یک خواهش از تصمیم گیران محترم؛ تو رو به خدا به سیاست از این ستون به آن ستون پایان دهید!

نواندیش_محمد صادقی: با فعال شدن مجدد مکانیسم ماشه پرونده هسته ای ایران مجددا به موضوعی بین المللی تبدیل خواهد شد هر چند حتی اگر این مکانیسم فعال هم نمی شد باز تفاوت چندانی نداشت.

با این حال با این رویداد به نظر آمریکا به هدف خود یعنی تبدیل دوباره موضوع به بحرانی در روابط ایران و غرب و آژانس خواهد رسید و کشور دوباره به نقطه قبل برجام خواهد رسید، اتفاقی که قطعا باید مخالفان برجام را خوشحال کند اما مشخص نیست آن ها چرا امروز انتقاد می کنند.

افرادی که سال ها است اصل برجام را زیر سوال می برند و با آن مخالفت می کنند اما حالا روحانی و ظریف را مقصر می دانند که چرا با گجاندن این بند در برجام موافقت کردند، خلاصه ما نفهمیدیم این ها با اصل برجام مخالف اند یا با بندهایی از آن، حالا اصلا بگذریم از اینکه چه کسانی این قطعنامه و تحریم ها را برای کشور به ارمغان آوردند.

در هر حال امروز کشور در نقطه حساسی است دیگر به نظر از مرحله سیاست از این ستون به آن ستون فرج است که سال ها راهبرد شماره یک کشور بوده عبور کردیم و مجبور به انتخاب هستیم و باید شهامت تصمیم گیری داشته باشیم.

ما به تصمیم گیران نمی گوییم چه کنند چرا که اساسا نه در آن جایگاه هستیم و نه صدایمان به جایی می رسد، شکر خدا خودشان هم منطق کافی دارند و شرایط را سبک و سنگین می کنند فقط می خواهم برای دل خودم بنویسم و خطاب به این عزیزان بگویم که تصمیم بگیرید آن هم تصمیم واقعی، نه بلوف نه بی عملی که هزینه گزافی به کشور تحمیل می کند، اینکه مدام تهدید به اقدامی قاطع در برابر فعالسازی مکانیسم ماشه کنیم، آقایان نماینده بی آنکه متوجه باشند معنای خروج از ان پی تی چیست لایحه بدهند و بعد هم هیچ به هیچ می دانید چه پیامی به طرف مقابل منتقل می کند؟

می خواهید از ان پی تی خارج شوید و به سمت بمب حرکت کنیم راه خودش را دارد آیا توان و اراده جنگ احتمالی یا تبعات اش را داریم هیچ حرفی نیست، بسم الله حرکت کنیم اگر هم می خواهید صلح کنیم و مذاکره بسم الله این هم راه خودش را دارد، اما تو رو به خدا تصمیم بگیرید؛ تصمیم، تصمیم، تصمیم، دست بردارید از راهبرد از این ستون به آن ستون که این مردم و کشور دیگر تاب تحمل آن را ندارند، امروز مسئولیت سنگینی بر گردن شما است مسئولیت آینده یک کشور چند هزار ساله با ۹۰ میلیون نفر جمعیت، من شخصا نمی دانم چه باید کرد و نظری ندارم که کدام یک از این دو راه را باید انتخاب کرد اما یک چیز را می دانم و آن اینکه خدا وکیلی اینطوری نمی شود کشور داری کرد!