كم آورديم! اصلاح‌طلبان مقصرند

آرمان - مطهره شفيعي: «حيات اصولگرايان در گرو حضور اصلاح‌طلبان است.» اين يك ادعا نيست، واقعيت دارد. البته بهتر است اينگونه بيان شود «حيا و خويشتنداري اصلاح‌طلبان رمز بقاي اصولگرايان است» به هر حال زماني كه اصلاح‌طلبان هشت سال به دليل سنگ‌اندازي‌هاي حامیان دولتهاي نهم و دهم فعاليت خود را محدود كرده بودند و ترجيح مي‌دادند با سعه صدر و اطمينان از اعتماد مردم به آنها، پاسخي به اتهامات رقيب ندهند؛ مزد اين صبوري و سعه صدر را در 24خرداد با راي مردم به كانديداي مورد حمايتشان دريافت كردند. تصور مي‌شد رقيب پس از مشاهده عدم خدشه به محبوبيت اصلاح‌طلبان پس از هشت سال هجمه به آنها دست از برنامه‌هاي تخريبي خود عليه رقيب بردارند و به فكر پاسخگويي به سوالاتي باشند كه اذهان عمومي را در قبال عملكرد هشت ساله دولت‌هاي مورد حمايت آنها درگیر خود کرده است اما هنوز يك روزنه براي فرار از پاسخگويي مانده بود كه حيفشان آمد از آن استفاده نكنند و آن هم متهم كردن رقيب به نقش داشتن در ايجاد اين مشكلات بود!

اصلاح‌طلبان مقصر نابساماني اصولگرايان؟

چند روز قبل محمدرضا باهنر در جايگاه دبيركل جامعه اسلامي مهندسين و نايب‌رئیس مجلس، در پاسخ به اين سوال «آرمان» كه چرا نام شما در ماجراي 170 نماينده دريافت‌كننده وجه از رحيمي پررنگ شده است، با رد اين موضوع گفت: « اصلاح‌طلبان بدشان نمي‌آيد از اين فضا استفاده كرده و اصولگرايان را متهم كنند.» چه جالب! باز هم اصلاح‌طلبان مقصر شدند؟! هر چه در سايت‌هاي اينترنتي جست‌وجو شد كمتر اصلاح‌طلبي به موضوع نقش باهنر در ماجراي اعطاي پول از سوي رحيمي به 170 نماينده اشاره كرده بود و اصولا اصلاح‌طلبان ترجيح دادند خود را وارد چالشي كه ميان اصولگرايان در جريان است، نكنند چراكه آنها در انتخابات مجلس هشتم حضور كمرنگي داشتند و طبيعتا نمي‌توانند همان اقليت در ماجراي رحيمي صاحب نقش بزرگي باشند. اما چرا باهنر پاي اصلاح‌طلبان را در ماجراي پرداخت پول رحيمي به نمايندگان وسط كشيد؟

مواجهه اصولگرايان با «آراي سوخته»

پرواضح است كه عملكرد برخي در دولت دهم و مشكلاتی كه زاييده برخی اقدامات غيركارشناسي اين دولت است از جمله مسكن مهر، تا حدود زيادي به حساب حاميان آن دولت‌ها كه اصولگرايان هستند، نوشته خواهد شد. شايد در سخن بتوان اين موضوع را بسيار ساده درك كرد و توضيح داد اما اكنون حلقه خطري به دور اردوگاه اصولگرايان کشیده شده كه هر روز بابت افشاي يك عملكرد نادرست دولت قبل پررنگ‌تر مي‌شود كه نتيجه آن به طور طبيعي انصراف بسياري از راي‌دهندگان به اصولگرايان در سال‌هاي پيش از تكرار اعتماد به اين جريان و كاهش چشمگير آراي ساكنان اين اردوگاه خواهد شد. البته خوشبينانه است اگر گفته شود آراي دلزدگان از عملكرد اصولگرايان به سبد اصلاح‌طلبان ريخته خواهد شد و بهتر است نام آن را آراي سوخته گذاشت.

تكرار پروژه شكست خورده

در چنين شرايطي تنها اقدامي كه اصولگرايان كليد آن را زده‌اند «بي‌اعتمادسازي به صداقت اصلاح‌طلبان » است همانطور كه اشاره شد كمتر فردي است كه بخواهد نقشي براي اصلاح‌طلبان در ناكارآمدي اصولگرايان و دولت مورد حمايت آنها متصور شود، پس اصولگرايان با علم به اين واقعيت درصدد هستند تا اصلاح‌طلبان را وارد بازي جديدي كنند و آن هم تلاش براي تضعيف اصولگرايان است! اين پروژه بي‌ترديد يك پروژه سوخته است و اتفاقا آنچه امروز اصولگرايان تجربه مي‌كنند نتيجه اجراي همين پروژه در سال‌هاي 84 تا 92 است. مي‌گويند «عدو شود سبب خير اگر خدا خواهد» و از خرداد92 اصولگرايان درك كردند كه برنامه آنها براي حذف اصلاح‌طلبان نتيجه معكوس داشت. اصلاح‌طلبان دليلي براي تضعيف اصولگرايان ندارند چرا كه آنها در سال‌هاي اخير به اندازه كافي با حمايت‌هاي غيرمنطقي خود از دولت دهم به تضعيف جايگاه خود در جامعه و حاميان خود پرداخته‌اند و در اين شرايط اصلاح‌طلبان نيازي براي تضعيف رقیب نمي‌بينند هر چند تا پيش از اين هم موردي از تلاش براي تضعيف رقيب در اردوگاه اصلاح‌طلبان ديده نشده است. اكنون گروهي از اصولگرايان با مقصر نشان دادن اصلاح‌طلبان درصدد القاي تلاش رقيب براي تضعيف اصولگرايان هستند تا به زعم خود با يك تير دو نشان بزنند؛ اول اينكه از اعتماد به رقيب بكاهند و از سوي ديگر از هم‌اكنون براي شكست خود در انتخابات مجلس دهم پاسخي براي حاميانشان داشته باشند يعني اينگونه القا كنند كه اصلاح‌طلبان با بداخلاقي سياسي مانع راهيابي آنها به مجلس شدند كه البته تصور نمي‌شود در اين القای نادرست موفق باشند.

فراموشی يك تخلف

گمانه ديگري كه مي‌توان درباره پاسخ محمدرضا باهنر در نظر داشت، تلاش براي منحرف كردن اذهان از اصل ماجراست بدين معنا كه مي‌خواهند برگ تازه‌اي را رو كنند كه اصلاح‌طلبان نقش اصلي در آن دارند تا از اين طريق جامعه كمتر به سراغ 170 نماينده‌اي برود كه از رحيمي پول دريافت كرده‌اند و اذهان آنها درگير اين باشد كه اصلاح‌طلبان به چه دليل به تضعيف اصولگرايان مشغولند؟ اين هم ساده انگاري برخي اصولگرايان است چرا كه ديگر با اين اظهارات نمي‌توان افكار عمومي را فريب داد و آنها در خرداد 92 نشان دادند از زاويه ديگري به اظهارات و القائات اصولگرايان نگاه مي‌كنند. جامعه منتظر پاسخ حاميان دولت قبل در قبال تخلفات صورت گرفته در آن برهه است و اگر قرار باشد توجهي به اظهارات اصولگرايان درباره اصلاح‌طلبان داشته باشند بطور حتم در اولويت‌هاي بعدي قرار مي‌گيرد يعني زماني كه اصولگرايان بتوانند آنها را قانع كنند.

شوك حضور پرقدرت اصلاح‌طلبان

اصولگرايان اين روزها به هر ريسماني چنگ مي‌زنند تا بتوانند گذشته را ترميم كنند. از «ائتلاف با اعضاي حزب پايداري» كه روزي «دور يك ميز نشستن» با آنها را رد مي‌كردند تا اجراي پروژه «اصلاحات‌سازي » و حالا هم «متهم كردن اصلاح‌طلبان در مسير وحدت اصولگرايان»! شايد پربيراه نباشد اگر گفته شود اصولگرايان اين روزها عجولانه و بدون برنامه‌ريزي لازم هر سخني كه به زعم خود به بازگشت اعتبار از دست رفته آنها كمك مي‌كند را بر زبان مي‌آورند و قبل از اداي اين جملات به تبعات آن براي اردوگاه خود فكر نمي‌كنند. شايد آنها از پايان هشت‌سال ميدانداري در تمام عرصه‌ها شوكه شده‌اند و تصور نمي‌كردند رقيبي به نام اصلاح‌طلبان در آن ايام كه اصولگرايان سرخوش از حذف رقيب بودند، به بازسازي خود مشغول بوده و اكنون با قدرتي بيشتر از قبل به ميدان رقابت گام نهاده است. در نهايت اصولگرايان اين روزها تنها زمان را از دست مي‌دهند و غافل هستند اين زمان بايد صرف بازسازي شود تا تخريب رقيب و انتخابات92 را هيچگاه از ياد نبرند.

خبرهای مرتبط