- علم الهدی: یکی از مشکلات، مرعوب و مجذوب بودن برخی از شخصیتها در مقابل آمریکاست
- جبهه اصلاحات رسما از صداوسیما شکایت کرد
- من یک نفوذی هستم!
- نادره رضایی جور همه را کشید: بابت لغو کنسرت همایون شجریان عذرخواهی میکنم
- ناگفتههای نبرد خلبانان ایرانی با هواپیماهای اسرائیلی
- فرمانده قرارگاه مرکزی خاتم الانبیا رسما معرفی شد: سردار سرلشکر علی عبداللهی کیست؟
- یوسف پزشکیان: چین دارد دنیا را میبلعد / به فکر یک تجدید نظر اساسی باشیم
- انتقاد دوباره آقاتهرانی از عدم ابلاغ قانون عفاف و حجاب: وقتی مردم بدون دقت رئیس جمهور را انتخاب میکنند، همین میشود!
- حسن روحانی: ۶ تا قطعنامه گرفتید و میگویید خوب بوده؛ خب حالا اسنپبک کلید میخورد و برمیگردیم به همان / آنهایی که در مجلس آن ایام و قبلش برجام را آتش میزدند باید کاملا ساکت باشند
- محمدصادق کوشکی: کنسرت شجریان، تجمع برای باج گیری از مردم انقلابی و رهبری است
صدور حکم اعدام ظریف در "دادگاه صحرایی - انقلابی" !

ترویج علنی تروریسم!
نواندیش: احمد زیدآبادی در کانال تلگرامی اش نوشت: اینکه جماعتی در خیابان ظاهر شوند و حکم اعدام یک مقام رسمی را بر اساس رأی "دادگاه صحرایی" به طور علنی و آشکار در ملأعام اعلام کنند، در هیچ تاریخ و جغرافیایی نامش "آزادی بیان" نیست. این روشنترین مصداق ترویج تروریسم است.
این نوع حرکات باید از سوی عموم مسئولان و نهادهای حاکم بر کشور یک صدا و قاطع به شدیدترین لحن ممکن محکوم شود و مدعیالعموم افراد خاطی را طبق معیارهای شناختهشدۀ جهانی تحت تعقیب قرار دهد.
ادعای تشکیل دادگاه مردمی یا صحرایی یا انقلابی برای تعیین مجازات مرگ در مورد دیگران، مختص گروههای چریکی و یا تروریستی به منظور سرنگونی یک رژیم سیاسی است و هیچ رژیم مستقری اعم از دمکرات، دیکتاتور یا توتالیتر آن را تحمل نمیکند.
حال چگونه است که در جمهوری اسلامی عدهای آن هم تحت عنوان دفاع از نظام حاکم با افتخار و به طور علنی در مقابل دوربینهای فیلمبرداری اعلام میکنند که معاون رئیس جمهور را در دادگاه انقلابی و مردمی خود محاکمه و به مرگ محکوم کردهاند و بعد انگار هیچ اتفاقی هم نیفتاده است!
در حالی که کوچکترین حرکات شهروندان منتقد و مخالفان مسالمتجو یک به یک رصد میشود و مورد بازخواست قرار میگیرد، یک عده این سطح از آزادی عمل را از کجا آوردهاند که روز روشن حکم اعدام معاون رئیس جمهور را اعلام کنند؟
این اوضاع دیگر اسمش ملکالطوایفی هم نیست، بلکه فروپاشی نظامات قانونی و شیوع هرج و مرج است. اگر در مقابل این حرکات سکوت شود از فردا هر دسته و گروهی گرد هم میآیند و با تشکیل باصطلاح "دادگاه مردمی" یا انقلابی یا صحرایی، رقبا و مخالفان خود را به اعدام محکوم میکنند و کشور را به صحنۀ "جنگ همه علیه همه" تبدیل میکنند. مسئولان بلندپایۀ کشور چطور متوجه این نکتۀ بدیهی و بینهایت خطرناک و تهدیدآمیز نمیشوند؟
