تیم ملی فوتبال؛ داستان محبوبیت از دست رفته!

نواندیش_محمد صادقی: تیم ملی فوتبال ایران روز گذشته در جریان بازی دوستانه خود با تانزانیا و در مسیر کسب آمادگی برای رقابت های جام جهانی ۲۰۲۶ بعد از عملکرد پر حرف و حدیث بازی های اخیر خود سرانجام ۲ بر صفر از پس تیم نه چندان قدرتمند آفریقایی بر آمد تا فشار بر کادر فنی تیم ملی اندکی کاهش یابد.

با این حال کمتر کسی این روزها پیگیر نتایج تیم ملی است و بازی های آن را دنبال می کند نه فقط مردم عادی که حتی طرفداران دو آتیشه فوتبال هم تمایلی برای پیگیری بازی ها ندارند و به نظر  تیم ملی به پایین ترین میزان محبوبیت خود از ابتدای تشکیل تیم ملی رسیده است!

این کاهش محبوبیت و تمایل به پیگیری نتایج بخشی اش به خاطر شرایط این روزهای جامعه و مسائل و مشکلاتی است که عملا شور و شوق ملت را کور کرده اما بخش عمده آن به عملکرد کادر فنی و بازیکنان تیم ملی بر می گردد، حضور چهره هایی از خودراضی و همیشه مدعی که هرگز نتوانستند ارتباط قلبی با مردم ایجاد کنند، از سوی دیگر اظهارات کادر فنی و عملکرد پر انتقاد هم مزید بر علت شده است.

آقای قلعه نویی و کادر فنی عریض و طویل اش معمولا به جای پاسخ به انتقادات همه را دشمن خود می دانند، مثلا مشخص نیست که چرا بازیکنی که یکسال است تیم باشگاهی ندارد و گویی فوتبال را هم فراموش کرده و در زمین حرکات رزمی اجرا می کند باید در تیم ملی حضور داشته باشد یا مدافع همیشه مدعی با عملکرد پر اشتباه خودش بی رقیب در ترکیب بازی کند؟! طبیعی است وقتی مردم و فوتبال دوستان چنین صحنه هایی را می بینند امید و رغبتی هم به پیگیری نتایج نداشته باشند.

از سوی دیگر اشغال فدراسیون توسط چهره های تکراری با عملکرد غیرقابل دفاع هم فوتبال دوستان را دلسرد کرده ضمن اینکه وقتی می بینند ژاپن با برزیل و ما با تانزانیا بازی می کنیم خوب دیگر تمایلی به پیگیری بازی ها برای کسی نمی ماند.

با احترام به همه ورزش های دیگر باید اذعان کرد که نشاط اجتماعی که فوتبال برای جامعه به همراه می آورد قابل قیاس با هیچ رشته ورزشی دیگری نیست بنابراین موفقیت تیم ملی در رقابت های جام جهانی یک آرزوی قلبی است که با روند فعلی به نظر دشوار می رسد.