به ياد مهاجر قبيله ايمان

چه زود و ناباورانه رفت مردي که اين روزها بيش از هر زمان ديگر به تجربه و انديشه خردمندانه اش، به نگاه مهربان و چهره متبسم اش، به هشدارهاي دلسوزانه و نقدهاي منصفانه اش، به مشي سياسي معتدلانه و اخلاق کريمانه و متواضعانه اش، و به صداقت و کياست و روايتگري امانتدارانه اش از اسرار امام و انقلاب نيازمنديم. صدايش صداي مردم بود و نقدهايش بازتاب درد دل آنان. تملق و چاپلوسي را آفتي بزرگ براي انقلاب و نظام مي دانست. به پيروي از امام، فقرزدايي و رسيدگي به حال محرومان و مستضعفان را اولويت نخست نظام اسلامي مي شمرد و بر وجوب اهتمام به جايگاه رفيع خانواده شهيدان و ايثارگران تاکيد فراوان داشت. در عرصه سياست نخستين کسي بود که خطر افراط و تفريط را در شرايطي که صبغه آن بر رفتار و ادبيات اغلب احزاب و رجال سياسي سال هاي نخست انقلاب حاکم بود، بدرستي تشخيص داد و بر ضرورت اعتدال و ايستادگي جدي در برابر چماقداري و افراط گري پافشاري کرد و در اين راه زخم زبان ها و تهمت هاي فراوان شنيد. مرحوم يادگار امام به استناد مجموعه آثار و مواضعش همواره از حقوق اساسي مردم و آزادي به مثابه يک رکن مهم از شعارها و آرمان هاي انقلاب ياد مي کرد و آن را همپاي دفاع از نظام و ولايت در عداد ارزش هاي الهي و آرمان هاي مهم امام و انقلاب مي دانست. در اين ايام که نظام اسلامي پس از گذر از ناملايمات و سختي هاي فراوان با همت مردم هوشمند و با وفاي ايران و سکانداري دولتمردان تدبير و اميد و با هدايت رهبر فرزانه انقلاب در اوج اقتدار خويش قرار دارد، جاي يادگار امام بس خالي است. مردي که پابه پاي پدرو همراه پيروان راسخ روح الله در مصاف با مستبدان و مستکبران از 15 خرداد 42 تا بهمن 57 با قامتي استوار و تحمل رنج هاي بي شمار، راه دشوار نجات ايران از استبداد و وابستگي به بيگانگان را پيمود و وقتي که در هجرت و بازگشت شگفت امام در پرواز انقلاب دست بر شانه پدر پاي برخاک ايران عزيز نهاد، مبارزي ميدان ديده و کار آزموده، مشاوري امين و بي بديل و سياستمداري پخته و توانمند شده بود که مسئوليت تمشيت دفتر رهبر کبير انقلاب اسلامي را در آن ده روز پرحادثه اي که طومار نظام مستبد پادشاهي را برچيد، با کمال درايت برعهده گرفت. از آن روز و از روزي که ملت بزرگ ايران در سايه سار هدايت روح خدا آرزوي ديرينه و ناممکن خويش را فداکارانه در صبحدم 22 بهمن 57 ممکن ساختند، به شهادت تاريخ و گواهي آحاد همين ملت رشيد،

مرحوم يادگار امام هستي خويش و تمام اندوخته اش را وقف تحقق آرمان هاي امام و اعتلاي اسلام و ايران و تثبيت نظام جمهوري اسلامي ايران نمود. پس از رحلت امام نيز در تحکيم اقتدار نظام و حمايت از ارکان آن در عين همصدايي با مردم و ارائه مشاوره هاي کارگشا و بيان نقدهاي مشفقانه اش تا پايان عمر کوتاه و پرثمرش از هيچ کوششي دريغ نورزيد. نقش تعيين کننده او در ادوار پرفراز و نشيب نهضت و در پيروزي انقلاب و تشکيل نظام هنوز ناشناخته مانده است، چنانکه رنج هاي فراواني که او به خاطر دفاع از خط و منش امام متحمل گرديد نيز ناگفته مانده اند. طومار انواع تهمت ها و حملات ناجوانمردانه اي که از سوي افراط گرايان و نابخردان داخلي و غرب زدگان و وابستگان به بيگانگان خارجي نثار اين چهره صادق و خدوم ايران و انقلاب شده هنوز ناگشوده مانده است. هنوز حقايق تاريخ انقلاب در آشفته بازار ادعاها و انقلابي نمايي ها بدرستي بازگو نشده است. حقيقتاً احمد آقاي عزيز مصداق کريمه «رجال صدقوا ما عاهدوا الله عليه - مرداني که بر سرعهدشان با خدا صادق و استوارند» بود. روحش در جوار رحمت الهي شاد و راهش پر رهرو باد.

    

    

    * قائم مقام موسسه تنظيم و نشر آثار امام(ره)

    * روزنامه ايران