انقلاب دوم

مترجم: محمدحسن باقي

   

    اين روزها جهان متاثر از ايالات متحده است. در سفرهاي اخير به اروپا و آسيا مي شنيدم که همگان از نوآوري و کارآفريني کشور ستايش مي کنند. اما مجموعه اي از مطالعات جديد نشان مي دهد که نمونه هاي پر زرق و برق «فيس بوک»، «اسنپ چت» و ... فريبنده هستند. 

    «رابرت ليتان» در شماره جديد فارن افرز مي نويسد: «در طول 30سال گذشته، خلاقيت هاي جديد در آمريکا به طور قابل توجهي کاهش يافته و صنعت فناوري تحت تسلط شرکت هاي قديمي تر در آمده است.» در سال 1978، شرکت هاي تازه کار و جديد – شرکت هايي که عمري کمتر از يک سال دارند- تقريبا 15 درصد در تمام شرکت هاي آمريکايي را تشکيل مي دادند. اما تا سال 2011، اين رقم به 8 درصد کاهش يافت. ليتان مي نويسد: «براي اولين بار طي سه دهه، مرگ کسب و کار از تولد کسب و کار پيشي گرفت.» شرکت هاي آمريکايي هم دارند پيرتر مي شوند. ليتان اشاره مي کند که «نسبت شرکت هاي آمريکايي که تصور مي شود بالغ هستند- يعني دست کم 16 سال عمر دارند- از 23 درصد تمام شرکت ها در سال 1992 به 34 درصد در سال 2011 افزايش يافت.» مشکل اين روند اين است که به لحاظ تاريخي، شرکت هاي قديمي تر به لحاظ مالي محافظه کارتر، سفت و سخت تر و به طور روزافزوني نوآورتر از شرکت هاي جوان تر هستند. يعني اين شرکت هاي قديمي تر و پيرتر در جايي سرمايه گذاري مي کنند که خطر از دست رفتن سرمايه کمتر باشد. راه حل ليتان معقول و دوجانبه است: به مهاجران با استعدادي که قدرت تکنولوژيک را با اشتهاي خطرپذيري ترکيب مي کنند و به طور نامتناسبي مايل به راه اندازي شرکت هاي جديد هستند اجازه ورود دهيد. به طور منظم مقررات دست و پا گير را بررسي و آنها را کاهش دهيد تا راه اندازي شرکت براي آدم هاي متوسط آسان تر شود. جمع کردن پول را در اينترنت براي آدم هايي که ايده هايي دارند آسان کنيد و خدمات بهداشتي تقريبا همگاني را برقرار کنيد تا آدم ها بتوانند بدون ترس از سلامت خانواده شان در کمال اطمينان و آسايش ريسک کنند و خطر تاسيس شرکت را به جان بخرند. اگر شما از آدم هايي که در «دره سيليکون» هستند بپرسيد که چه چيزي باعث کارآمدي اين مساله مي شود، آنها در مورد بسياري از چيزها سخن مي گويند: توانايي شکست، فقدان سلسله مراتب، فرهنگ رقابت، ولي چيزي که تقريبا هيچ کس اشاره اي به آن نمي کند «دولت» است. با اين حال، ريشه هاي اين دره به شدت به حمايت دولت گره خورده است. دليل اينکه در دهه 50 و 60 مهندسان بسياري در کاليفرنيا وجود داشتند اين بود که شرکت هاي بزرگ دفاعي آنها را به خود جلب کرده بودند.

     بودجه فدرال براي تحقيقات پايه و فن آوري بايد کاملاغيرقابل مناقشه باشد. اين يکي از بزرگ ترين سرمايه گذاري ها در تاريخ بشر بوده است. با اين حال، اين بودجه به پايين ترين سطح خود در درصد GDP در 4 دهه اخير رسيده است. در همين حال، بقيه جهان در حال پيشي گرفتن در کارآفريني و تحقيقات هستند. يک فرهنگ واقعي جديد در سوئد، پکن و بنگلور در حال ظهور است. چين در مسير پيشي گرفتن از ايالات متحده در هزينه هاي تحقيق و توسعه است. اما اميد همچنان وجود دارد. «آجاي پيرامال»، يک تاجر متفکر هند، به من گفت: «فکر مي کنم يکي از دلايلي که ايالات متحده آنقدر موفق است اين است که دائما در حال نقد خود است.»

    

     

□ روزنامه دنياي اقتصاد