امام‌جمعه‌ای که حضور افغان‌ها در ایران را به مهاجرت مسلمانان زمان پیامبر تشبیه کرد و نمایندگانی که دنبال قانون‌نویسی برای آنها بودند،محاکمه و عزل شوند

ایران عزیز ما در جنگ تحمیلی ۱۲ روزه دو نوع زخم برداشت؛ زخم هجوم اف۳۵ها، موشک‌ها و پهپادهائی که از اسرائیل آمدند و زخمی که وطن‌فروشان و وطن‌نشناسان بر پیکر میهن وارد کردند. اولی، امری طبیعی است که در هر جنگی پیش می‌آید و همگان انتظار آن را دارند و راه درمان آن مقاومت و دفاع در برابر دشمن است. ولی دومی را با هیچ دارو و مرهمی نمی‌توان درمان کرد.

به گزارش روزنامه جمهوری اسلامی: وطن‌فروشان کسانی هستند که برای دریافت اندکی پول یا وعده رسیدن به قدرت حاضر شدند جاسوسی کنند، دست به تخریب کشورشان بیالایند و یا با امکاناتی که دشمن در اختیارشان قرار داد دستشان را به خون هم‌وطنانشان آلوده کنند.

وطن‌نشناسان کسانی هستند که به عناصر نفوذی خوش‌آمد گفتند، آنها را تطهیر کردند، برای نفوذ کردن آنها در لایه‌های مختلف جامعه توجیه تراشیدند و با هشداردهندگانی که خطر را می‌فهمیدند و از آینده خطرناکی که توسط نفوذی‌ها رقم خواهد خورد خبر می‌دادند برخورد خصمانه می‌کردند و بر راه خطای خود اصرار می‌ورزیدند.

پرونده وطن‌فروشان این روزها در قلم‌ها و زبان‌های مختلف و متنوع و عمدتاً کارآمد و واقع‌بین در حال ورق خوردن است و صاحبنظران و وطن‌دوستان زیادی ابعاد خیانت این افراد کم‌تعداد را برای افکار عمومی تشریح می‌کنند.

آنچه هنوز چندان مورد توجه قرار نگرفته پرونده «وطن‌نشناسان» است که با اقدامات خلاف مصالح ملی زمینه را برای جاخوش کردن عده‌ای نفوذی تحت عنوان اتباع در جایگاه‌های مختلف کشور فراهم کردند و در جنگ تحمیلی ۱۲ روزه دیدیم که بسیاری از این افراد برای رژیم صهیونیستی جاسوسی کردند، برای تخریب اماکن مهم امنیتی و نظامی و به شهادت رساندن هم‌وطنانمان با صهیونیست‌ها همکاری کردند و حتی برای دشمن امکانات و تجهیزات جنگی ساختند و جابجا کردند و همچون بازوئی کارآمد برای رژیم صهیونیستی در این جنگ عمل کردند.

بازداشت و محاکمه افراد زیادی از اتباع غیرمجاز افغانی به دلیل همکاری با رژیم صهیونیستی در روزهای گذشته به روشنی نشان داد هشدارهای ۴ ساله دلسوزان و خیرخواهان در مورد خطرهای ناشی از نفوذ عناصر وابسته به گروه‌های تروریستی صاحب قدرت در افغانستان کاملاً درست و دقیق بوده و کسانی که در برابر این هشدارها مقاومت می‌کردند و تطهیر نفوذی‌ها را در دستور کار خود قرار داده بودند، مرتکب خطای بزرگی شدند.

آن امام جمعه‌ای که آمدن افغان‌های غیرمجاز به ایران را به هجرت مسلمانان زمان پیامبر اکرم تشبیه کرد، آن یکی که با توسل به نظریه جهان‌وطنی در اسلام درصدد توجیه سرازیر شدن نفوذی‌ها به ایران شد، رسانه ملی که حمایت از این جماعت خطرآفرین را در دستور کار خود قرار داد، قلم به دستانی که تطهیر گروه تروریستی طالبان را مستحب موکد دانستند و آن دسته از نمایندگان مجلس که در تکاپوی قانونی کردن اقامت میلیون‌ها مهاجم تحت عنوان دروغین مهاجر در قالب طرح سازمان ملی مهاجرت برآمدند همگی در جرمی که اتباع غیرمجاز در جنگ تحمیلی ۱۲ روزه مرتکب شدند، شریکند.

در خوشبینانه‌ترین حالت می‌توان گفت اینها «وطن‌نشناس» هستند و لذا باید خسارت‌های وارده از ناحیه اتباع مورد حمایت خود را جبران کنند و از مشاغل کلیدی محروم شوند. البته این احتمال وجود دارد که در میان این جماعت کسانی هم باشند که عامدانه مرتکب حمایت از نفوذی‌ها شده باشند. اگر عمدی بودن اقدامات این افراد به اثبات برسد باید محاکمه و مجازات شوند.

آنچه اکنون نیاز فوری کشور در شرایط توقف جنگ تشخیص داده می‌شود اینست که اولاً بساط اتباع غیرمجاز افغانی بطور کامل جمع شود و همگی اخراج شوند، ثانیاً در مورد اتباع مجاز هم تجدید نظر اساسی و دقیق صورت بگیرد و ثالثاً طرح مشکوک سازمان ملی مهاجرت از دستور کار مجلس خارج شود. دولت، لایحه خود را که در مجلس دستکاری شده و با تحریفات زیادی به طرحی انحرافی تبدیل شده است پس بگیرد و لایحه قانون جامع اتباع را در فرصتی مناسب تهیه و به مجلس ارائه نماید و یا مجلس همان لایحه اولیه دولت را بدون دخل و تصرف و تغییر به تصویب برساند.