فحاشی ناموسی یک مدّاح به سلیمانی اردستانی/ یادآوری جامعه علوی و صادقی

کسانی که برای تبرّج و خودنمایی یک زن یقه می‌درانند، آیا از سیره امام علی و امام صادق خبر ندارند یا قبح قبیح رفتار این مدّاح و امثال او را باور ندارند و نمی‌دانند نه آن تبرّج‌ها، که این بداخلاقی‌های متکی به قدرت است که جامعه را نه فقط دین گریز که دین ستیز می‌سازد.

حجت الاسلام احمد حیدری در انصاف نیوز نوشت:

جامعه علوی:

در جنگ صفین اصحاب بلندمرتبه‌‎ای مانند حجر بن عدّی و عمرو بن حَمِق، اصحاب معاویه را لعن می‌کردند و دشنام می‌دادند که امام آنها را احضار و از این کار نهی کرد. آنان متعجّبانه پرسیدند: مگر ما بر حق و آنان بر باطل نیستند؟ پس چرا ما را از لعن و دشنامشان نهی می‌کنی؟ حضرت فرمود: «دوست ندارم شیعیان من فحّاش و لعّان و بدزبان باشند. با منطق جوابشان را بدهید و بدی‌هایشان را تبیین کنید و برایشان دعا کنید که خدایا خون ما و آنها را حفظ کن و بین ما و آنها صلح و صفا برقرار ساز و از گمراهی نجاتشان ده تا حق را بشناسند و از ستم خودداری ورزند». (وقعة صفین ۱۰۳؛ نهج البلاغه، خطبه ۲۰۶)

جامعه صادقی:

مورد اوّل: مفضّل بن عمر از اصحاب امام صادق گوید: در مسجد پیامبر نشسته بودم و در باره عظمت ناشناخته پیامبر فکر می‌کردم که “ابن ابی العوجاء” و یارانش جمع شدند و او شروع کرد در باره شخصیت پیامبر صحبت کردن و ضمن انکار نبوتش، به کفریات در انکار مبدأ و معاد ادامه داد. با شنیدن این کفریات، به شدت عصبانی شدم و او را دشمن خدا خواندم و به شدّت سرزنش و انکار کردم. (بدون فحش ناموسی دادن و به قتل تهدید کردن و.) ابن ابی العوجاء گفت: «اگر منطقی داری، در بحث علمی ارائه بده و اگر از اصحاب صادق هستی، بدان که ما نزد او این کفریات را می‌گوییم ولی او هیچگاه این گونه برخورد نمی‌کند! او چنان با صبر و حوصله به سخنان ما گوش می‌دهد که گمان می‌کنیم سخنمان را پذیرفته است و وقتی ما هر چه داشتیم گفتیم، با جواب منطقی ما را زمین‌گیر می‌کند بدون اینکه کوچکترین توهینی کند یا از کوره به در رود». (توحید مفضّل/۴۲).

مورد دوم: امام صادق دوستی صمیمی داشت که همیشه در سفرها همراهش و دست در دست امام بود. آن دوست غلامی هندی داشت که او را برای کاری، سه بار صدا کرد و جواب نشنید. بار چهارم عصبانی شد و فریاد زد: «ای پسر زن زناکار!».

امام دستش را که در دست او بود، کشید و از تعجّب محکم بر پیشانی خود کوبید و گفت: «سبحان الله! چگونه به مادرش اتهام زنا می زنی؟ تو را مرد باتقوایی می‌دانستم! ولی معلوم شد که اهل ورع و تقوا نیستی!». آن مرد در توجیه گفت که مادرش مشرک است! حضرت فرمود که همه اقوام برای خود نکاح دارند (کافی ۲/ ۳۲۴)

شرایط فعلی:

یک روحانی به هر دلیل در مورد شهادت امامان و بعضی دیگر از مسائل دینی اظهاراتی داشته که مقبول دینداران نیست و باید با بیان متین و منطقی جواب داده شود ولی متاسفانه در جامعه “مدّاح محور و مدّاح پرور” فعلی یک مدّاح هتّاک، آزادانه در جمع عزاداران فحش‎‌های ناموسی حدّ دار به او و مادرش می‌دهد و نه تنها کسی او را نهی از منکر نمی‌کند، که همگی برای رضای خدا با او همراهی می‌کنند و بعید هم می‌دانم مقامی دولتی یا دینی او را توبیخ کند و تقبیح نماید و حتی اگر آقای هم سلیمانی اعتراض کند، اعتراضش به جایی برسد و چه بسا که به جای رسیدگی به توهین ناموسی آن مدّاح، آقای سلیمانی را به خاطر اظهاراتش توبیخ کنند!

خدایا گواه باش ما بیزاری خود را از این رفتارهای دین گریزانه و دین ستیزانه اعلام کردیم.

خبرهای مرتبط