دعوای سیاسی بر سر مدیری ورزشی؛ دبیر شایسته تحسین است اما چرا؟!

علیرضا دبیر از آن دست شخصیت های عجیب ورزش ما است که طی چند سال اخیر آماج قضاوت های مختلف قرار گرفته است، برخی رفتارها و موضع گیری های او از جمله به یکباره نماز مستحبی خواندن اش وسط یک جلسه حرف و حدیث های بسیاری در مورد او ایجاد کرد تا جایی که خیلی ها وی را شخصیتی ریاکار دانستند، خلاصه قضاوت ها که در مورد او نیز طبق عادت جامعه ایرانی بسیار بوده است.

نواندیش_محمد صادقی: علیرضا دبیر از آن دست شخصیت های عجیب ورزش ما است که طی چند سال اخیر آماج قضاوت های مختلف قرار گرفته است، برخی رفتارها و موضع گیری های او از جمله به یکباره نماز مستحبی خواندن اش وسط یک جلسه حرف و حدیث های بسیاری در مورد او ایجاد کرد تا جایی که خیلی ها وی را شخصیتی ریاکار دانستند، خلاصه قضاوت ها که در مورد او نیز طبق عادت جامعه ایرانی بسیار بوده است.

او در بین سایر شخصیت های ورزشی نیز شخصیتی پر حرف و حدیث است که طی این مدت مدام آماج حملات و نیش و کنایه ها بوده است از علی دایی تا عباس جدیدی که وی را بنگاهی و املاکی خطاب کرده بود!

از سوی دیگر محبوبیت رسول خادم در جامعه به دلیل اقدامات خیرخواهانه وی نیز یک دو قطبی عجیب و شاید بعضا غیرمنصفانه بین این دو کشتی گیر قهرمان سابق ایجاد کرده بود.

جامعه روشنفکری ما و رک بگوییم مخالفان نظام که بیشتر می توان گفت مخالفان علیرضا دبیر هم هستند سال ها از گزینش های سلیقه ای گلایه کردند که چرا خیلی وقت ها افراد شایسته صرفا به خاطر عقاید شان کنار گذاشته شده اند و ملاک برای قضاوت یک مدیر یا کارشناس باید تخصص وی باشد اما عجیب آنکه همین ها به دبیر صرفا به خاطر عقاید اش حمله می کنند و هیچ توجهی به موفقیت های وی ندارند!

علیرضا دبیر را به عنوان رییس فدراسیون کشتی نه با رفتارها و عقاید اش بلکه باید با کارنامه مدیریتی اش قضاوت کرد، کارنامه ای که البته چیزی فراتر از قهرمانی های همزمان و بی سابقه تیم های ملی کشتی آزاد و فرنگی در رقابت های قهرمانی جهان زاگرب و موفقیت در المپیک گذشته است، او به لحاظ زیرساختی و استعدادیابی که حقیقتا حلقه های گمشده ورزش ایران هستند دست به اقدامات بی سابقه و قابل تحسینی زده است، ایجاد مجهز ترین کمپ کشتی جهان و قهرمانی رده های پایه و جوان گرایی همه در کارنامه پربار دبیر قرار می گیرد.

اینکه دبیر آدم خوبی است یا نه اینکه او آدم بهتری است یا خادم موضوع بحث ما نیست یا اصلا اینکه رفتارهای دبیر از اعماق قلب او است یا ریاکاری هم به ما ارتباطی ندارد و اصلا ما انسان ها در مقام قضاوت این دست مسائل در مورد یکدیگر نیستیم، ما یکبار برای همیشه باید کارنامه افراد را بر اساس اقدامات ان ها قضاوت کنیم ما در مقام ریاست فدراسیون کشتی نیازی به آدم خوب یا خیر نداریم بلکه نیاز به مدیری توانمند و کسب موفقیت داریم این اصلا مگر همان چیزی نبوده که برخی سال ها فریاد زدند، افرادی که سال ها می گفتند چرا مثلا فردی را صرفا به دلیل کاهلی در نماز یا نماز نخواندن باید رد کنیم اما حالا به دبیر به همین دلایل حمله می کنند که چرا مثلا در ملا عام به وظایف دینی اش عمل می کند؟!

در مجموع مراد بحث این است که بگوییم چه از دبیر خوشمان بیاید و چه نیاید ما می توانیم قضاوت شخصی در مورد او داشته باشیم اصلا از وی متنفر باشیم اما حق نداریم موفقیت های او را انکار کرده و وی را تحسین نکنیم، متاسفانه امروز دبیر تبدیل به طناب بین دو طیف سیاسی شده گروهی خودشان را ملزم به حمله به وی می دانند و نقطه مقابل گروهی خود را موظف به حمایت از وی اما عجیب آنکه هیچ کدام از دو طرف چندان توجهی به کارنامه وی ندارند نه گروه اول حمله شان از روی انصاف و عملکرد است و نه حتی به باور من دفاع گروه دوم، فقط می دانند که باید با یکدیگر بجنگند!

متاسفانه در جامعه همه چیز به حدی سیاست زده است که حتی قضاوت در مورد یک مدیر ورزشی هم نه براساس کارنامه وی که براساس اکت سیاسی او انجام می شود البته شاید بی راه نباشد که بگوییم خود دبیر هم علاقه مند به این موضوع بوده و اساسا در جامعه ما هیچ چیز نمی تواند پای خودش را از سیاست بیرون بکشد اما به نظرم اگر می خواهیم یکی از دلایل خیلی از ناکارامدی ها را پیدا کنیم همین دعوای یک هفته اخیر بر سر دبیر موضوع خوبی برای جامعه شناسان است اینکه دو گروه به هم حمله می کنند اما هیچ کدام این وسط توجهی به کسب موفقیت های دبیر برای ایران ندارند، به ویژه گروهی که ادعای وطن پرستی شان گوش فلک را پر کرده اما وطن فقط وقتی برایشان معنا دارد که تاج بر سر پسر شاه محبوب شان باشد و این حکایت خیلی از بدبختی های امروز ما است!

خبرهای مرتبط