مهناز افشار و ویشکا آسایش می‌توانند گلشیفته شوند؟

حضور مهناز افشار و ویشکا آسایش در دو فیلم سینمایی تولید شده در خارح از ایران بحث‌های جدیدی در فضای سینمای ایران را رقم زده است.

نهال موسوی در عصر ایران نوشت: در چند روز گذشته خبر حضور مهناز افشار و ویشکا آسایش در دو فیلم سینمایی تولید شده در خارح از ایران، منتشر شد که بحث‌های جدیدی در فضای سینمای ایران را رقم زده است.

مهناز افشار پس از مهاجرت، در فیلم قرار نوامبر (A Date in November) به کارگردانی مهدی سوداگران در آلمان بازی کرده است. این نخستین حضور رسمی او در سینما بعد از خروج از کشور است و برای مخاطبانش، بازگشتی به پرده سینما به حساب می‌آید.

ویشکا آسایش با فیلم Loose Ends (پایان‌های باز) به کارگردانی مایکل یونسِی، نخستین تجربه جدی خود در سینمای هالیوود را پشت سر گذاشت که نقطه عطفی در کارنامه او محسوب می‌شود؛ چرا که برای نخستین بار توانست در فضایی بدون محدودیت‌های رایج داخل ایران نقش‌آفرینی کند.

البته قبلا گلشیفته فراهانی هم این تجربه را از سر گذرانده و اتفاقا نمونه بارزی است که به موفقیت هم رسیده و در فیلم‌های تولید شده در اروپا و هالیوود حضور داشته است. هم در سینمای تجاری مانند فیلم یک مشت دروغ ، استخراج و ... هم در فیلم فیلمسازن صاحب سبکی چون جیم جارموش ، عتیق رحیمی و ...

گلشیفته فراهانی و لئوناردو دی‌کاریو

البته بازیگرانی هم هستند که به خارج از کشو رفته‌اند ولی مهاجرت باعث شده است که کاملا از فضای بازیگری در سینما دور شوند مانند: پگاه آهنگرانی، حمید فرخ نژاد، فاطمه معتمدآریا و ...

در مقایسه با گلشیفته فراهانی، حرکت مهناز افشار و ویشکا آسایش در ابتدای مسیر است. آنها تازه در حال ورود به پروژه‌های مستقل و جشنواره‌ای هستند و باید شبکه حرفه‌ای، زبان سینمایی و جایگاه خود را در بازار جهانی پیدا کنند.

برخلاف فراهانی، که خیلی زود نقش‌هایی در فیلم‌های بزرگ گرفت، این دو بازیگر مسیر آهسته‌تر و شاید محتاطانه‌تری را انتخاب کرده‌اند.

از این منظر، انتخاب فیلم‌های مستقل و جشنواره‌ای می‌تواند استراتژی هوشمندانه‌ای باشد، چون به آنها اجازه می‌دهد بدون فشار تجاری، نقش‌های جدی‌تر و چالش‌برانگیزتر را تجربه کنند و به تدریج جای پای خود را در سینمای جهانی محکم کنند.

یک نمونه موفق مانند پیمان معادی هم داریم که همچنان در ایران است و هر از گاهی در یک پروژه بین المللی حضور پیدا می‌کند که اتفاقا درنمونه‌هایی چون فیلم کمپ ایکس ری با کریستن استوارت هم بازی شد و یا در سریال آن شب بسیار دیده شد.

معادی همین روز گذشته در یک پست اینستاگرامی از همکاری تازه خود با دو چهره مطرح هالیوود، مارک رافلو و کوری هاکینز، خبر داد.که احتمالا حضور در فیلم جنایی Crime 101 است.

در مورد فیلمسازان هم که قضیه بسیار پیچیده‌تر است و لیست بلند بالایی از کارگردانان وجود دارد که بعد از مهاجرت تقریبا می‌توان گفت فیلم‌هایی که ساختند بسیار کمتر از محصولاتی که داخل ایران تولید می‌کردند به چشم آمد.

هنوز اصغر فرهادی تنها کارگردان بعد از مرحوم عباس کیارستمی است که در خارج از ایران هم فیلم ساخته و می‌سازد. به طور کامل هم مهاجرت نکرده و هر وقت بخواهد می‌تواند به ایران برگردد و فیلمی مانند قهرمان بسازد.

در مورد مهنار افشار برخی از طرفدارانش این بازگشت را نقطه عطفی برای او دانسته‌اند، که پس از ترک ایران، حاضر شده است دوباره در سینما فعال شود. حضورش در قرار نوامبر به عنوان بزرگترین اتفاق جدید برای طرفدارانش تلقی شده است.

ولی واقعیت این است که موفقیت بین‌المللی نیازمند تسلط به زبان خارجی، شبکه ارتباطی حرفه‌ای، عامل مدیریتی (مثل مدیر برنامه و آژانس بین‌المللی)، و توانایی تطبیق با فرهنگ کاری جدید است.

یک نکته غیر قابل انکار این است که سینماگران ایرانی وقتی در داخل کشور هستند جدای از مخاطب زیاد داخلی، حتی در مناسبات جهانی هم بیشتر دیده می‌شوند ولی وقتی مهاجرت می‌کنند هم میزان فعالیتشان کاهش چشمگیری دارد و هم اینکه بیشتر درگیر مسائل غیرسینمایی می‌شوند.

برای نمونه باز مهناز افشار را باید مثال زد که این روزها بیشتر درگیر برنامه‌ای اینترنتی به اسم «زن روز» است که در زمینه فشن و مد در کشور ترکیه تولید شده است.

صرفاً مهاجرت و داشتن سابقه بازیگری در ایران، تضمین‌کننده موفقیت در سینمای جهان نیست و واقعا برای رسیدن به جایگاهی در خور توجه، علاوه بر استعداد، تجربه و توانایی عوامل زیاد دیگری هم نقش دارند.

حال باید منتظر ماند و دید چه اتفاقاتی رخ می‌دهد.

خبرهای مرتبط