- حسین شریعتمداری: اصلیترین خواسته مردم بحرین بازگشت این استان جدا شده به ایران اسلامی است
- آقای پزشکیان! دستور دهید بررسی شود چند نفر از اعضای شورایعالی فضای مجازی و خانوادهشان، اینترنت سفید دارند؟
- اظهارات مهم شاهزاده سعودی و رییس سابق اطلاعات عربستان درباره ایران و اسرائیل
- آمریکا: بهدنبال توافق با ایران هستیم!
- تشکیل پرونده قضایی برای برگزارکنندگان دو ماراتن کیش
- علم الهدی بالاخره از دولت تعریف کرد
- هشدار صریح مشاور رهبری به امارات: صبر مردم ایران نامحدود نیست
- اعتراض به سلیمانی اردستانی و برخی مداحان / واکنش شهید بهشتی به شعار «شاه زنازاده است» چه بود؟
- اعتراض روحانی اصولگرا به وضعیت حجاب در ماراتن کیش
- واکنش یوسف پزشکیان به خبر توافق دولت و مجلس برای برکناری وزرا
صدور حکم اعدام ظریف در "دادگاه صحرایی - انقلابی" !

ترویج علنی تروریسم!
نواندیش: احمد زیدآبادی در کانال تلگرامی اش نوشت: اینکه جماعتی در خیابان ظاهر شوند و حکم اعدام یک مقام رسمی را بر اساس رأی "دادگاه صحرایی" به طور علنی و آشکار در ملأعام اعلام کنند، در هیچ تاریخ و جغرافیایی نامش "آزادی بیان" نیست. این روشنترین مصداق ترویج تروریسم است.
این نوع حرکات باید از سوی عموم مسئولان و نهادهای حاکم بر کشور یک صدا و قاطع به شدیدترین لحن ممکن محکوم شود و مدعیالعموم افراد خاطی را طبق معیارهای شناختهشدۀ جهانی تحت تعقیب قرار دهد.
ادعای تشکیل دادگاه مردمی یا صحرایی یا انقلابی برای تعیین مجازات مرگ در مورد دیگران، مختص گروههای چریکی و یا تروریستی به منظور سرنگونی یک رژیم سیاسی است و هیچ رژیم مستقری اعم از دمکرات، دیکتاتور یا توتالیتر آن را تحمل نمیکند.
حال چگونه است که در جمهوری اسلامی عدهای آن هم تحت عنوان دفاع از نظام حاکم با افتخار و به طور علنی در مقابل دوربینهای فیلمبرداری اعلام میکنند که معاون رئیس جمهور را در دادگاه انقلابی و مردمی خود محاکمه و به مرگ محکوم کردهاند و بعد انگار هیچ اتفاقی هم نیفتاده است!
در حالی که کوچکترین حرکات شهروندان منتقد و مخالفان مسالمتجو یک به یک رصد میشود و مورد بازخواست قرار میگیرد، یک عده این سطح از آزادی عمل را از کجا آوردهاند که روز روشن حکم اعدام معاون رئیس جمهور را اعلام کنند؟
این اوضاع دیگر اسمش ملکالطوایفی هم نیست، بلکه فروپاشی نظامات قانونی و شیوع هرج و مرج است. اگر در مقابل این حرکات سکوت شود از فردا هر دسته و گروهی گرد هم میآیند و با تشکیل باصطلاح "دادگاه مردمی" یا انقلابی یا صحرایی، رقبا و مخالفان خود را به اعدام محکوم میکنند و کشور را به صحنۀ "جنگ همه علیه همه" تبدیل میکنند. مسئولان بلندپایۀ کشور چطور متوجه این نکتۀ بدیهی و بینهایت خطرناک و تهدیدآمیز نمیشوند؟
چهل و چندی سال است که نتوانستید کاری انجام بدهید و اجازه هم نمی دهید که دیگران هم اگر کاری از دستشان برمیاید ، در جهت منافع ملت کاری انجام دهند. 
