پاسخ احمد زیدآبادی به فؤاد ایزدی: پزشکیان بگوید "اهل دعواست" مشکل حل می‌شود؟

عصر ایران: واقعیت این است که آقای فؤاد ایزدی در برخورد رودرو و شخصی، فردی مبادی آداب است و رفتارش با دیگر همفکران خود از این جهت اصلاً قابل مقایسه نیست. با این حال، حضور رسانه‌ای او به طرزی باورنکردنی تند و یک‌جانبه و غیرمنطقی و نامنصفانه جلوه می‌کند.

احمد زیدآبادی در کانال تلگرامی خود نوشت: به نظر فؤاد ایزدی سخنان دیروزِ رئیس‌جمهور احتمال حمله نظامی به ایران را افزایش داده است! به گفتۀ آقای ایزدی: "اگر این جمله که «ما اهل دعوا نیستیم» مانع جنگ بود، حملۀ قبلی اتفاق نمی‌افتاد!"

واضح است که صرفِ بیان "ما اهل دعوا نیستیم" نه می‌تواند از وقوع یک جنگ جلوگیری کند و نه سبب آغاز آن شود زیرا هر جنگی ریشه‌ها، زمینه‌ها و علل و عوامل بسیاری دارد. بیان چنان جمله‌ای، فقط صلح‌طلبی یک طرف داستان را به نمایش می‌گذارد. اما اینکه سخنان دیروز آقای پزشکیان "احتمال حملۀ نظامی را افزایش داده است" واقعاً به جوک شبیه است!

پاسخ احمد زیدآبادی به فؤاد ایزدی: پزشکیان بگوید

آیا حملۀ عراق به ایران در سال 1359 به این دلیل بود که رهبران انقلاب سخنان ‌آشتی‌جویانه‌ای به زبان می‌راندند؟ حملۀ عراق به کویت و سپس حملۀ آمریکا به عراق ربطی به جملات "صلح‌طلبانۀ" رهبران آنها داشت؟ حملۀ حماس به اسرائیل و حملۀ اسرائیل به نوارغزه به علت نفی دعواگری از طرف سران آنها بود؟ حملۀ حزب‌الله به اسرائیل و حملۀ اسرائیل به لبنان ناشی از سخنان آشتی‌جویانۀ مسئولان دو طرف بود؟ یا اینکه کاملاً برعکس، همۀ آنها برای هم شاخ و شانه می‌کشیدند و طرف مقابل را به نابودی تهدید می‌کردند؟

چرا برخی محافل جریان اصولگرا، بر لزوم به کارگیری زبانی جنگجویانه و تهدیدآمیز از طرف رئیس‌جمهور اصرار دارند؟ اگر تصورشان این است که زبان جنگجویانه و تهدیدآمیز مانع بروز جنگ می‌شود که در این صورت، درکی بچه‌گانه از پدیدۀ جنگ و مناسبات بین‌الملل دارند، اما اگر واقعاً مشتاق بروز جنگ دیگری هستند، چه خیری از آن برای مردم و مملکت و حتی خودشان متصورند؟

در شهریور سال 1400 بین من و آقای ایزدی به میزبانی خبرگزاری مهر مناظره‌ای در بارۀ مناسبات بین‌المللی جمهوری اسلامی انجام گرفت که لینک آن را در انتهای این مطلب مشاهده می‌کنید. واقعیت این است که آقای ایزدی در برخورد رودرو و شخصی، فردی مبادی آداب است و رفتارش با دیگر همفکران خود از این جهت اصلاً قابل مقایسه نیست. با این حال، حضور رسانه‌ای او به طرزی باورنکردنی تند و یک‌جانبه و غیرمنطقی و نامنصفانه جلوه می‌کند.