 سال پیش یعنی از زمان «محمد مرسی» رییس جمهوری برکنار شده مصر تاکنون، ارتش این کشور با هماهنگی نیروهای امنیتی صهیونیستی برای مبارزه با تحرکات گروه های قبیله ای و تندرو در منطقه سینا فعالیت های گسترده ای انجام داد، تونل های زیرزمینی بسیاری را بمباران و پایگاه های نظامی تازه ای برپا کرد.

** پیوندهای راهبردی مصر و رژیم صهیونیستی

نسیم بیداری اسلامی در منطقه منا آنچنان لرزه ای بر اندام رژیم صهیونیستی و هم پیمانان منطقه ای آن انداخت که تا مدت ها نگرانی رهبران این رژیم را برانگیخت.

پس از سرنگونی دولت تونس، نوبت به «حسنی مبارک» رییس جمهوری پیشین مصر، رسید که به عنوان نخستین دولت عربی- اسلامی با رژیم صهیونیستی هم پیمان شده و با آن کنار آمده بود.

یکی از خواسته های معترضان به حکومت مبارک، قطع هر گونه پیوند با رژیم صهیونیستی بود؛ به گونه ای که حتی سفارت این رژیم در قاهره را اشغال و خطوط انتقال گاز میان مصر و سرزمین اشغالی را بارها منفجر کردند.

با این همه، هم در زمان دولت مرسی و هم پس از روی کار آمدن ژنرال السیسی همچنان روابط مصر و رژیم صهیونیستی با وجود فراز و نشیب های اندک به طور تنگاتنگ ادامه داشته است.

به نوشته سوم آبان تارنمای شبکه العالم، وزیر جنگ رژیم صهیونیستی نیز در گفت و گوی تازه خود با شبکه آمریکایی «بلومبرگ» گفت: اسراییل و جبهه ای شامل مصر، عربستان و امارات دشمنان یکسانی مانند القاعده و اخوان المسلمین دارند (7).

همچنین «اورن کسلر» تحلیلگر بنیاد آمریکایی «دفاع از مردمسالاری ها» یکم آبان طی گزارشی نوشت: خشونت های صحرای سینا پیوندهای مصر و اسراییل را افزایش می دهد.

به نوشته او، «هماهنگی مصر و اسراییل هم اکنون در بالاترین سطح قرار دارد و آخرین حمله (گروه های تندرو) بیش از آنکه نقطه ای بحران زا میان این 2 باشد، پایه تلاش های مشترک آنها برای مبارزه با تهدیدهای جاری در شبه جزیره سینا است».

بر پایه این گزارش، «اسراییل پارسال در امتداد مرزهای خود دیوار محکمی به منظور جلوگیری از ورود مهاجران آفریقایی کشید که مزیت دیگر آن، سدسازی در برابر خطر گروه های تروریستی صحرای سینا بود» (8).

این، در حالی است که منابع آگاه امنیتی چهارم آبان ماه به خبرگزاری انگلیسی «رویترز» گفتند ارتش مصر در حال بررسی گسترش منطقه نظامی حایل در مرز با نوار غزه و جابجایی ساکنان این منطقه است (9).

از سوی دیگر، پس از سال ها صادرات گاز از مصر به سرزمین اشغالی و اردن و توقف چندین باره آن به سبب انفجار خطوط لوله، قرار است از این پس بر پایه تفاهم نامه ای گاز میدان «تامار» در محدوده سرزمین اشغالی از راه صحرای سینا به قاهره صادر شود؛ امری که از دید وزیر انرژی این رژیم، «تحولی راهبردی و بنیادین در روابط مصر و اسراییل» است (10).

بنابراین به نظر می رسد پیوندهای امنیتی مصر و رژیم صهیونیستی بیش از پیش در حال تقویت است.

روشن است «امنیت رژیم صهیونیستی» یکی از مولفه های شکل دهنده به مواضع آمریکا در قبال حوادث خاورمیانه است.

شاید از این رو است که بیست و سوم مهرماه تارنمای «البوابه نیوز» مصر به نقل از یک فرمانده نیروی هوایی این کشور اعلام کرد واشنگتن با وجود لغو کمک سالانه یک میلیارد و 500 میلیون دلاری به قاهره از پارسال، 10 فروند بالگرد آپاچی به مصر فرستاده است (11).

از سوی دیگر، مصر که پس از هفته ها سکوت در زمان جنگ 51 روزه غزه، پیراهن یک میانجی منطقه ای را بر تن کرد و به عرصه گفت و گوها وارد شد، همچنان می کوشد نقش های بیشتری بر عهده گیرد.

خبر بیست و ششم مهرماه روزنامه «الاخبار» لبنان درباره گرایش مصر به حضور در ائتلاف بین المللی ضد داعش یا میانجیگری میان گروه های لبنانی برای گزینش رییس جمهوری، نمونه ای از تلاش های قاهره به این منظور است (12).

از یاد نبریم در شرایطی که سوریه و لبنان به عنوان کشورهای عضو محور مقاومت با گونه های تازه ای از حملات تروریستی گروه های تندرو روبرو هستند و عراق نیز در تب حاصل از ناآرامی ها و جنایات داعش می سوزد و دامنه تندروی ها در گوشه و کنار منطقه روز به روز گسترش می یابد، رژیم صهیونیستی به غزه یورش برد و 51 روز این باریکه را به گلوله بست.

در تمام این مدت، مصر به عنوان کنترل کننده گذرگاه رفح در برابر کشتارها سکوت کرد و گشایش این راه را در آن شرایط بحرانی به تاخیر انداخت.

اینک در بحبوحه اجرای مفاد آتش بس جنگ غزه که رساندن مواد غذایی، دارویی و مصالح ساختمانی به این منطقه را در بر می گیرد، رفح این بار به بهانه حملات تازه تروریستی به نیروهای صهیونیستی و مصری بسته شده و بنابراین حرکات گروه های تندرو در خاورمیانه باز هم به سود این رژیم تمام شده است.

آنچه در این میان باقی می ماند فراهم سازی ابزارهای لازم برای تامین امنیت خارجی رژیم صهیونیستی و اعمال فشار بیشتر بر گروه های مقاومت و مردم غزه است که در پی آتش باران تابستان و ویرانی 80 درصد ساختمان ها، سرمای زمستان را در پیش دارند.

-------------------------------------------

منابع:

(1) http://irna.ir/fa/News/81363137/

(2) http://www.irna.ir/fa/News/81361849/

(3) http://www.iribnews.ir/NewsText.aspx?ID=271882

(4) http://irna.ir/fa/News/81363137/

(5) http://www.irna.ir/fa/News/81353153/

(6) http://www.irna.ir/fa/News/81360148/

(7) http://fa.alalam.ir/news/1643337

(8) http://www.defenddemocracy.org/media-hit/oren-kessler-sinais-volatility-increasingly-unites-egypt-and-israel/

(9) http://irna.ir/fa/News/81363252/

(10) http://www.irna.ir/fa/News/81356443/