کد خبر: ۲۰۲۴۷۷

تاریخ انتشار: ۰۹ شهريور ۱۴۰۴ - ۱۲:۰۲

هنری » هنری

برگزیدگان جشن منتقدان سینمایی چه گفتند؟ / یادکرد ترانه علیدوستی / حسن پورشیرازی جایزه‌اش را تقدیم این مقتول کرد

حسن پورشیرازی در ابتدای سخنان خود با تشکر از حضار گفت: از مردم فرهیخته ایران بسیار متشکرم که فیلم «پیر پسر» را دیدند. ممنون از اکتای براهنی که زحمت این سال‌های من را به ثمر نشاند. ممنونم از خانم لیلا حاتمی و حامد بهداد و همه کسانی که در این فیلم زحمت کشیدند. او سپس گفت: من این جایزه را به مرحوم مهرجویی تقدیم‌ می‌کنم.

برگزیدگان جشن منتقدان سینمایی پس از دریافت جوایزشان سخنانی را مطرح کردند.

برگزیدگان جشن منتقدان سینمایی چه گفتند؟ / یادکرد ترانه علیدوستی / حسن پورشیرازی جایزه‌اش به تقدیم این مقتول کرد

به گزارش ایسنا: در بخش ابتدایی پانزدهمین جشن انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران که شامگاه ۸ شهریور ماه برگزار شد, کلیپی از سال‌ها تلاش سینماگران ایرانی پخش شد.

این برنامه که اجرای آن برعهده فرزاد حسنی بود در آغاز با کلیپی از چهارده دوره گذشته رسما کار خود را آغاز کرد.

در ادامه این مراسم جعفر گودرزی -دبیر پانزدهمین جشن منتقدان و نویسندگان سینمایی ایران- در سخنانی بیان کرد: هنرمندان و سینماگران عزیز، اهالی شریف رسانه، میهمانان ارجمند و اعضای گرامی انجمن منتقدان، امشب ما در تالار قلم گرد هم آمده‌ایم، نه فقط برای برگزاری یک جشن، بلکه برای پاسداشت جادویی که نامش سینماست. سینما، حافظه‌ زنده‌ یک ملت است؛ آینه‌ای که شکست و شکوفه، غم‌ها و شادی‌هایمان را بازمی‌تاباند و ما را دوباره با خودمان روبه‌رو می‌کند. زخمی است که هم‌زمان مرهم است و فانوسی که در تاریک‌ترین راهروهای تاریخ، جرقه‌ای از امید را روشن می‌کند و این همان معجزه‌ای‌ست که سینما را یگانه و جاودانه کرده است.

وی ادامه داد: پانزدهمین جشن منتقدان، فرصتی است برای ایستادن دوباره کنار هم، برای یادآوری اینکه سینمای ایران، با همه رنج‌ها و تنگناها، هنوز شرافتمندانه می‌تپد و زندگی را بی‌صدا به ما بازمی‌گرداند. امشب، بیش از آنکه مراسمی برای تقدیر باشد، لحظه‌ایست برای دوباره‌ باور کردن نیروی سینما؛ همان نیرویی که ما را کنار هم نگه داشته و چراغ فردا را روشن می‌کند.

گودرزی افزود: در این دوره از جشن منتقدان، برای نخستین‌بار آکادمی جشن، مسئولیت سنگین داوری سه سال اکران سینمای ایران را برعهده گرفت. کاری طاقت‌فرسا و دقیق که ثمره‌اش، ارزیابی ۲۰۷ فیلم در گستره‌ای وسیع از ژانرها، زبان‌ها و جهان‌بینی‌ها بود. ما باور داریم که سینمای ایران، در این بزنگاه تاریخی، نه تنها به تندباد شهرت و بازار، که به بادهای پالایشگر کیفیت نیاز دارد.

وی مطرح کرد: در چنین زمانه‌ای، بیش از همیشه نیازمندیم به دل‌های پاک، به قلم‌های بی‌تعارف و به وجودهای دلسوزی که چشم به حقیقت دارند، نه منفعت. بیایید کنار هم بمانیم. نگذاریم هر جریان یا هیاهویی بین ما، بین دلسوزان سینمای نجیب ایران، دره‌ای از سوءتفاهم و جدایی حفر کند. سینما، پیش از هر چیز، خانه‌ دل‌های روشن است و منتقد، فانوس‌دار این خانه در تاریکی‌ها.

دبیر پانزدهمین جشن بزرگ انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی گفت: سینمای ما سال‌هاست از تک‌صدایی ملال‌آور رنچ می برد، از تکرار بی‌پایان جهان‌هایی که نه تازه‌اند، نه راستین. گویی دوربین‌ها جرأت عبور از قاب امن عادت را ندارند. ما، به جای تنوع طعم‌ها، یک غذا را در صد بشقاب سرو می‌کنیم و هنوز انتظار داریم مخاطب، با اشتیاق، لقمه‌ آخر را هم ببلعد. نه! سینما با تک‌صداها نمی‌بالد. با فراموشی مخاطب زنده نمی‌ماند. وقتی ژانرهای فراموش‌شده، وقتی طنز به ابتذال و درام به زاری بدل می‌شود، یعنی ما به شعور و ذائقه‌ تماشاگر پشت کرده‌ایم.

وی مطرح کرد: مخاطب ما بی‌سلیقه نیست، تحقیرش کرده‌اند. با آثاری که نه تخیل را قلقلک می‌دهند، نه اندیشه را. نه می‌خندانند، نه می‌گریانند. بلکه فقط می‌گذرند؛ مثل نسیمی که یادش نمی‌ماند. سینمای ما، اگر بخواهد برخیزد، باید دوباره به تنوع، شهامت و تجربه‌گری بازگردد. باید جسارت کند، در روایت، در فرم، در لحن، در فهم مخاطب. و این آغاز نمی‌شود مگر با صدای منتقد، با واژه‌هایی که نه از سر خشم، که از سر عشق، آینده را صدا می‌زنند.

گودرزی ادامه داد: ما در کشوری با اقلیم‌های متنوع، فرهنگ‌های رنگارنگ، اسطوره‌های زنده و زخم‌های عمیق، چرا باید فقط یک قصه را در صد فرم یکسان تکرار کنیم؟ و در این میانه، سینمای ما از زخمی عمیق رنج می‌برد: فقر ژانر، یعنی فقر تخیل. ما در کشوری با صدای هزار روایت، چرا فقط یک لحن را تکرار می‌کنیم؟ وقتی کمدی به هجو بدل می‌شود، ملودرام به زاری و عاشقانه به سانسور، یعنی خطر از قاب گذشته و به روح رسیده است. سینمای ما از فقر ژانر نمی‌رنجد؛ در آن جان می‌سپارد. وقتی هفت هنر را به چهار نما تقلیل می‌دهیم و خیال را در یک قاب بسته محبوس می‌کنیم، نه درام رشد می‌کند، نه کمدی می‌خنداند، نه عشق می‌سوزاند. این فقر، فقط فقدان تکنیک نیست؛ فقدان شهامت است. شهامت نگاه تازه، شهامت تجربه‌گری، شهامت پذیرش مخاطبی که می‌فهمد و شعورش را به بازی نمی‌گیرد.

وی گفت: ما به نام مردم، از مردم دور شده‌ایم. مخاطب، قربانی سهل‌انگاری ما شده؛ نه چون او ذائقه ندارد، بلکه چون ما طعم تازه‌ای به او نچشاندیم. نه چون او خام است، بلکه چون ما خام‌فروشی کردیم و این درد، درد یک نسل است که به جای سینما، فقط سایه‌اش را دیده؛ سایه‌ای بی‌ژانر، بی‌خون، بی‌غرور. سینمای ما، اگر بخواهد برخیزد، باید از روی خاکستر خودش عبور کند. باید دوباره یاد بگیرد که ترس را بیافریند، عشق را بی‌پرده روایت کند، کمدی را از لودگی نجات دهد و مرگ را، نه با آه، بلکه با سکوتی سینمایی به تصویر بکشد.

دبیر پانزدهمین جشن بزرگ منتقدان در ادامه صحبت‌های خود یادآور شد: اینجا، نقطه‌ جوش است. یا تبخیر می‌شویم یا تبدیل و در این میانه، باید چشم باز کنیم به واقعیت سخت تولید. امروز، هزینه‌های سرسام‌آور، بخش خصوصی را فلج کرده است. جریان تولید، در گل‌مانده است و بسیاری، دیگر نه به ساختن، که به بقا فکر می‌کنند. ما در زمانه‌ای ایستاده‌ایم که فردا، مبهم‌تر از همیشه است. بلاتکلیفی، در همه‌جا خانه کرده؛ در سرمایه‌گذاری، در مجوز، در نمایش و حتی در اعتماد و با این‌ همه، هنوز یک چیز هست که می‌توان به آن دل سپرد: سینما. سینما، در دل این آشوب فقط هنر نیست؛ پناه است. شاید آخرین امید جمعی ما باشد برای اینکه دوباره باور کنیم به دیدن، به فهمیدن، به بودن. به پانزدهمین جشن منتقدان خوش آمدید. با افتخار، با امید و با ایمان به سینما.

در بخش دیگری از این مراسم کلیپی از درگذشتگان حوزه سینما پخش شد و سپس از بیتا موسوی که در جنگ ۱۲روزه اعضای خانواده خود را از دست داد تجلیل شد.

بیتا موسوی در این آیین تجلیل با تشکر از انجمن منتقدان و ریاست آن، از نقش مطبوعات و رسانه‌ها در زنده نگه داشتن یاد شهدای جنگ تقدیر کرد و گفت: از همه مطبوعات و رسانه‌ها که در این شرایط سخت، به ما کمک کردند تا راحت‌تر این دوران را بگذرانیم تشکر می‌کنم.

وی به طور ویژه از روزنامه شرق تقدیر کرد و افزود: اصحاب رسانه و به ویژه روزنامه شرق با هر گزارش و گفت‌وگویی، یاد و خاطره شهدای جنگ را زنده نگه داشتند.

موسوی با بیان آرزوی صلح و پایان درگیری‌های جهانی، تأکید کرد: امیدوارم هیچ انسانی قربانی جنگ و سیاست نشود.»

وی در پایان با اشاره به از دست دادن اعضای خانواده خود، گفت: از آن خانواده، فقط محمد موسوی برادرزاده‌ام برایم باقی مانده و امید است با انرژی‌های شما بتوانم این یادگار را به خوبی نگه دارم.

محمد موسوی هم در سخنان کوتاهی از ابراز همدردی اصحاب رسانه و هنرمندان تشکر و آرزو کرد سایه جنگ از این کشور به دور بماند.

گودرزی در این تجلیل با بیان آرزوی صلح جهانی، گفت: زندگی هر ایرانی به قبل و بعد از جنگ ۱۲ روزه برمی‌گردد و امیدوارم که در هیچ جای دنیا جنگ، هیچ وقت در فضای آن کشور استشمام نشود.

وی با بیان اینکه صلح باید از درون آغاز شود، افزود: امیدوارم صلح از درون خودمان آغاز بشود و این را در تمام جامعه و جهان پخش کنیم.

در ادامه این مراسم از فرشته صدرعرفایی تجلیل به عمل آمد که این بازیگر در سفر بود و جایزه‌اش را مهناز افضلی به نیابت دریافت کرد.

البته فرشته صدرعرفایی در پیامی تصویری از برگزارکنندگان این جشن تشکر کرد و گفت: دوست داشتم امشب در میان شما قرار می‌گرفتم به ویژه در کنار حسن پورشیرازی که قرار است از او هم تجلیل شود و با هم یک‌ عکس یادگاری می‌گرفتم.

مهناز افضلی پس از دریافت این جایزه گفت: جایزه انجمن منتقدان بسیار مهم است و واقعا برای هرکسی که آن‌ را دریافت می‌کند بسیار لذت‌بخش است.

سپس جایزه ویژه انجمن منتقدان و نویسندگان توسط کوروش تهامی قرائت و این جایزه به سروش صحت برای فیلم‌ «صبحانه با زرافه‌ها» اهدا شد.

در ادامه کلیپی از معرفی نامزدهای بخش‌های مختلف پخش شد.

سپس جایزه بخش بهترین دستاورد فنی به سهیل دانش اشراقی اهدا شد.

او پس از دریافت این جایزه گفت: اگر منتقدان نبودند سینما هم‌ نبود.

پس از آن با حضور مدقالچی جایزه بهترین مهندسی صدا به مهرشاد ملکوتی و مسیح حدپور سراج برای فیلم «موقعیت مهدی» تقدیم شد.

در ادامه دیپلم افتخار بهترین موسیقی متن به مسعود سخاوت دوست برای فیلم «موقعیت مهدی» اهدا شد و تندیس بهترین موسیقی متن ستار اورکی برای فیلم «خائن کشی» تقدیم شد.

ستار اورکی پس از دریافت جایزه خود گفت: به جامعه هنری و مردم ایران‌ بابت درگذشت احمد پژمان تسلیت می‌گویم. این جایزه را هم به استاد مسعود کیمیایی اهدا می‌کنم که بسیار پای پیانو از ایشان آموختم.

پس از آن جایزه تندیس بهترین تدوین به حسن حسن‌دوست برای فیلم «پرویز خان» اهدا شد.

سپس تندیس بهترین فیلم‌ساز اول به آرمان خوانساریان برای فیلم «جنگل پرتقال» تقدیم شد.

خوانساریان پس از دریافت جایزه خود گفت: خیلی خوشحالم این‌ جایزه را گرفتم و از وقتی که این فیلم پخش شد اعضای این فیلم به دور هم جمع نشده بودیم ‌و امشب از این بابت خوشحالم و از همه کسانی که در این فیلم ما را یاری کردند بسیار ممنون هستم.

در ادامه نوبت به تجلیل از حسن پورشیرازی رسید. در این بخش با حضور مهناز افضلی و حامد بهداد از سال‌ها تلاش این بازیگر تجلیل شد.

وی با ادای احترام به مرحوم پژمان ادامه داد: کسی نیست که آهنگ زیبای «دلیران تنگستان» را نشنیده باشد.

پورشیرازی سپس گفت: من این جایزه را به مرحوم مهرجویی تقدیم‌ می‌کنم.

وی در پایان با دعوت به همبستگی و حمایت متقابل در جامعه سینمایی گفت: بیایید جشن‌ها بگیریم، همدیگر را تشویق کنیم تا سینمای ما سربلند شود. حسادت‌هایمان را کم کنیم.

حامد بهداد هم با بیان خاطراتی از همکاری با استادان سینما، از دشواری‌های حرفه بازیگری گفت.

بهداد در آغاز با یادآوری خاطره‌ای از دریافت جایزه برای فیلم «سد معبر» گفت: به خاطر دارم که از دست آقای داریوش مهرجویی بابت فیلم «سد معبر» جایزه گرفتم. این لحظه‌ها در کمال ناباوری دود می‌شوند، گرچه تصاویر و دستاوردهایش به جا می‌مانند.

وی با ابراز تاسف از دست دادن چهره‌های ارزشمند سینما افزود: خیلی متاسفم که می‌بینیم چه آدم‌های گوهرباری از دست رفته، چه ستون‌های بزرگی برای تکیه وجود داشت و چه اعتباری در این سینما وجود داشت و از دست رفت.

بهداد سپس به توصیف سختی‌های حرفه بازیگری پرداخت و گفت: بازیگری کار ساده‌ای نیست. گاهی اوقات علی‌رغم اینکه همه چیز مهیاست، ابزار فرسوده می‌شود. در طی فیلمبرداری در طی بازی روی صحنه، من یکی دو تا از این فیلم‌ها را در تجربه دارم که جانم فرسوده شد و طاقتم از دست رفت.

وی با اشاره خاص به همکاری با حسن پورشیرازی ادامه داد: چهار یا پنج فیلم سینمایی و یک تئاتر با حسن شیرازی تجربه کار دارم. در ماه‌های آخر فیلمبرداری «پیر پسر»، شاهد بودم که تمام توان از دست رفته بود، دیگر چیزی نمانده بود.

بهداد با توصیف ایثارگری این بازیگران قدیمی در «پیر پسر» خاطرنشان کرد: حسن را نگاه می‌کردم، سنش را در نظر می‌گرفتم، اعصابش را در نظر می‌گرفتم. ماه آخر جانش را از دست داده بود. باور بفرمایید، بازیگران قدیمی کوتاه نمی‌آیند، از ایده عقب نمی‌کشند.

وی در پایان با آرزوی موفقیت برای همه هنرمندان گفت: همیشه منتظر بودم که حسن پورشیرازی مزد و اجر خودش را بگیرد که امشب به نظرم گرفت. امیدوارم روزی برسد که شما هنرمندان از یگانه شدن با بازیگری، با نقش، مزد آن را بگیرید.

پس از این تجلیل نوبت به جایزه بهترین فیلمبرداری رسید که ابتدا دیپلم بهترین فیلمبرداری به آرمان فیاض برای «برف آخر» رسید و سپس تندیس بهترین فیلمبرداری به مسعود سلامی برای فیلم «خائن کشی» اهدا شد.

سلامی پس از دریافت جایزه خود گفت: بابت این جایزه خوشحالم و برای دومین بار است که این جایزه به خانه می‌برم و خوشحالم بابت فیلم آقای کیمیایی می‌گیرم و برای ایشان و تمام پیشکسوتان سینما آرزوی سلامتی دارم.

در ادامه با حضور ناهید مسلمی و پریناز ایزدیار تندیس بهترین بازیگر نقش مکمل زن به صدف اسپهبدی برای فیلم «علفزار» تقدیم شد.

اسپهبدی پس از دریافت جایزه خود تاکید کرد: خیلی شکفت‌زده شدم و از این انجمن بسیار ممنونم که این‌ جایزه را به من دادند و آرزوی داشتن این‌ جایزه را داشتم. همینجا از پدر و مادرم که داخل سالن هستند تشکر می‌کنم و این جایزه را مدیون اعتماد کاظم دانشی هستم.

سپس نوبت به جایزه بهترین بازیگر مکمل مرد رسید که با حضور ناصر ممدوح و مهران احمدی به برگزیدگان تقدیم شد. ابتدا دیپلم افتخار بهترین بازیگر مکمل مرد به علیرضا ثانی‌فر برای «علت مرگ نامعلوم» و تندیس بهترین بازیگر مکمل مرد به مجید صالحی برای «برف آخر» رسید.

ثانی‌فرد پی از دریافت جایزه از حامد بهداد تشکر کرد و گفت: بازی کردن را در کنار حامد بهداد یاد گرفتم و او معتقد بود بعد از چهل سالگی بازیگری خوب می‌شوم و حالا در پنجاه سالگی جایزه گرفتم. از همه کسانی که در مسیر بازیگری به من کمک‌ کردند تشکر می‌کنم.

وی افزود: همیشه می‌گویند فیلم اول با پول ساخته نمی‌شود و علی زرنگار با خون دل این فیلم را ساخت و از این رو این تندیس را به علی زرنگار تقدیم‌ می‌کنم.

در ادامه مجید صالحی با خنده و شوخی گفت: قبل از هرچیزی یک عذرخواهی به علیرضا ثانی‌قرد بدهکارم چون مجید دلبندم‌ را در دوران دانشجویی از او دزدیدم.

وی ادامه داد: این‌جایزه با ارزشی است و منتقدین از یک‌جایی مسیر زندگی من را عوض کردند زیرا من در کمدی دچار تکرار شده بودم و نقد آنها باعث شد من به ژانرهای دیگر هم بروم.

این بازیگر در ادامه از ترانه علیدوستی، فاطمه معتمدآریا، باران کوثری، پانته‌آبهرام‌ و کتایون ریاحی یاد کرد و افزود: دل‌مان برای این بازیگران تنگ شده است. امیدوارم شرایطی فراهم شود که از توانایی‌هایی این بازیگران استفاده کنیم.

صالحی بیان کرد: دو چیز من را به سینما متصل کرد ابتدا مجله فیلم بود که خانوادگی آن را می‌خریدیم. دوم هم این بود که بعد از فوت پدرم مجبور شدم برای امرار معاش فیلم بفروشم که به خاطر این شغل فیلم هم زیاد نگاه می‌کردم.

وی در پایان سخنانش گفت: برای امرار معاش فیلم می‌فروختم و در این فروشندگی ‌فیلم‌ ، یک‌ بازی ، من را مجذوب می‌کرد و آن کسی نیست جز بهروز وثوقی که این جایزه را به او تقدیم می‌کنم.

پس از آن با حضور رسول صدرعاملی و ستاره پسیانی دیپلم افتخار بهترین بازیگر نقش اصلی زن به الناز شاکردوست برای فیلم «بی‌بدن» و تندیس بهترین بازیگر نقش اصلی زن به سارا بهرامی برای «جنگل پرتقال» اهدا شد.

سارا بهرامی پس از دریافت جایزه خود گفت: افتخار این را دارم که برای دومین بار این‌ جایزه را بگیرم و خدا را از این‌ بابت شاکر هستم. البته این جایزه را مدیون حس اعتماد آرمان خوانساریان هستم و از انجمن منتقدان بابت نظرشان تشکر می‌کنم.

در ادامه با حضور حامد بهداد و هوشنگ حسینی جایزه خلاقیت در بازیگری به امین حیایی برای «برف آخر» اهدا شد. همچنین دیپلم افتخار بهترین بازیگر نقش اصلی مرد به بانیپال شومون برای فیلم «علت مرگ نامعلوم» تقدیم شد.

سپس تندیس بهترین بازیگر نقش اصلی مرد به میرسعید مولویان برای «جنگل پرتقال» اهدا شد.

امین حیایی پس از دریافت جایزه خود گفت: خیلی ممنون از انجمن منتقدان باعث افتخار من است که از مخاطبین خاص سینما این ‌جایزه را می‌گیرم. البته یکبار هم بابت فیلم «شعله‌ور» این‌ جایزه را گرفته‌ام اما باز هم باعث خوشحالی من است. خیلی از همکاران ما امروز دیگر پیش ما نیستند اما قدر همین خانواده کوچک سینما را بدانیم و پیشکسوتان را تنها نگذاریم.

سپس بانیپال شومون در سخنانی تاکید کرد: اولین جایزه سینمایی خودم را گرفتم و از این ‌منظر خوشحالم. از انجمن منتقدین تشکر دارم و از اینکه بازی من ‌را پسندید واقعا خوشحالم زیرا شما لذت بازیگری را به من چشاندید.

وی ابراز کرد: از مجید برزگر تشکر دارم و تمام بچه‌های «علت مرگ نامعلوم»؛ زیرا این جایزه نتیجه تلاش همه عوامل فیلم است. امیدوارم به دور از هر نژاد، مذهب و جنسیت در این‌ کشور در کنار هم کار کنیم. این جایزه را هم به تمام هنرمندان بی صدا اهدا می‌کنم.

میرسعید مولویان هم در سخنان کوتاهی گفت: واقعیت اینکه دوست داشتم اولین جایزه بازیگری خودم را از انجمن منتقدان بگیرم زیرا هنر به دور از جریان غریزه‌ای یک بحث علمی دارد و از این رو این جایزه را روی قلبم می‌گذارم.

در ادامه کلیپی برای بزرگداشت جواد طوسی پخش و سپس از این منتقد تجلیل شد.

پس از تجلیل جواد طوسی پیام مسعود کیمیایی به این‌ منتقد توسط فرزاد حسنی قرائت شد.

سپس با حضور مسعود نجفی و جعفر گودرزی تندیس بهترین فیلم‌نامه به علی زرنگار برای «فیلم علت مرگ نامعلوم» اهدا شد.

زرنگار پس از دریافت جایزه خود گفت: از انجمن منتقدان بابت این‌ جایزه تقدیر می‌کنم و نفس این جایزه را به تمام فیلم‌های توقیف شده تقدیم‌ می‌کنم، فیلم‌هایی که هرگز رنگ پرده را ندیدند، فیلم‌هایی که سینمای ایران بخشی از رنگ خود را به آنها مدیون است.

همچنین تندیس بهترین کارگردانی به علی زرنگار برای فیلم «علت مرگ نامعلوم» تعلق گرفت.

زرنگار پس از دریافت جایزه در سخن کوتاهی گفت: تقدیر این فیلم برای من به معنای توجه به سینمای مستقل است. ممنون بابت اینکه به فیلم‌ ما توجه کردید و این جایزه حاصل زحمت تمام بچه‌های این فیلم است.

پس از آن تندیس بهترین فیلم به مجید برزگر برای «علت مرگ نامعلوم» رسید.

برزگر در سخنانی انتقادی تصریح کرد: ممنون از تمام بچه‌های علت مرگ نامعلوم، من عضو کوچک تیم بودم. سینمای ایران یعنی همه سینمای ایران و آنچه سانسور می‌شود و مجوز نمی‌گیرد هم جزو سینما ایران است.

وی به انجمن منتقدان و نویسندگان پیشنهاد داد و گفت: امروز شکل اکران‌ها عوض شده و اکران آنلاین هم‌ جزوی از سینما است و باید دیده شود. امیدوارم این جایزه به «کیک محبوب من» و «جاده خاکی» و سایر فیلم‌هایی که رنگ پرده را ندیده هم داده شود.

خبرهای مرتبط