- اعلام تصمیم حزب اعتمادملی درباره انتخاب شوراها
- قالیباف رفع فیلتر تلگرام را تکذیب کرد
- این صداوسیما در حد مکتبخانه های قدیمی هم نیست چه برسد به اینکه دانشگاه باشد
- پاسخ عضو دفتر رهبر انقلاب به شایعات هتل بوداپست
- مراسم تشییع برادر سیدمصطفی تاجزاده (عکس)
- انتقاد سردار حسننیا از رئیس جمهور: تو بی خود میکنی حجاب را قبول نداری / کسی که منکر حجاب است حکمش اعدامه!
- علی افشاری خبر داد: رضا پهلوی تحت محافظت اسرائیلیهاست
- مجلس به شیوه دهکبندیها اعتراض دارد / آیا کارمندان، معلمان، کارگران، بازنشستگان و روستاییان جزو سه دهک بالا هستند؟
- عراقچی: برای هر احتمالی آمادهایم؛ موشکهای ما در جنگ واقعی آزمایش شد /مذاکرات مستقیم با واشنگتن نداریم،میتوانیم با مذاکرات غیرمستقیم به توافق برسیم
- دولت گوش دارد اما دست ندارد / حسین سلاحورزی
این جنگ به غیر از سرکار خانم سحر امامی قهرمان دیگری نداشت؟

امیر جدیدی در هممیهن نوشت: روز حمله اسرائیل به ساختمان صداوسیما توی روزنامه نشسته بودم و «جنگنوشت» مینوشتم. وقتی موشک به ساختمان اصابت کرد اولین نفری بودم که فیلم لحظه اصابت موشک به ساختمان و اجرای سحر امامی را دانلود کردم و لپتاپ به دست توی تحریریه میچرخیدم به رفقایم نشان میدادم.
چنان به وجد آمده بودم و شور انقلابی چنان در رگ و پیام شعله کشیده بود که همان روز نوشتم جنگ جای عجیبی است. آنقدر عجیب که دل نگران مجری تلویزیونی میشوی که تا روز قبلش برایت حوصلهسربر و اعصاب خوردکن بود. آن روز گذشت اما از فردای آن روز تصویر سحر امامی روی بیشتر بیلبوردهای شهر نقش بست.
هر کس که به دیدار ساختمان شیشهای میرفت رئیس صداوسیما به ضمیمه خانم امامی به پیشواز رفتند و احتمالاً خاطره آن روز را تعریف کردند. یکی مدالش را تقدیم ایشان کرد.
آن یکی در حاشیه بزرگداشت شهدا از ایشان تقدیر کرد و خلاصه آنقدر از ایشان تقدیر به عمل آمد که دوباره تصویر این مجری برای شخص نگارنده حوصلهسربر و اعصابخوردکن شد.
با این همه هر بار که تصویر ایشان را میدیدم خون دل میخوردم و به این فکر میکردم که چرا در این سیستم عریض و طویل یک نفر نیست که به آقایان بگوید این جنگ به غیر از سرکار خانم امامی قهرمانهای دیگری هم داشت.
خودتان را بگذارید جای خانواده شهدای صداوسیما، منی که در متن خبرها نشستهام و صبح و ظهر و شام خبر میخورم ندیدهام که یکدهم این خانم قدرشان دانسته شود. اصلاً کاری به مقام بالا بلند شهید ندارم، که حساب و اجرشان با خود خدا انشاالله... یک لحظه خودتان را جای آن مسئول پخشی بگذارید که تا لحظه آخر فرو ریختن ساختمان حاضر نبود از روی صندلی خدمتش بلند شود.
اگر شما عکسی از او در سطح شهر دیدید ما هم دیدیم. القصه همه این حرفها روی دلم مانده بود که ناگهان تصویری از سحر امامی در ونزوئلا روی خط خبرگزاریها آمد. مجری لژیونر شجاعت نداشتیم که به لطف دوستان و رفیق مادورو حاصل شد.
متأسفانه ایرانیان یا یک کاری را انجام نمیدهند یا در انجام آن افراط میکنند
این جنگ ظاهرا به جز گوینده خبر ( امامی) ، قهرمان دیگری نداشته.
کدوم قهرمان. حالا این شخص اعصاب خردکن در یک موقعیتی بر حسب اتفاق قرار گرفته. این کجاش قهرمانیست.کمی خجالت بکشید.
قهرمانان واقعی مملکت شهدایی هستن که با تصمیم خود پا در راه حفظ مملکتشون گذاشتن ولی همیشه گمنامند
اینجا ایران است وبت پرستی وقهرمانسازی رواج روز است حتی بهقیمت خون شهدا
توجنگ نبودی درک نمیکنی که ساختمون بغل رو بزنن چه لرزش وحشتناک وچه غوغایی میشه فرارنکنی و ادامه برنامه تاسفف خودتو بزنن اون هم زن واقعا شیر زن !!!! بعضی بیرون گود مزه میپران؟؟؟ 
