شکست ۴ گله و احساس سرخوردگی ملی!

نواندیش_محمد صادقی: پرسپولیس شب گذشته در یک نیمه ۴ گل از قدرتمندترین تیم حال حاضر آسیا و شاید یکی از بهترین ها در جهان شکست خورد تا خیلی زود رویا غیرت ایرانی و ارزش پیراهن و غیره در برابر دلارهای سعودی رنگ ببازد.

این شکست البته دور از انتظار نبود چرا که الهلال در یکی دو فصل اخیر حتی به دیگر تیم های سعودی با یکی دو جین ستاره هم رحم نمی کند و النصر با کریس رونالدو هم مدت ها است در حسرت شکست رقیب خودش می سوزد.

با این اوصاف نباید از شکست دیشب یا ناکامی های فصل جاری سرخابی ها در آسیا مرثیه سرایی یا پمپاژ بدبختی کرد اما همزمان باید واقع بین بود و گفت فوتبال باشگاهی ما با دست فرمان فعلی نه فقط از سعودی ها در آسیا که حتی امارات و قطر و شاید به زودی عراق هم عقب خواهد ماند، دلیل آن هم چیزی بیشتر از حضور چند ستاره در تیم های رقیب است.

همه ما می دانیم فوتبال چیزی فراتر از ورزش است اگر آن را انکار می کنید فقط کافی است نگاهی به فضای مجازی و واکنش مردم بیاندازید تا ببینید ناکامی سرخابی ها چگونه احساس یاس، ناامیدی و حتی حس بدبختی بین مردم ایجاد کرده است، بنابراین هزینه کردن در فوتبال را باید نوعی سرمایه گذاری دید اما نه در سیستم باشگاه داری فشل ما که مشخص نیست پول ها چگونه با چه هدفی هزینه می شود.

آنچه به زودی باعث می شود ما از کورس رقابت با کشورهای عرب خلیج فارس جا بمانیم لزوما حضور رونالدو و نیمار یا سایر ستاره ها در این تیم ها نیست بلکه عقب ماندگی مدیریتی و زیرساختی ما است، آنچه شرم آور و مایوس کننده است نه خوردن ۴ گل در بازی است که امکان دارد در هر بازی رخ دهد بلکه ویدیو با حسرت نگاه کردن مدافع ملی پوش پرسپولیس به استادیوم سعودی ها و نگاه پر از حسرت هواداران خودی به این استادیوم ها است، این موضوع حتی در فرهنگ هواداری آنها نوع تشویق شان و مدیریت استادیوم هم مشهود است و آنچه مسئولان ما باید به آن توجه کنند همین است.

چطور می شود انتظار شکست الهلال را داشت وقتی باشگاه های ما در بدیهیات گرفتار هستند، وقتی یکی دو میلیون دلار که در فوتبال دنیا شوخی است برای ما رقمی هنگفت محسوب می شود وقتی فدراسیون ما قانون های من در آوردی مثل سقف بودجه وضع می کند و بیشتر دست تیم های ما را برای رقابت با رقیبان می بندد.

مشکلات فوتبال ما بی شمار است از کمبودهای زیرساختی بعضا شرم آور برای نام ایران و ایرانی تا مدیریت فاجعه بار در سطح ملی و باشگاهی تا ساختار فوتبال ما که نه سودآوری مادی دارد و نه حتی دیگر سودآوری معنوی و روانی به همین خاطر هم باید اعتراف کرد که با ادامه روند فعلی رقابت در سطح آسیا ممکن نیست و ما به زودی مثل خیلی عرصه های دیگر جا خواهیم ماند و این سرخوردگی ملی روز به روز بیشتر می شود سرخوردگی که باید ریشه آن را در جایی غیر از ۹۰ دقیقه بازی و شکست ۴ گله جستجو کرد.